โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 276

ฮั่วเทียนหลันอุ้มอันหรันขึ้น ก่อนจะออกแรงเขย่าตัวเธอ : "ตื่น อันหรัน ตื่นสิ!"

แต่ร่างกายของอันหรันก็ยังคงนิ่งเฉย ถ้าไม่ใช่เพราะลมหายใจที่อ่อนแรงกับหัวใจที่ยังเต้นอยู่ช้าๆ ก็คงจะหมายความว่าเธอนั่นตายไปแล้ว

คนข้างบนทิ้งตะกร้าแขวนลงมา ก่อนที่ฮั่วเทียนหลันจะอุ้มอันหรันแล้วพาเธอขึ้นตะกร้านั้นไปเพื่อออกจากห้องใต้ดินนี้

อันหรันนอนอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลของคฤหาสน์

หลังจากคุณหมอทำการตรวจร่างกายเธอไปรอบหนึ่งแล้วจึงเอ่ยขึ้น : "ร่างกายของคนไข้อ่อนแอเล็กน้อย แต่ศีรษะได้รับบาดเจ็บและเสียเลือดมากเกินไปจึงทำให้เธอยังไม่สาารถฟื้นขึ้นมาได้ ถ้าหากสามารถปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาได้ก็พยายามปลุกให้มากที่สุด เพราะหากเธอเข้าสู่สภาวะหลับลึกล่ะก็ กลัวว่า ... "

คำพูดของคุณหมอทำให้หัวใจของฮั่วเทียนหลันสั่นสะท้าน

ตอนนี้ Auch เองก็เริ่มตื่นตระหนก เธอไม่คาดคิดว่าการกระทำอุกอาจของน้องสาวตนเอง จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้

เธอจับไปที่แขนเสื้อของคุณหมอ ก่อนพูดขึ้นอย่างกังวล : "คุณหมอมัวร์ นี่เป็นเพียงแผลเล็กๆเองไม่ใช่เหรอคะ"

มัวร์มองไปที่คนไข้บนเตียงสลับกับ Auch ก่อนจะทำเพียงแค่ส่ายหน้า

Auch อยากจะพูดอะไรต่อ แต่ฮั่วเทียนหลันกลับตะโกนขึ้นอย่างโมโห : "ไสหัวไป ไสหัวไปให้พ้นจากหน้าฉัน!"

อันหรันต้องการความเงียบสงบ เธอไม่ชอบการทะเลาะวิวาทที่สุด

เมื่อก่อนเขามักจะบังคับให้เธอทำในสิ่งที่ไม่ชอบอยู่เสมอ

แต่ในตอนนี้สิ่งที่เธอไม่ชอบ เขาก็จะปฏิเสธทันที

Auch ชะงักไปครู่นึง เธอยังอยากที่จะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ก็ยังถูก Miller ดึงออกไปข้างนอกก่อน ทุกคนต่างก็รออยู่ข้างนอกหมด ฮั่วเทียนหลันกุมมือของอันหรันแน่น เขามองจ้องไปที่ใบหน้าซีดเซียวของเธออย่างรู้สึกราวกับหัวใจข้างในกำลังแตกสลาย

เขาไม่เคยสังเกตตัวเองเลยสักนิดว่าอันหรันนั้นมีผลต่อหัวใจเขามากแค่ไหน

"อันหรัน ตื่นขึ้นมาสิ ลืมตาขึ้นมามองฉันได้ไหม" ฮั่วเทียนหลันพูดอย่างกังวล

"เธอต้องการอะไรขอแค่บอกกับฉัน อันไหนที่ฉันหามาให้ได้ฉันจะหามาให้เธอทุกอย่าง เธอชอบต่อรองเงื่อนไขกับฉันนักไม่ใช่เหรอ งั้นเธอพูดมาสิ ฉันจะรับปากทุกอย่างเลย!"

"ฉันจะส่งคนไปตามหาเรแกนทันที ภายในสามชั่วโมงนี้จะต้องตามหาเขาพบอย่างแน่นอน!"

“ฉันจะมอบโครงการสัก 10 อย่างให้ครอบครัวอันเพื่อเพิ่มรายได้ให้พวกเขาเป็นเท่าตัวเลย!”

