โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 352
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกเด็กผู้หญิงหลายๆคนลุมชี้นิ้วไปที่เธอ
คำพูดที่ไม่น่าพูดก็ออกมามาย สื่อความหมายว่าตั้งใจจะจัดการกับทั้งตระกูลของเธอ
“เธอนี่มันสุดยอด! ยัยตัวดี ถึงตอนนี้แล้วยังจะกล้าขัดขืนอีก หรือว่าที่โดนอยู่มันเบาไป?”
“ไหนลองพูดมาสิ แกเอาเรื่องนี้ไปฟ้องครูมาแล้วใช่ไหม? เมื่อกี้คุณครูเพิ่งจะเรียกฉันเข้าไปที่ห้องทำงานเพื่อตำหนิ ทั้งหมดเป็นเพราะแก ก็แค่ลูกเมียน้อย แกมันก็แค่ลูกเมียน้อยที่ไม่มีพ่อ!”
“นางคนไม่มีพ่อ ไม่มีการศึกษา อีโง่!”
หน้าของชิงหรงแดงก่ำ เธอไม่ได้รู้สึกกลัวที่ต้องเผชิญหน้ากับเด็กพวกนี้
“พวกเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ฉันไม่เคยไปฟ้องใคร และฉันก็ไม่ใช่ลูกเมียน้อย ฉันมีครอบครัว ฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกเธอขุ่นเคืองใจ ดังนั้นพวกเราอย่ามายุ่งกันเลยดีกว่า”
ชิงหรงพูดจบ เธอก็ผลักเด็กสาวร่างท่วมออกไป เตรียมตัวที่จะหนี
แต่เธอผอมและแรงน้อย เด็กคนนั้นมีขนาดใหญ่กว่าเธอเท่าตัว
เด็กคนนั้นไม่ยอมหลีก และผลักชิงหรงกลับเข้าไปที่เดิม
ชิงหรงทรงตัวไม่ได้ เธอเซไปสองสามก้าวไปถึงกำแพง
“พวกเธอคิดจะทำอะไร!”
“ทำอะไร? ก็ทำร้ายเธอไง!”
เด็กคนหนึ่งยื่นแขนออกมา และตบไปที่หน้าของชิงหรงโดยตรง
หยางหลิงรุ่ยเคยสอนเธอไว้ ว่าเวลาจะตีคนอย่าไปตีที่หน้า
ถึงแม้ชิงหรงจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่เธอก็ถูกตระกูลหยางเลี้ยงมาเหมือนกับเด็กผู้ชายตั้งแต่แรกเริ่ม
เธอยื่นมือออกไปจับมือของเด็กสาวคนนั้นไว้
เด็กคนนี้เป็นคนที่พูดจาหยาบคายมาโดยตลอด เมื่อเธอเห็นชิงหรงตอบโต้ เธอก็โกรธขึ้นมาทันที “ได้ ฉันให้โอกาสแกแล้วนะ ยายเด็กกำพร้า แกยังยังจะมีหน้ามาต่อกรกับพวกเราอีก! เอามันให้ตาย ไม่ต้องกลัว ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเดี๋ยวพ่อของฉันรับผิดชอบเอง เพราะพ่อของฉันเป็น ผอ. ที่โรงเรียนแห่งนี้”
คำพูดที่ว่าพ่อของฉันเป็น ผอ. ทำให้คุณครูที่ยืนมองกันอยู่ที่มุมถนนจับจ้องมาที่ใบหน้าของ ผอ.
ผอ. เช็ดเหงื่อที่ไหลอยู่บนศีรษะ เอาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
ตอนที่เขาได้ยินคำพูดมื่อสักครู่ เขาก็รู้ทันทีว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่
นิสัยของลูกสาวเขาเขารู้ดี เธอเคยชินกับแม่ของเธอ ปกติเขาพูดออกไปไม่กี่คำ เธอจะจะเถียงกลับมาทันที
โชคดีที่เข้าเป็น ผอ. โรงเรียน ลูกสาวของเขาสร้างปัญหาไม่เว้นแต่ละวัน แต่เพราะตำแหน่งหน้าที่การงานของเขา จึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว คนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็คือ ฮั่วเทียนหลัน!
พูดได้ว่าเขาเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดของโรงเรียนนี้ และเขาเพิ่งจะส่งลูกสาวของเขาเข้ามาเรียนที่นี่ ตัวเขาเองเพิ่งจะบอกไปว่าจะดูแลลูกสาวของเขาให้ดีที่สุด แต่ตอนนี้มีเหตุการณ์ทะเลาะกันของเด็กๆโดยมีลูกของเขาอยู่ในนั้นด้วย คุณฮั่วจะคิดอย่างไร?
เกรงว่าตำแหน่ง ผอ. ของเขาจะต้องจบสิ้นลงในวันนี้!
ฮั่วเทียนหลันหันมามองที่ ผอ. แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เหงื่อของ ผอ. ที่ไหลออกมาราวกับสายน้ำที่ไหลในแม่น้ำ
“เป็นเพราะผมไม่ได้ใส่ใจเด็กพวกนี้ให้ดี ต้องขอโทษจริงๆครับคุณฮั่ว ผมรับรองว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง!”
พูดจบ ผอ. ก้เตรียมตัวที่จะออกไปจัดการกับเด็กพวกนั้น
แต่ฮั่วเทียนหลันก็ห้ามเอาไว้ แล้วถามออกมาว่า “คุณรู้ไหมเด็กคนนั้นคือใคร?”
ผอ. มองไปที่เด็กคนนั้นรู้สึกว่าคุ้นเคยมาก แต่ก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร เพราะคนที่มาเรียนในโรงเรียนนี้ก็ร่ำรวยเหมือนกันหมด เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับใครมากเป็นพิเศษ
แต่รอง ผอ. ที่อยู่ด้านหลังเดินเข้ามาดึงแขนเสื้อของเขา พร้อมกับกระซิบข้างหูเบาๆ
ใบหน้าของ ผอ. ซีดลงทันที
เด็กคนนี้ทำให้เขาเดือดร้อน!
การทะเลาะกันของเด็กน้อยมันไม่ใช่การดึงผมเปียหรือเสื้อผ้าเหมือนปกติ
สิ่งที่พูดกันว่าเด็กๆยังไร้เดียงสา มันเป็นคำพูดที่พ่อแม่คิดกันไปเอง
เช่นเดียวกับเด็กกลุ่นนี้ พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นนักเลง
ไม้ถูพื้นที่ถือไว้ข้างๆ พร้อมที่จะตีไปที่ชิงหรง
แต่ชิงหรงก็หลบได้และจับไม้ถูพื้นนั้นเอาไว้
แต่มันก็ไม่มีผลอะไร เด็กอีกคนก็เอาไม้ถูอีกอันตีไปใหม่
ชิงหรงเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนเดียว โดนลุมด้วยคนมากขนาดนั้น เธอก็เสียเปรียบลงในไม่ช้า
ท้ายที่สุดเธอก็จนมุม และถูกเด็กกลุ่มนั้นลุมทำร้าย
และเด็กที่เป็รนลูกน้องของเด็กคนนั้นก็รอบคอบมาก พวกเขาเอาผ้ามาคลุมเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น
ชิงหรงแทบทนไม่ไหว ควบเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเธอนั้นมากกว่าความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจ
คำว่าลูกเมียน้อย ทำให้ใจของเธอประทุขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง