โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 278

เที่ยวบินขากลับประเทศคือวันที่สองตอนเที่ยง หลังจากเครื่องบินบินขึ้นทิวทัศน์ด้านล่างของปากีสถานก็เริ่มเล็กลงเรื่อยๆ อันหรันถอนหายใจออกยาวๆอย่างโล่งอก

การใช้ชีวิตที่นี่น่าหวาดกลัวมากเลยจริงๆ

และเธอไม่คิดอยากจะมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง

อาการบาดเจ็บที่ศีรษะของเธอยังไม่หายดี คุณภาพทางด้านการแพทย์ของปากีสถานก็เทียบไม่ได้กับประเทศจีน

สิ่งแรกที่อันหรันทำเมื่อกลับถึงจีนคือไปตรวจร่างกายอีกครั้งที่โรงพยาบาลของฟาเรนไฮต์ จากนั้นก็คอยรักษาแผลไม่ให้เกิดรอยแผลเป็น

หลังจากดำเนินการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ปาไปบ่ายโมงกว่าๆ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก่อนจะเห็นข้อความของฉีหลาน

“ฉันจะแต่งงานแล้ว อย่าลืมมาเด็ดขาด!”

อันหรันจำได้ว่าวันแต่งงานของเธอคือพรุ่งนี้แล้ว

เธอจึงบอกให้คนขับเปลี่ยนเส้นทางชั่วคราวเพื่อไปซื้อของขวัญก่อนจะกลับบ้าน

การ์ดเชิญจากตระกูลหยูถูกส่งไปยังตระกูลฮัวล่วงหน้านานแล้ว

งานแต่งงานของคนรุ่นน้อยเช่นนี้หลี่รูย่าจึงไม่จำเป็นต้องไปร่วมงานก็ได้

ฮั่วเทียนหลันเร่งจัดการธุระให้เสร็จก่อนจะพาอันหรันไปที่โรงแรมในเช้าวันรุ่งขึ้น

ตระกูลหยูนั้นมีอำนาจมากและเป็นที่พูดถึงในเมือง Z อย่างมากล้น ไม่ว่าใครต่างก็ต้องไว้หน้าพวกเขา

ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างก็มาร่วมงานแต่งงานในครั้งนี้ และจะถูกตรวจสอบร่างกายและสัมภาระทั้งหมดยกเว้นผู้ที่สามารถเดินผ่านช่อง VIP ได้เท่านั้น

ทันทีที่อันหรันเดินตามฮั่วเทียนหลันเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ผู้บริหารหลายคนก็เดินเข้ามาล้อมรอบพวกเขาในทันที

"ท่านประธาน ฉันคือ... " คำพูดแนะนำตัวมากมายถูกเอ่ยขึ้นมาจากผู้คนที่มีใบหน้าที่คุ้นเคย

แต่ฮั่วเทียนหลันกลับนิ่งขรึม พวกเขาจึงมุ่งความสนใจไปที่อันหรันแทน

อันหรันยิ้มอย่างสง่างามและตอบรับคำทักทายทีละคน

ยังดีที่พวกคนใหญ่โตเหล่านี้ยังพอรู้เห็นสมควร หลังจากพูดคุยกันได้สองสามประโยคพวกเขาก็เดินถอยออกไป

ทันใดนั้นอันหรันก็มองเห็นเหลียวซิรงและคนอื่นๆ เธอจึงเอ่ยกับฮั่วเทียนหลันเสียงเบา : "คุณชายฮั่วคะ ฉันขอเดินไปหาพวกเหลียวซิรงสักครู่ได้ไหมคะ"

ฮั่วเทียนหลันอืมตอบ ก่อนจะพูดกำชับขึ้น : "อย่าหายไปไหนอีก!"

อันหรันตอบรับเสียงอู้อี้ ก่อนจะเดินไปหาเหลียวซิรงอย่างรวดเร็ว

หลังจากเหลียวซิรงมองเห็นอันหรัน เธอก็เตรียมจะเข้ามากอดอันหรันทันที

แต่ก็ถูกอันหรันยกมือขึ้นห้าม เพราะภายในงานมีผู้คนมากมายและไม่รู้ว่ามีพวกปาปารัสซี่แฝงตัวเข้ามาด้วยหรือเปล่า

ถ้าหากโดนถ่ายรูปแล้วนำไปเขียนข่าวว่าเหลียวซิรงเป็นพวกรักเพศเดียวกันล่ะก็ คงจะเป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยทีเดียว!

