โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 322
หยางหลิงรุ่ยหน้าแดง เธอรู้สึกเขินอาย แต่ผู้ชายคนนี้เหมือนกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย
“คุณหนูหยาง ให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย ตอบคำถามผมดีๆ!”
ฮั่วเทียนหลันเอนตัวลง ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็จะแนบกับใบหน้าของหยางหลิงรุ่ยอยู่แล้ว “ถ้าครั้งนี้ยังตอบไม่ดีอีกหละก็ ฉันจะ.....”
คำพูดต่อจากนั้น เขาไม่ได้พูดมันออกมา
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนฉลาด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูด แต่เธอก็สามารถรับรู้ได้
หยางหลิงรุ่ยตั่วสั่น เธอรีบยื่นมือออกไปปิดหน้า เพื่อแยกลมหายใจทั้งสองออกจากกัน
“คุณ คนไม่มีเหตุผล!”
“ สาม สอง ......” ฮั่วเทียนหลันเริ่มนับถอยหลัง
หยางหลิงรุ่ยมองไปที่เขาอย่างขมขื่น ในที่สุดเธอก็ไม่กล้าทำตัวขวางทางลม และรีบพูดออกมาว่า “ฉัน ฉัน ฉันเป็นคนอยากมาเอง......”
เธอพูดติดๆขัดๆ
เธอไม่ได้อยากให้เขารู้ แต่ก็ไม่สามารถต่อต้านผู้ชายคนนี้ได้
เธอไม่เข้าใจ ทำไมเขาต้องมาคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้
เธออยากมาด้วยกับพี่ของเธอสั่งให้มา มันต่างกันอย่างไร?
และเธอก็ไม่ได้มาเพราะเป็นห่วงเขา แต่มาเพราะถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตของเธอ
ฮั่วเทียนหลันมองหน้าหยางหลิงรุ่ยอยู่นาน เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย “ไม่เลว คำตอบนี้ ฉันพอใจมาก!”
เมื่อเธอมองไปที่ท่างของผู้ชายคนนี้ เธอก็รู้สึกคันเนื้อคันตัวขึ้นมา
“คุณฮั่วตอนนี้คุณก็ปล่อยฉันได้แล้ว?” เธอพยายามใช้เหตุผลกับผู้ชายคนนี้ สิ่งที่เขาอยากให้เธอทำ เธอก็ทำไปแล้ว
ฮั่วเทียนหลันทำเป็นไม่ได้ยิน และเอามือข้างหนึ่งของเขาปัดไปที่แก้มของเธอเบาๆ
สัมผัสที่หยาบเล็กน้อยที่มือของชายคนนี้ ทำให้ร่างกายของหยางหลิงรุ่ยรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าดูด
เธอกลัวเขาจะทำอะไรมากกว่านี้ เธอจึงรีบพูดออกมาว่า “คุณฮั่ว ที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้เพราะมีเรื่องอยากจะถาม!”
“อ่า เรื่องธุรกิจ?” ความรู้สึกอบอุ่นในตาของฮั่วเทียนหลันก็ค่อยๆจางหายไป เขาปล่อยหยางหลิงรุ่ยพร้อมพูดว่า “พูดมาสิ!”
หยางหลิงรุ่ยรีบลุกขึ้นและรักษาระยะห่างจากเขาหนึ่งเมตรเพื่อปลอดภัย
“คุณฮั่ว ทำไมคุณถึงพูดว่าเมื่อก่อนเราเคยรู้จักกัน?”
หยางหลิงรุ่ยตรวจสอบข้อมูลมาเป็นอย่างดี ภรรยาของฮั่วเทียนหลันคล้ายกับเธอมาก
แต่อย่างไรมันก็ไม่สามารถเป็นคนคนเดียวกันได้ และเธอยังไปพบข้อมูลลับที่ว่าภรรยาของเขาได้จากไปแล้ว
แต่ฮั่วเทียนหลันยังคงใส่แหวนเอาไว้
แต่เธอก็รู้ว่าเขานั้นยังไม่ได้แต่งงานใหม่
วิเคราะห์จากตรงนี้ฮั่วเทียนหลันคงรักผู้หญิงที่ชื่ออันหรันมาก
และปัญหาอยู่ที่ หยางหลิงรุ่ยมีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกับอันหรันมากๆ แต่เธอก็คือเธอ อันหรันก็คืออันหรัน
ทำไมเขาต้องคิดว่าเธอเป็นอันหรันด้วย?