มองดูอันหรันที่ยังคงไม่ขยับ ในใจของฮั่วเทียนหลันรู้สึกหมดหวังเล็กน้อย

เขาเป็นคนมีสติ ตราบใดที่ยังพอมีหวังและแม้ว่าความหวังนั้นมันจะริบหรี่มากเพียงใด เขาก็จะยืนหยัดต่อไปจนวินาทีสุดท้าย

“เดิมมีฉันมีบางอย่างที่อยากจะพูดหลังจากกลับไปที่จีน แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วก็ไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังอีกแล้วล่ะ เธอรีบตื่นขึ้นมาเถอะนะ พวกเราจะมีลูกด้วยกันและเป็นครอบครัวที่อบอุ่น อยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก!”

ฮั่วเทียนหลันพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ก่อนจะฝังหน้าลงกับมือของอันหรัน

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงมือของอันหรันที่กำลังขยับ

เขาใจชื้นขึ้นมาก่อนจะรีบกุมมือของอันหรันแน่น : "อันหรัน อันหรัน ... "

อันหรันรู้สึกว่ารอบตัวของเธอไม่ได้หนาวเย็นเช่นเดิมแล้ว และยังรู้สึกถึงความร้อนตรงบริเวณมือที่กำลังส่งความอบอุ่นให้แก่ร่างกายเธอไม่หยุดหย่อน

เธอลืมตาเล็กน้อยก่อนจะถูกแสงไฟจ้ากระทบเข้าดวงตา เธอพยายามเพ่งสายตามองบริเวณรอบๆ ก่อนจะพบชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า : "คุณชายฮั่ว นี่พวกเรา อยู่ในนรกกันเหรอ"

ฮั่วเทียนหลันชะงักไปครู่นึง ก่อนจะออกแรงกุมมือของอันหรัน จากนั้นเอ่ยขึ้น : "เธอยังไม่ตาย เธอยังอยู่ข้างๆฉัน จากนี้ไปฉันจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมาทำร้ายเธอได้อีก!"

อันหรันอืมตอบเสียงเบา เธอฟื้นขึ้นมาเพียงครู่เดียวก่อนจะเริ่มรู้สึกง่วงอีกครั้ง

ตาของเธอกำลังจะปิดลงอีกรอบ : "ขอโทษนะคะ เหมือนฉันจะเป็นภาระให้คุณอีกแล้ว! ตอนนี้ฉันง่วงมากเลย ขอนอนสักหน่อยได้ไหมคะ"

เมื่อเห็นว่าอันหรันกำลังจะหลับไปอีกครั้ง ฮั่วเทียนหลันก็ตะโกนเรียกคุณหมอเข้ามาทันที

หลังจากคุณหมอมัวร์เข้ามาตรวจร่างหายให้อันหรันอีกรอบแล้วเธอจึงเอ่ยขึ้น : "คุณชายฮั่วคะ ภรรยาของคุณน่าจะพ้นอันตรายแล้ว ต่อไปก็ให้เธอนอนพักอีกสักหน่อยก็คงดีขึ้น"

การวินิจฉัยของมัวร์เมื่อกี้ ยังคงเป็นแค่การคาดการณ์เท่านั้น

เนื่องจากในมุมมองทางการแพทย์การที่ศีรษะของอันหรันได้รับแรงกระแทกอย่างรุนแรงนั้น ยังอาจจะทำให้สูญเสียความสามามรถในการเคลื่อนไหวร่างกายได้

แต่เพราะคำพูดนั้นค่อนข้างรุนแรงเกินไป และเธอสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ จึงทำให้เกิดความลังเล สุดท้ายก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

ไม่คาดคิดว่าใช้เวลาเพียงไม่นานเธอก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว

หลังจากได้ยินว่าอันหรันปลอดภัยแล้ว ฮั่วเทียนหลันก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

เขาออกมาจากห้องพยาบาล ก่อนจะสั่งให้โจวหยวนพาคนมาเฝ้าอยู่ข้างนอก

Auch ก้าวไปข้างหน้าอย่างต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ Miller รั้งเธอเอาไว้ก่อน

"ขอโทษนะเทียนหลัน เรื่องนี้เป็นความผิดของลูกสาวฉัน เธออยากจัดการยังไงก็ตามใจเธอเลยแล้วกัน!"

