โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 274

มิลเลอร์รู้สึกเสียใจเล็กน้อย เขารู้ว่าฮั่วเทียนหลันนั้นยังคงไม่ลืมเรื่องราวในอดีต

แต่เรื่องนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยด้วยซ้ำ และไม่ใช่คำสั่งของเขา

ในตอนนั้น Auch ยังเด็กเกินไปและยังถือดีอีกต่างหาก ในสายตาของมิลเลอร์และคนรุ่นเก่าคนอื่นนั้นต่างก็มองว่าวิกฤตธุรกิจนี้ไม่เพียงแต่จะส่งผลกระทบต่อตระกูลฮัว ทั้งยังจะทำให้ตระกูลฮัวต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากยิ่งขึ้น

แต่ Auch กลับรู้สึกว่าตระกูลฮัวนั้นสิ้นหวังแล้ว

ดังนั้นเธอจึงทำเรื่องโง่ๆนี้เพียงคนเดียว

ต่อมาตระกูลฮัวนั้นกลับพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ และอาศัยตลาดที่มีอำนาจอย่างประเทศจีนจึงทำใหเแซงหน้าตระกูล Dallas ไปได้อย่างรวดเร็ว

เดิมทีเขาวางแผนให้ Auch ใช้ความงามเข้าสู้เพื่อแก้ไขความสัมพันธ์ให้ดีดังเดิม

แต่ใครจะคิดว่าฮั่วเทียนหลันนั้นไปตกหลุมรักนักแสดงคนหนึ่ง หลังจากนั้นก็แต่งงานกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างตามอำเภอใจ

เรื่องบางเรื่องถ้าหากว่าพลาดไปแล้วก็คือพลาดไปแล้ว ไม่มีทางกลับไปแก้ไขได้

“Cage เองก็พูดถึงเรื่องนี้อยู่หลายครั้ง ถ้าหากตอนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันก็คิดจะให้ลีร่าแต่งงานกับเขาเหมือนกัน” มิลเลอร์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

ฮัวเทียนหลันเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองมิลเลอร์อย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเอ่ยขึ้น : "ผมตรวจสอบเรื่องของดอร่าอย่างละเอียดแล้วและได้ส่งข้อมูลทั้งหมดมาให้แล้ว ส่วนเรื่องนี้ผมจะทำการตรวจสอบให้ถึงที่สุด!"

มิลเลอร์โบกมือพลัน เขาพูดขึ้นเสียงเรียบ : "เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องไปตามสืบสาวเอาความอะไรหรอก ทั้งหมดมันเป็นคำสั่งของดอร่า ฉันเองก็เคยเอ่ยห้ามไม่ให้เธอไปแล้ว"

ฮั่วเทียนหลันอืมตอบและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

แม้จะมีหลักฐานมากมายว่าเบื้องหลังของมือมืดนั้นมีความเกี่ยวข้องกับตระกูล Dallas

แต่ฮั่วเทียนหลันก็ไม่ได้ตัดสินในทันที เขาตรวจสอบเพิ่มเติมมาสักระยะก่อนจะพบว่าการคาดการณ์นั้นไม่ถูกต้อง

แม้ว่าเงินทุนและทรัพยากรหลั่งไหลเข้ามายังครอบครัว Dallas ทั้งหมด

แต่เมื่อฮั่วเทียนหลันทำการตรวจสอบต่อไป ก็พบว่าของกลางทั้งหมดถูกแจกจ่ายผ่านเครือข่ายธุรกิจของตระกูล Dallas ไปยังพื้นที่ควบคุมขององค์กรทางศาสนา

และเมื่อมาถึงตรงนี้ก็ยิ่งเพิ่มความเสี่ยงในการตรวจสอบเรื่องนี้มากขึ้น

ดังนั้นฮั่วเทียนหลันจึงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน

เมื่ออันหรันรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบกับความมืดมิด

เธอรู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก ขยับเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกราวกับหัวของเธอจะระเบิดออกมา

เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะพบแสงริบหรี่ที่เล็ดลอดเข้ามาผ่านช่องของหน้าต่างที่อยู่ไม่ไกลมากนัก

แต่ตำแหน่งของหน้าต่างนั้นค่อนข้างสูง วัดจากพื้นถึงด้านบนอย่างน้อยห้าหรือหกเมตรได้

เธอยกมือขึ้นกุมหัว ก่อนจะเอามือลงมาดูและพบว่ามันมีเลือดสีแดง

เมื่อสายตาปรับโฟกัสได้เธอก็ตกใจขึ้นมาทันที

ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นโกดังเก็บของ ข้างในมีของเก่าหลายประเภท ทั้งรูปปั้นพระพุทธรูปที่ดูน่ากลัว เครื่องปั้นดินเผาเก่า หรือแม้กระทั่งโลงศพสองสามโลงก็ถูกเก็บไว้ในนี้

