โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 359

คนที่ออกมาก็คือสุยเฉวียนสุ่ย เขาแอบอยู่ในห้อง ผอ. แอบมองอยู่อย่างระมัดระวังพบว่าไม่ได้เกิดการปะทะระหว่างหยางหลิงรุ่ยกับผอ.หลิวขึ้นเขาโล่งใจ

ได้ยินเสียงวุ่นวายที่เกิดขึ้นจากด้านล่าง เขามองไปแค่แวบเดียวก็รู้ว่านั่นคือคนของ ตงเหยียน

ในฐานะที่เป็นลูกสะใภ้คนแรกของตระกูลหยาง ทำให้ตงเหยียนเป็นที่รู้จักในแวดวงการเมืองและธุรกิจ

หัวหน้ารปภ. รู้จักสุยเฉวียนสุ่ย แต่ก็ยังมีความรู้สึกไม่สบายใจจึงพูดออกมาว่า “สุยเฉวียนสุ่ย คนพวกนี้.....”

“เอ๋? คำพูดของฉันไม่มีความหมายแล้วหรอ?” คำพูดนี้ของสุยเฉวียนสุ่ย ทำให้หัวหน้า รภป มีความมั่นใจมากขึ้น

เขารีบหุบปากและพาลูกน้องถอยไป

สุยเฉวียนสุ่ยนำทางคนพวกนี้เดินมายังห้องของ ผอ.

แต่เนื่องด้วยเสียงที่ดังมาจากด้านล่าง กลุ่มคนที่อยู่กับผอ.หลิว ก็เท่ากับว่าถูกสุยเฉวียนสุ่ยเรียกมาตั้งแต่แรกแล้ว

เมื่อเห็นหยางหลิน ผอ.หลิวไม่ได้แสดงท่าทางอะไร เพราะเขาไม่รู้จักหยางหลิน

แต่หลังจากที่เห็นตงเหยียน เขาก็รีบทำตัวประจบเหมือนสุนัข

“คุณนายหยาง คุณจะมาที่นี่ก็ไม่บอกผมสักคำ ผมจะได้ไปรอต้อนรับคุณที่หน้าประตู.....”

แต่ตงเหยียนคำพูดประจบประแจงของเขา ถูกทำให้เงียบลงด้วยท่าทีที่เมินเฉยของตงเหยียน

ตงเหยียนเดินมาหาหยางหลิงรุ่ยที่เพิ่งจะลุกขึ้นจากโซฟ่า ลูบไปเบาๆที่หลังของเธอ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “หลิงรุ่ย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ผอ.หลิวกลัวว่าหยางหลิงรุ่ยจะเอาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อกี้เล่าออกมา เขาจึงรีบพูดออกมาว่า “เข้าใจผิด คุณนายหยาง ทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด.....”

ตงเหยียนใช้สายตามองไปที่ผอ.หลิว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ใครใช้ให้นายพูด?”

“เข้าใจผิด? หลานรักของฉันมาเรียนที่นี่และถูกรังแกมานานขนาดนี้แล้ว ไม่เห็นมีการแก้ไขใดๆ แถมยังมาอ้างว่าเป็นการเข้าใขผิด!”

หลานรัก.....

หัวใจของผอ.หลิวตกไปถึงตาตุ่ม

แค่ฟังคำเรียกนี้ก็รู้แล้วว่าชิงหรงอยู่ในสถานะที่สำคัญแค่ไหนสำหรับเธอ

เหงื่อไหลออกมาเต็มหน้าผาก ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกร้อน

เขาควรทำอย่างไรดี หรือควรจะให้ภรรยาของเขาออกไปรับหน้าแทน?

มาดามหลิวไม่รู้จักคนพวกนี้ แต่เธอก็พอดูออก จากบอดี้การ์ดมากมายที่คนพวกนี้พามาด้วย สถานะของเขาคงไม่ธรรมดาแน่ๆ

สุยเฉวียนสุ่ยแค่ยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อมาถึงจุดนี้ ผอ.หลิวทำได้แค่ถอยออกไป และรอจนกว่าคนของตระกูลหยางต้องการให้เขาออกมาพูด

ถ้าคนของตระกูลหยางไม่มีทีท่าแบบที่กล่าวมาละก็ เขาก็จะไม่พูดอะไร

“พี่สะใภ้ หลิงรุ่ย พวกเธอคิดว่า....”

“เห็นว่าฉันเชื่อหรอ?”

หยางหลินพิงไปที่โซฟา และใช้สายตามองไปที่ผอ.หลิว ทำให้เขากลัวจนตัวสั่น

จู่ๆเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเหมือนกับเคยเห็นผู้ชายคนนี้ในหนังสือพิมพ์

ผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลหยาง

ซวยแล้ว ลูกสะใภ้คนแรกของตระกูลหยาง นายน้อยคนที่สองและน้องสาวของเขามาอยู่ที่นี่กันหมดแล้ว

ตอนแรกนี่ก็เป็นแค่เรื่องทะเลาะกันของเด็กๆที่สามารถจัดการได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องระหว่างครอบครัว

และที่สำคัญที่สุด ถ้าตระกูลหยางต้องการที่จะจัดการผอ.หลิวกับครอบครัวมันก็ง่ายกว่าการกระดิกนิ้วเสียอีก

เขาทำได้เพียงส่งสายตาไปที่สุยเฉวียนสุ่ยเพื่อขอความช่วยเหลือ

หวังว่าญาติห่างๆของเขาคนนี้จะช่วยอะไรได้บ้าง

แต่สุยเฉวียนสุ่ยก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นและมองออกไปนอกหน้าต่าง

ดวงอาทิตย์ที่อยู่ด้านนอกมันแยงตานิดหน่อย แต่ก็สวยงามมากเมื่อมองจากทิวทัศน์นี้

หยางหลินไม่ได้แกล้งผู้ที่อ่อนแอกว่าเป็นงานอดิเรก จะบอกว่าเป็นเพราะชิงหรงโดนรังแกเขาถึงมาที่โรงเรียนแห่งนี้

“หลิงรุ่ย ชิงหรงอยู่ไหน?”

“พี่รอง ตอนนี้ชิงหรงอยู่กับฮั่วเทียนหลัน พวกพี่ๆก็มากันแล้ว งั้นฉันฝากให้พี่จัดการเรื่องนี้ด้วย ฉันจะไปหาฮั่วเทียนหลันก่อนเพื่อจะรับชิงหรงกลับมา”

หยางหลิงรุ่ยพูดจบ หยางหลินก็พยักหน้าจากนั้นเธอเดินทางออกไป

แต่เพื่อความปลอดภัยของเธอ หยางหลินโบกมือเพื่อบอกให้บอดี้การ์ดของคนตามเธอไปด้วย

คนเดียวที่จะพูดว่าชิงหรงถูกรังแกก็ได้เดินจากไปแล้ว

ผอ.หลิวที่ดูสิ้นหวังก็มีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

หลิวหลานซินถึงแม้จะอายุน้อยแต่ความสามารถในการอ่านสถานการณ์ของเธอนั้นเป็นที่หนึ่ง

ดวงตาของเธอแดงขึ้น แกล้งทำเป็นน่าสงสารและร้องไห้ออกมา

“คุณลุงคะ หนูกับชิงหรงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ครั้งนี้หนูแค่ไปหยอกล้อเธอนิดเดียวไม่คิดว่าจะเป็นแบบ........”

นี่มันเป็นเรื่องปกติ หยางหลินที่เห็นเด็กสาวที่ดูน่ารักและเป็นเด็กดี จึงทำให้เขาหลงเชื่อได้ไม่ยาก

แต่ตงเหยียนที่ดูคลิปวิดีโอมาหลายครั้ง และทุกครั้งก็จะมีหน้าของเด็กคนนี้อยู่ เธอเป็นคนบอกให้เพื่อนๆรังแกชิงหรง

เธอขำออกมาแบบเยือกเย็น “นี่เธอกำลังแกล้งทำตัวน่าสงสารอยู่หรอ? เด็กน้อย ตอนที่ฉันเห็นเธอรังแกชิงหรงในคลิปวิดีโอมันไม่ใช่แบบนี่หน่า!”

เมื่อความหวังสุดท้ายพังทลายลง ร่างกายของผอ.หลิวก็หมดเรี่ยวแรง และเอนกายไปที่มาดามหลิว

มาดามหลิวประคองผอ.หลิวเอาไว้ แต่เดิมที่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงอยู่แล้ว ตอนนี้เธอจะเผชิญหน้าต่อไปอย่างไร