Miller เข้าใจโลกเป็นอย่างดี แม้ว่าเขาจะเป็นผู้อาวุโสของฮั่วเทียนหลัน แต่เขาก็รู้ดีว่าผลที่ตามมาของเหตุการณ์ในครั้งนี้มันร้ายแรงเป็นอย่างมาก

แทนที่จะเลือกปกปิดมันไว้ เขายอมให้สิทธ์แก่ฝ่ายตรงข้ามในการจัดการมันยังจะดีซะกว่า

ภายในห้องรับรอง ฮั่วเทียนหลันนั่งอยู่ด้านข้าง Miller ไม่ได้เข้าร่วมเพราะเขารู้สึกอับอายขายขี้หน้ากับเรื่องที่เกิดวันนี้เป็นอย่างมาก

ฮั่วเทียนหลันมองไปที่ Auch และ Elena ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเย็นชา : "เรื่องนี้พวกเธอคิดจะทำยังไง"

Elena ตื่นตระหนก เธอมองไปที่ Auch อย่างขอความช่วยเหลือ

เธอคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น และแม้ว่ามันจะทำร้ายคนๆหนึ่ง แต่ก็คงไม่ถึงตายอยู่แล้ว เพราะถึงอย่างไรเมื่อก่อนเธอก็เคยก่อเรื่องมามากมายนับไม่ถ้วน

แต่ใครจะคิดว่าครั้งนี้เป็นการแหย่เข้ารังแตน

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฮั่วเทียนหลัน สายตาที่เย็นชาของเขาทำให้เธอหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เธอคว้ามือของ Auch ที่อยู่ใต้โต๊ะมากุมไว้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา : "พี่คะ ฉัน ฉันจะทำอย่างไรดี"

Auch ในตอนนี้อยากจะตีเจ้าเด็กแสบคนนี้เสียจริง ทุกครั้งที่ก่อเรื่องมาต้องให้คนอื่นคอยออกหน้าให้เสมอ

ยังดีที่อันหรันฟื้นขึ้นมาแล้ว เรื่องนี้จึงอาจจะคลี่คลายได้ง่ายกว่าเดิม

"ขอโทษนะเทียนหลัน โชคดีที่คุณหญิงฮั่วเธอพ้นขีดอันตรายแล้ว ไม่เช่นนั้นคงต้องชดใช้ด้วยชีวิตจริงๆ!"

คำพูดของ Auch หนักแน่นเสียจน Elena อดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมา

เธอกำลังเตรียมอ้าปากเถียง แต่ Auch ก็กระแอมขึ้นมาเสียก่อน

ก่อนที่จะพูดต่อ : "Elena ยังเด็ก ทำอะไรจึงไม่ค่อยคิดถึงผลที่ตามมา ฉันจะอบรมแกให้ดีกว่านี้ และจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่!"

สำหรับ Auch แล้วเธอรู้สึกว่าการกระทำเช่นนี้นั้นเรียกได้ว่าค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวมากพออยู่แล้ว

เพราะคราวก่อนเรื่องของดอร่าก็ทำให้ตระกูล Dallas เสียหายไม่น้อยเลยทีเดียว

และในตอนนี้ถึงแม้ว่า Elena จะเป็นคนก่อปัญหา แต่อันหรันก็ฟื้นขึ้นมาแล้วและคุณหมอยังบอกอีกว่าแค่ให้เธอพักผ่อนสักหน่อยก็จะดีขึ้นแล้ว

ดังนั้นเธอจึงคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น

แค่ก้มหัวขอโทษก็คงเพียงพอแล้วในการแก้ปัญหา

เมื่อได้ยินที่พี่สาวพูด Elena ก็รีบเอ่ยเสริมขึ้นมา : "ฉันขอโทษนะคะพี่เทียนหลัน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน... ฉันแค่ แค่อยากเล่นซ่อนหากับคุณหญิงฮั่วเพียงเท่านั้น ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ฉันจะไปขอโทษเธออย่างจริงใจ จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ขอแค่ให้เธอยอมยกโทษให้... "

ฮั่วเทียนหลันมองดูท่าทางของสองคนตรงหน้าเขาอย่างรู้สึกอยากหัวเราะขึ้นมา

อันหรันเกือบจะไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่แล้ว แต่เธอบอกแค่ว่าจะอบรมสั่งสอนงั้นเหรอ