และเขายังจูบเธอทั้งๆที่เธอไม่ยินยอม แตะเนื้อต้องตัวเธอตามใจชอบ ซื้อเสื้อผ้ามาให้แถมมยังซื้อสร้อยคอให้อีก
เธอเคยบอกเขาไปแล้วว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาตามหา
แต่เขาก็ยังคงมายุ่งวุ่นวายกับเธอ เพียงเพราะเหตุผลนี้
ผู้ชายคนนี้ เกรงว่ากำลังจะแกล้งเธออยู่!
หยางหลิงรุ่ยคิดอยู่นาน ในที่สุดเธอก็พบกุญแจสำคัญของปัญหา
แววตาที่มีความความหวังเล็กน้อย ก็เย็นชาขึ้นทันที
ฮั่วเทียนหลันไม่ได้สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอ เหมือนกับว่าเขากำลังนึกอะไรอยู่ ไม่นานเขาก็พูดออกมาว่า “ฉันเห็นเธอครั้งแรก ก็รู้ว่าเธอเป็นเขา”
รักแรกพบ?
คำพูดสามพยางค์นี้ผุดขึ้นมาให้หัวของหยางหลิงรุ่ย
ได้โปรดเถอะ ตอนนี้ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว แต่ทำไมยังใช้ข้อแก้ตัวที่เป็นเด็กๆอยู่ได้?
“คุณฮั่ว แต่ในตอนที่ฉันเจอคุณครั้งแรก ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย”
“ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร วันนี้ฉันจะบอกกับคุณเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่ใช่อันหรัน ฉันคือหยางหลิงรุ่ย และหวังว่าคุณฮั่วจะไม่มารบกวนฉันอีกในอนาคต”
หยางหลิงรุ่ยก็ไม่เข้าใจว่าเธอกล้าพูดออกไปแบบนั้นได้อย่างไร
พอพูดจบ เธอก็เตรียมที่จะกลับ
แต่เมื่อเดินไปถึงหน้าประตู เธออยากจะเปิดประตูแต่ดันเปิดไม่ออก
เธอพยายามอยู่หลายครั้ง แต่ประตูก็ไม่ขยับเลย จึงรู้ได้ทันทีว่าประตูถูกล็อคมาจากด้านนอก
หยางหลิงรุ่ยจึงโกรธขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้นเลยหรือไง?
หรือเขาคิดว่าเธอเป็นคนที่ไร้ความสามารถ จึงแกล้งเธอ?
เธอเดินเข้ามาหาฮั่วเทียนหลันด้วยความโกรธ “คุณฮั่ว คุณให้คนล็อกประตู นี่มันหมายความว่าไง?”
“ไม่อยากให้เธอไป”
“ทำไม?”
“เพราะฉันชอบตอนที่เธออยู่กับฉัน!”
คำพูดบอกความรู้สึกธรรมดาทั่วไปนี้ เขาไปถึงหูของหยางหลิงรุ่ยแล้ว
แต่วันนี้ไม่รู้ว่าทำไม่เมื่อเธอมองไปที่ดวงตาของเขา มันมีความเศร้าแฝงอยู่ข้างใน และนั่นทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว
เหมือนว่าเขาโดดเดียวมา เขาไม่ได้โกหกใช่ไหม?
“ฮั่วเทียนหลัน!” หยางหลิงรุ่ยตะโกนออกมา เพื่อขจัดจุดอ่อนในใจของเธอ
“คุณหนูหยางคิดว่าไง?” ฮั่วเทียนหลันคิดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง