โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 355

ในห้องของผอ.

ผอ.หลิวมึนงง เขาไม่คิดว่าคณะกรรมการบริหารโรงเรียนจะดำเนินการอย่างรวดเร็ว

สุยเฉวียนสุ่ยผู้ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการโรงเรียนคนที่ 2 เขาทำสีหน้าทำอะไรไม่ถูก เขาเคยดำรงตำแหน่งผอ.โรงเรียนเหมือนกัน

เขาเป็นผู้สนับสนุนผอ.หลิว แต่ถึงอย่างนั้นสุยเฉวียนสุ่ยก็ไม่สามารถปกป้องเขาในครั้งนี้ได้

“ประธานสุย คุณต้องช่วยผมนะครับ ผมจะพูดยังไงดี ตลอดหลายปีที่ผมทุ่มเทให้กับโรงเรียน แต่มาวันนี้ลูกสาวผมก็เรื่อง ไปทะเลาะกับเด็กหญิงคนนั้น นี่มันแค่เป็นเรื่องของเด็กนะครับ จะว่าเรื่องใหญ่ก็ไม่เชิง แค่คุณออกมาช่วยผมในฐานะประธาน ผมก็จะสามารถอยู่ในตำแหน่งต่อไปได้อย่างแน่นอน "

สุยเฉวียนสุ่ยเป็นญาติห่าง ๆ ของผอ.หลิว เดิมทีผอ.หลิวก็เป็นแค่ครูธรรมดา ทั้งสองรู้จักกันตอนประชุมใหญ่

หลังจากพูดคุยกันก็พบว่าบรรพบุรุษทั้งคู่คือคนเดียวกัน ซึ่งพวกเขาก็เป็นญาติกันนั่นเอง

สุยเฉวียนสุ่ยยังไม่ได้เป็นประธานคณะกรรมการโรงเรียน แต่เขาชอบช่วยเหลือคนสนิท

ดังนั้นการเลื่อนต่ำแหน่งของผอ.หลิว ที่มานั่งอยู่ในตำแหน่งผอ.โรงเรียนนี้ได้ ก็เพราะบารมีของสุยเฉวียนสุ่ย จึ

แต่เดิมชีวิตเป็นไปอย่างราบรื่น ผอ.หลิวกำลังรอที่จะเลื่อนตำแหน่งไปอีกขั้น ถ้าหากมีหนึ่งในคณะกรรมการโรงเรียนเกษียณอายุ และสุยเฉวียนสุ่ยอาจจะแนะนำตัวเขาเพื่อไปดำรงตำแหน่ง

แต่ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เมื่อสุยเฉซียนสุ่ยเข้ามาในตอนเที่ยง ผอ.หลิวก็มีสัญชาตญาณว่าวันดีๆของเขาอาจกำลังจะจบลง

สุยเฉวียนสุ่ยดูทำอะไรไม่ถูก เขาถอนหายใจ “ คุณอยู่กับผมมาหลายปีแล้ว ฉันปฏิบัติต่อคุณอย่างไร ไม่ใช่คุณไม่รู้ ผมยังปกป้องคุณ ถึงได้มาแจ้งคุณในฐานะญาติคนหนึ่ง คณะกรรมการโรงเรียนแสดงความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ และเหตุการณ์นี้ก็เลวร้ายเกินไป ในฐานะผอ.คุณไม่สามารถหลีกหนีความผิดได้ ... "

"แต่เรื่องนี้มันก็แค่เด็กทะเลาะกันนะครับ!" ผอ.หลิวตะโกนอย่างหมดหวัง

ฉันรู้ว่ามันเป็นเด็กต่อสู้ถ้าเป็นเด็กน้อยต่อสู้กันก็คงไม่เป็นไรเด็กชายตัวเล็ก ๆ มีนิสัยก้าวร้าวและบางครั้งก็เข้าใจความขัดแย้งได้ แต่นี่เป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หรือลูกสาวของคุณเป็นคนที่นำตระกูลหยาง สาว. คุณไม่รู้ภูมิหลังของตระกูลหยางเหรอเป็นของที่เราจ่ายได้?”

เมื่อพูดถึงตระกูลหยาง สุยเฉวียนสุ่ยก็รู้สึกร้อนและที่หลังเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

เขาอายุมากกว่าผอ.หลิวยี่สิบปี เขาผ่านอะไรมานักต่อนัก และก็เห็นตั้งแต่หยางหยวนยังเป็นเสือที่ยังไม่ถอดเขี้ยวเล็บ จนกระทั่งตอนนี้ที่มีแต่คนเรียกว่าคุณปู่หยาง

และหยางหลิงรุ่ยคนนี้ ก็เป็นทายาทตระกูลหยางรุ่นที่สี่ และเป็นที่รักของทุกคนในตระกูลหยาง

เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเหตุการณ์นี้จะส่งผลกระทบมากเพียงใด หากมันไปถึงหูของหยางหยวน

โรงเรียนสำหรับไฮโซแห่งนี้ ดูเหมือนจะเป็นโรงเรียนแรกของเมือง S แต่ยังไงมันก็เป็นเพียงโรงเรียน หรือโรงเรียนสาขาของเมือง S

ตระกูลหยางกับกลุ่มของฟาเรนไฮต์ต่างก็อยู่ในจุดสูงสุด นั่นยังเพียงพออีกเหรอที่จะออกมาแค่กระดิกนิ้ว

ใบหน้าของอาจารย์ใหญ่หลิวซีดทันที และเขารู้ว่าตัวเองกำลังจะซวย

แต่หลิวหลานซินลูกสาวของเขา กลับดูไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

เธอรู้ว่าสุยเฉวียนสุ่ยรักเธอมาก เธอปีนขึ้นลงโซฟาเหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของสุยเฉวียนสุ่ยและพูดออกมาว่า “คุณปู่สุยต้องช่วยหนูจัดการนะคะ ยัยเด็กคนนั้นพาคนมารังแกหนู แล้วก็ยังมีผู้ชายคนนั้น ที่บอกจะมาสั่งสอนหนู เรื่องนี้ฉันไม่ได้รับความเป็นธรรม! ถ้าเธอไม่ไปฟ้อง เรื่องก็คงไม่ใหญ่โตขนาดนี้? "

สุยเฉวียนสุ่ยมองไปที่หลิวหลานซินที่เอาแต่ใจ ก็ได้แต่ถอนหายใจยาวและพูดว่า "หลานซิน ไม่ใช่ว่าปู่จะไม่ช่วยหนู แต่ครั้งนี้หนูกำลังมีปัญหาใหญ่ และปู่ไม่สามารถปกป้องหนูได้"

"อะไรนะคะ" หลิวหลานซินกระโดดขึ้นเมื่อรู้ว่าสุยเฉวียสุ่ยไม่ช่วยเธอ

"คุณปู่ เป็นพวกเดียวกันกับยัยนั่น หนูโกรธแล้ว หนูอยากจะร้องไห้......" หลิวหลานซินพูดพลางนั่งลงบนพื้น เตรียมตัวนอนร้องไห้กลิ้งกับพื้นถ้าสุยเฉวียนสุ่ยยังไม่ช่วยเธอ

แต่ก่อนมันเป็นหมัดเด็ดสำหรับเธอ

แม้ว่ามันจะดูเกินไป แต่สุยเฉวียนสุ่ยก็ไม่ได้คิดว่าหลิวหลานซินไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ สุดท้านเขาก็ยอมเธอทุกครั้ง

แต่วันนี้ กลับไม่ได้ผล

สุยเฉวียนสุ่ยไม่ห้ามเธอ แต่มองดูเธอนั่งอยู่บนพื้นรอดูเธอกลิ้งไปมา สายตาก็จ้องมามองที่เธอ

สุยเฉวียนสุ่ยเป็นคนรักเด็ก แต่ทุกครั้งมันก็มักจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ

แม้ว่าหลิวหลานซินจะพูดจาไพเราะอ่อนหวานอย่างไรกับคุณปู่สุย แต่เธอก็ไม่ใช่ลูกสาวของเขา

มันไม่คุ้มค่ากับเรื่องแบบนี้

เขาได้แต่ยิ้ม เรื่องนี้ จะมาให้เขารับหน้าให้ มันจะมีประโยชน์เหรอ?

ผอ.หลิวมองไปที่ลูกสาวของเขาที่กำลังกลิ้งไปมาบนพื้น ใบหน้าก็รู้สึกชา

สุยเฉวียนสุ่ยไม่สามารถช่วยเขาได้เพราะคงกลัวว่าจะถูกไล่ออกเหมือนกัน

เขาย่อตัวลงพยุงลูกสาวของเขาที่อยู่ที่พื้น และพูดว่า " หลานซิน ลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ"

เขายื่นมือออกไปจับรอยช้ำที่แขนของหลิวหลานซิน

เนื่องจากตอนที่เธอทำร้ายชิงหรง ชิงหรงก็ปกป้องตัวเอง

หลิวหลานซินร้องเสียงดังเธอตะโกนออกมาด้วยความโกรฑ "พ่อปล่อย หนูเจ็บ!"

ผอ.หลิวรีบปล่อย สีหน้าของเขาดูทุกข์ใจ

ชิงหรงได้รับบาดเจ็บ ลูกสาวของเธอก็รับบาดเจ็บเช่นกัน

ทำไมต้องโดนลงโทษ

การต่อสู้ครั้งนี้ต้องดูให้ดี?

เมื่อนึกถึงภูมิหลังของชิงหรง ตัวเขาก็สั่นสะท้านทันที

ตระกูลหยางเป็นสัตว์ร้ายในเมืองS

มีประโยคในเมืองSที่ทุกคนต่างพูดกันคือ หมาของตระกูลหยาง ไม่อาหารคนแปลกหน้า

ซึ่งก็หมายถึง คนธรรมดาในตระกูลหยาง สามารถไปไหนในเมืองSก็ได้

ข้าราชการมักจะเกรงอกเกรงใจคนในตระกูลหยาง

หลิวหลานซินไม่ยอมลุก ส่วนเขาไม่ได้บังคับ

จู่ๆประตูห้องผอ.ก็ถูกเปิดออกอย่างแรง

ภรรยาของผอ.หลิว ปรากฏตัวขึ้นและใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความทุกข์ใจเมื่อเห็นลูกสาวของเธอกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้น