บอกว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง แล้วถ้าหากครั้งนี้อันหรันไม่ยอมตื่นขึ้นมาล่ะ แล้วครั้งที่สองจะกลายเป็นอย่างไรเหรอ

เล่นซ่อนหา? ช่างเป็นข้ออ้างที่น่ารังเกียจอะไรเช่นนี้

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาปัดโต๊ะไม้มะฮอกกานีเบาๆ ก่อนจะออกแรงบีบจนเกิดเสียงดังขึ้น ทันใดนั้นโต๊ะไม้มะฮอกกานีก็ปรากฎรอยแตกร้าวขึ้น

การกระทำเช่นนี้ทำให้ Auch และ Elena ตกใจขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม เพราะพวกเธอไม่รู้ว่าฮั่วเทียนหลันต้องการจะสื่ออะไร

เขาพูดขึ้นเสียงเรียบ : "แค่เล่นซ่อนหางั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเล่นซ่อนหากับเธอบ้าง โอเคไหม"

ฮั่วเทียนหลันพูดจบก่อนจะปรบมือ ทันใดนั้นประตูห้องรับรองก็ถูกเปิดออกพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนที่เดินเข้ามา

"ทำให้เธอสลบแล้วโยนลงไปในห้องใต้ดินนั้น เมื่อครู่ภรรยาฉันหายไปนานแค่ไหนให้เพิ่มเวลาเธอขึ้นมาอีกเท่าตัว ถ้ายังไม่ถึงเวลา ใครหาไหนก็ห้ามพาเธอออกมาเด็ดขาด!"

ฮั่วเทียนหลันชี้ไปที่ Elena ขณะที่พูด ทำให้ Elena ตื่นกลัวขึ้นมาทันที เธอจับมือของ Auch อย่างอ้อนวอน : "พี่คะ พี่คะ ห้ามให้เขาทำแบบนั้นนะ ได้โปรด ไม่งั้นฉันต้องตายแน่..."

บอดี้การ์ดดึงกระบองออกมาก่อนจะทุบมลงบนหัวของ Elena ต่อหน้าต่อตา Auch

ร่างกายของ Elena โยกไหวเล็กน้อยก่อนจะล้มลงในที่สุด และถูกบอดี้การ์ดนำตัวออกไปทันที

ในที่สุด Auch ก็ไม่สามารถรักษาท่าทางแสนสง่าของเธอเอาไว้ได้ เธอลุกขึ้นและตบลงที่โต๊ะ ก่อนจะตะคอกฮั่วเทียนหลัน : "ฮั่วเทียนหลัน คุณทำแบบนี้ ... "

“ฉันทำไมเหรอ” ฮั่วเทียนหลันมองไปที่ Auch ก่อนจะเอ่ยถามเสียงนิ่ง

“เธอ ยังเป็น ยังเป็นเด็กอยู่!” ถึงอย่างไรนั่นก็คือน้องสาวของเธอ และสิ่งที่เจ้าตัวทำนั้นก็เพื่อแก้แค้นให้เธอทั้งนั้น แล้ว Auch จะทนเห็นน้องสาวตนเองทรมานเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

ฮั่วเทียนหลันยิ้มเยาะก่อนจะเอ่ย : "เด็กงั้นเหรอ เด็กเปรตน่ะสิ"

เขาค่อนข้างให้ความสำคัญกับเหตุการณ์ปัจจุบัน มีหลายคนชอบพูดว่าอ้างว่าเด็กไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่เด็กเปรตพวกนั้นก่อเรื่องไปกี่เรื่องแล้วก็ไม่รู้

“ถ้าเธอไม่พอใจก็ให้พ่อของเธอมาคุยกับฉัน”

พูดจบฮั่วเทียนหลันก็ลุกขึ้นเตรียมเดินไปยังห้องพยาบาล

Auch รู้สึกว่าเธอไม่สามารถนั่งอยู่นิ่งๆได้ เธอจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อคุยกับคุณพ่อ