“ไปปากีสถานครั้งนี้มาเป็นอย่างไรบ้าง บรรยากาศแปลกใหม่นั้นน่าดึงดูดหรือเปล่า ที่นั่นมีอาหารอร่อยๆเยอะไหม” ตราบใดที่ไม่มีคนนอกอยู่ใกล้ๆ เหลียวซิรงก็มักจะพูดคุยอย่างเป็นกันเองเสมอ

อันหรันยิ้มขึ้นอย่างขมขื่น การไปปากีสถานในครั้งนี้ทำเอาเธอเกือบไม่มีชีวิตรอดกลับมา

เรื่องของบรรยากาศแปลกใหม่และอาหารอร่อยพวกนั้นในคราแรกมันก็ดีอยู่หรอก

แต่หลังจากนั้นก็ทำเอาเธอเกือบตายเลยล่ะ และมันได้กลายเป็นเรื่องแผลข้างในหัวใจเธอไปตลอดชีวิต

“ที่นู่นวุ่นวายมากเลย เธอไม่ต้องไปหรอก” เหลียวซิรงสังเกตเห็นว่าอันหรันพูดไปด้วยขมวดคิ้วไปด้วย

เมื่อก่อนตอนที่ถ่ายทำเธอเคยล้มหัวกระแทกพื้น จึงทำให้เธอคุ้นเคยกับปฏิกิริยานี้เป็นอย่างดี

เธอชะโงกมองที่ศีรษะของอันหรัน ก่อนจะเอ่ย : "เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ได้รับแรงกระแทกที่หัวมาใช่ไหม"

อันหรันส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคว้าตัวเหลียวซิรงให้เดินตามไปที่โซฟาตรงมุมห้อง จากนั้นจึงเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นตอนที่อยู่ปากีสถานอย่างคร่าวๆ

ภายในฝูงชนที่กำลังอลหม่าน สายตาของฮั่วเทียนหลันคอยจ้องมองที่มุมห้องอยู่เสมอ เมื่อเห็นว่าเธอยังอยู่ตรงนั้นเขาถึงรู้สึกวางใจขึ้นมาบ้าง

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเที่ยงอย่างรวดเร็ว พิธีกรของงานเป็นพิธีกรชื่อดังระดับนานาชาติ หลังจากที่เขาพูดจบลงก็ได้เรียนเชิญบ่าวสาวขึ้นมาเวที

แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครปรากฏตัวขึ้นมา

นายหญิงหยูขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยพูดกับคนสนิทของเธอ : "ไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้น ซิงเหวินกับผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่"

อันหรันเองก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย เพราะเธอรู้ว่าฉีหลานไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานนัก

ผู้หญิงที่ไม่เต็มใจคนนี้จะสามารถทำเรื่องที่เหนือความคาดหมายหรือเปล่า เธอเองก็เดาไม่ได้

เธอกดส่งข้อความใน WeChat หาเหลียวซิรง : "พี่ฉีหลานจะทำเรื่องบ้าๆอะไรขึ้นหรือเปล่า เธอสะดวกไปดูหน่อยไหม"

ไม่กี่วินาทีต่อมาเหลียวซิรงก็ส่งข้อความตอบกลับ เป็นรูปมือที่ทำท่าโอเค

เหลียวซิรงลุกขึ้นและเดินไปที่หลังเวที

แต่ทันทีที่เตรียมจะเดินไปทางนั้นก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนรั้งเอาไว้ก่อน

"ขออภัยครับ คนนอกไม่สามารถเข้าได้" บอดี้การ์ดคนหนึ่งกล่าวขึ้นอย่างเป็นทางการ

เหลียวซีหรงฮึดฮัดอยู่ครู่นึง ก่อนจะทำตัวโอ่อ่า : "ฉันเป็นเพื่อนเจ้าสาวทำไมจะเข้าไม่ได้!"

ถึงอย่างไรฉีหลานก็กำลังจะกลายเป็นภรรยาของนายน้อยหยู ดังนั้นบอดี้การ์ดก็ควรจะไว้หน้าเธอบ้าง

หนึ่งในบอดี้การ์ดที่ดูมีอายุเยอะสุดเอ่ยขึ้น : "ถ้าอย่างนั้นกรุณารอสักครู่ ผมต้องไปขออนุญาตก่อน"

บอดี้การ์ดคนดังกล่าวเดินไปยังห้องที่ลึกที่สุดของทางเดิน ก่อนจะเคาะประตูแต่กลับไม่มีใครตอบรับ

เขาลองเคาะดูอีกหลายครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครตอบกลับ จึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

เขารีบโบกมือเรียกบอดี้การ์ดอีกคน เหลียวซิรงจึงเดินตามเข้าไป

พวกเขาพยายามเปิดประตูออกแต่ข้างในถูกล็อกเอาไว้จึงต้องออกแรงถีบเข้าไป

ประตูพังลงตามเสียง แต่ฉากที่อยู่ในห้องทำให้ทุกคนชะงักขึ้นอย่างตกใจ

หยูซิงเหวินถูกมีดแทงเข้าที่หน้าอกและหมดลมหายใจไปแล้ว

ส่วนฉีหลานนั้นใบหน้าซีดเผือดและมีบางส่วนที่ขึ้นสีเทาดำอย่างผิดธรรมชาติ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าได้รับยาพิษเป็นแน่

เหลียวซิรงตกตะลึง เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่างานที่น่ายินดีจะกลายมาเป็นแบบนี้ได้ บอดี้การ์ดอีกสองก็อึ้งไม่แพ้กัน