อันหรันไม่ใช่คนที่กล้าหาญถึงเพียงนั้น หรือพูดง่ายๆว่าเธอค่อนข้างขี้กลัว

เธอมองหาประตูไปทั่วทุกที่อย่างรู้สึกหวาดกลัวและพบว่าประตูนั้นอยู่ด้านบน

เห็นได้ชัดเลยว่าที่ตรงนี้เป็นพื้นที่ที่มีเอาไว้เก็บสมบัติ

ของทุกอย่างที่ถูกนำมาเก็บไว้ข้างในห้องนี้ต่างก็ถูกหย่อนลงมาจากทางด้านบนของห้อง

อุณหภูมิภายในห้องเย็นจนทำให้อันหรันตัวสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

เธอยืนพิงผนังด้านล่างของหน้าต่างที่มีแสงสว่างเพียงบานเดียว ก่อนจะตะโกนขึ้น : "ช่วยด้วยค่ะ มีใครอยู่ไหม"

อุณหภูมิของอากาศช่วงกลางวันและกลางคืนของปากีสถานนั้นมีความแตกต่างค่อนข้างมาก อย่างเช่นค่ำคืนนี้ที่มีอากาศหนาวเย็นเป็นอย่างมากจนสามารถทำให้แข็งตายได้

ยังดีที่อันหรันรู้สึกไม่สบายจึงสวมใส่เสื้อผ้าค่อนข้างหนาเพื่อมาร่วมงานเลี้ยง

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังกลัวว่าอาจจะอยู่ไม่รอดตลอดทั้งคืน

เมื่อมองไปที่โลงศพสีฟ้าครามที่อยู่ไม่ไกล อันหรันก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากของหนังลี้ลับที่เธอเคยดูมาก่อน

จนทำให้เธอกลัวจนแทบจะขาดใจตาย ก่อนจะพยายามปีนป่ายขึ้นไปตามผนังห้องและร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

แต่เธอก็ไม่อาจปีนขึ้นไปได้และแม้ว่าจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือมากเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา จนเสียงของเธอเริ่มแหบแห้งแต่ก็ยังไม่มีใครผ่านเข้ามาพบเลยสักคน

เธอยืนพิงผนังห้องอย่างรู้สึกหมดหวังเพราะรู้ว่าวันนี้เธอคงจะเจอกับความโชคร้ายเข้าให้แล้ว

อันหรันไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนวางยาสลบเธอและโยนเธอลงมาตรงนี้

เธอจำได้ลางๆว่าประตูห้องน้ำถูกเปิดออก

และคนที่เข้ามาในตอนนั้นต้องเป็นคนทำร้ายเธออย่างแน่นอน

เครื่องมือสื่อสารทั้งหมดบนตัวเธอก็ถูกริบไปจนหมด

แม้กระทั้งลูกอมผลไม้ที่เธอเตรียมมาด้วยสองสามเม็ดเพื่อบรรเทาอาการท้องไส้ปั่นป่วนของเธอยังถูกเก็บไปจนหมด

คนที่ลอบทำร้ายเธอนั้นคงหวังจะให้เธอนอนตายอยู่ตรงนี้เป็นแน่

และในตอนนี้แสงสุดท้ายที่มีอยู่ก็เริ่มมอดดับลงไปในที่สุด

ความมืดมิดภายในห้องทำให้อันหรันรู้สึกกลัวจนแทบบ้า

ร่างกายและจิตใจของเธอหนาวสั่นขึ้นมา

ความเหนื่อยและความง่วงกำลังเล่นงานเธอ

จากการดูหนังมาเยอะทำให้เธอรู้ว่านี่คือปฏิกิริยาของคนที่กำลังจะตาย

ในตอนนี้หัวใจของเธอเริ่มสงบลง

ไม่รู้ว่าตอนนี้ฮั่วเทียนหลันจะรู้หรือยังว่าเธอหายตัวไป

เขาจะตามหาเธอบ้างหรือเปล่า

เธอตายไปแล้ว เรื่องที่ว่าลั่นลานเป็นลูกสาวของเขานั้นก็คงจะกลายเป็นแค่หมอกควันไปในที่สุด

ไม่มีใครรู้ก็ดีเหมือนกัน ลั่นลานจะได้เติบโตขึ้นอย่างสุขภาพดีและมีความสุขโดยไม่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเงินทองพวกนั้น