ตอนที่ Elena ถูกนำตัวไปนั้น Miller เองก็ได้ทราบเรื่องแล้ว

ลูกวอลนัทที่เขาชอบเล่น บัดนี้ถูกเขาบดขยี้จนแตกออกอย่างไม่เหลือชิ้นดี

หลังจากเป็นเจ้าบ้านมานานหลายปี ทำให้เขาได้รับการเพาะบ่มจิตใจมานานและหลายคนคงลืมไปแล้วว่าเขาเคยเป็นผู้นำกลุ่มทหารรับจ้างภายใต้ระบอบการปกครองต่างๆในแอฟริกา ทั้งยังเคยสังหารบุคคลที่มีอำนาจอย่างโหดเหี้ยม

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นมาจากข้างนอกทำให้เขาสงบลงเล็กน้อย

"เข้ามา!"

Auch ผลักประตูเข้ามาก่อนจะเห็นลูกวอลนัทกระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ เธอจึงรู้ได้ในทันทีว่าคุณพ่อของเธอทราบเรื่องนี้แล้ว

"คุณพ่อคะ Elena ถูกคนของฮั่วเทียนตีหัวจนสลบ ได้ยินว่าจะพาตัวเธอไปโยนลงห้องใต้ดินของที่บ้านของเรา!"

Miller เงยหน้าขึ้นมองลูกสาวคนสำคัญของเขา

ทายาทของเขามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น มีลูกชายหนึ่งคนและลูกสาวอีกสามคน

ลูกชายเป็นพี่คนโต แต่เขาไม่สนใจเรียนรู้สิ่งใดเลยนอกจากเรื่องสุรานารีและการพนันต่างๆ ไม่แม้แต่จะสนใจเรียนรู้เกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวเลยสักนิด

แต่ Auch นั้นตรงกันข้าม เธอมีความทะเยอทะยานและมีทักษะมากมาย เธอโหดร้ายได้หากมีเรื่องจำเป็น นิสัยเช่นนี้ของเธอนั้นคล้ายคลึงกับ Miller เป็นอย่างมาก

แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นเด็กผู้หญิง ...

สำหรับลูกสาวอีกสองคนที่เหลือ Elena นั้นเป็นตัวแทนด้านลบอยู่แล้วอีกคนจึงไม่จำเป็นต้องพูดถึง

มิลเลอร์รู้สึกเสียใจ เขาเอ่ยขึ้น : "เธอคิดว่าต้องไปช่วยเขาไหม"

Auch มองคุณพ่อที่ตอนนี้มีสีหน้ามัวหม่น เธอลังเลอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ย : "ถ้าพูดตามความรู้สึกหนูคิดว่าควรไปช่วย แต่เรื่องนี้คนทำผิดก็ต้องรับโทษด้วยตัวเอง Elena ทำผิดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองได้ทำไว้ จะให้ครอบครัวคอยชำระล้างให้ตลอดไปไม่ได้!"

ตาของ Miller สว่างขึ้น เขาคิดว่าควรเอ่ยชมในสิ่งที่ Auch พูดออกมาเมื่อกี้

เขาปรบมือและพูดขึ้น : "ฉันดีใจที่เธอคิดได้แบบนี้ ไม่ต้องสนใจเรื่องของ Elena หรอก เพราะถึงอย่างไรครอบครัวฮัวก็คงไม่ปล่อยให้เธอตายอย่างแน่นอน"

Auch อืมตอบ แต่ก็ไม่ได้เดินออกไปในทันที

เธอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น : "คุณพ่อคะ จริงๆแล้วเรื่องนี้หนูก็มีส่วนเกี่ยวข้อง"

Miller มีท่าทีเฉยเมยราวกับรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เขาเอ่ย : "ฉันเดาถูกจริงด้วย"

"Elena บอกฉันหลังจากก่อเรื่องเสร็จ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วและฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ดังนั้นจึง... "

น้ำเสียงของ Auch แฝงไปด้วยการตำหนิตัวเอง Miller จึงโบกมือขึ้นก่อนจะเอ่ย : “มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอหรอก อย่าเก็บไปใส่ใจเลย ที่จริงฉันก็พยายามจับคู่เธอกับเขาเหมือนกัน แต่ว่าเขาแต่งงานแล้ว Auch ฉันคิดว่าเธอควรจะพิจารณา Cage สักหน่อย... "