โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 377

เมื่อเสียงของฮั่วเทียนหลันเงียบลง ก็มีเสียงโหยหวนรอบๆดังขึ้น

หัวใจของผู้หญิงที่เคยคาดหวังในตัวเขาไว้ ตอนนี้ถูกทำให้แหลกสลายไปหมดแล้ว

รวมถึงเย่ตง ตอนนี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

แน่นอน เย่ตงรู้สถานะของตัวเองดี และก็รู้ว่านี้คือผู้ชายของผู้อำนวยการหยาง หลังจากที่สูญเสียความร้อนแรงช่วงแรกไป เธอก็ปรับความคิดของเธอได้อย่างรวดเร็วและเริ่มยินดีขึ้นมาในใจ

“ขอบอกเลยว่า สุภาพบุรุษคนนี้เหมาะสมกับผู้อำนวยการหยางมาก!”

หลังจากพูดจบ เธอก็ทำท่าทีที่แสดงให้เห็นว่าเธอมีความสุขและเดินจากไป

เธอรู้ดี ตัวเองไม่สามารถอยู่ที่นี่เป็นก้างขวางคอได้ตลอดไป ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีก้างขวางคอเยอะแยะเป็นพันเป็นหมื่นแล้ว

แต่คนเหล่านั้นก็ถูกบอดี้การ์ดของฮั่วเทียนหลันค่อยๆจัดการไปทีละคน

“คำพูดที่เขาเพิ่งพูดออกมามันช่างลึกซึ้งอะไรอย่างนี้! โอ่พระเจ้า ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังตกหลุมรักเขาอยู่!”

“ตกหลุมรัก? แต่ก็มีแฟนอยู่แล้วนิ! ถ้าแฟนของเธอได้ยินที่เธอพูดเข้าหละก็ รับลองเธอต้องมีปัญหาแน่!”

“ฉันก็อยู่กับพวกเธอตลอดนี่ พวกเธอนี่เกินไปแล้วนะ ทำเป็นไม่สนใจกันหรอ?”

เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในฝูงชน มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดคำพูดนี้ออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ และลืมไปว่าแฟนของเธอก็ยืนอยู่ข้างๆเธอด้วย

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในตอนนี้ถูกควบคุมโดยเหล่าบอดี้การ์ดทำให้ไม่ใครสามารถสังเกตเห็นได้

และฮั่วเทียนหลันยังคงรักษาที่ทางที่ไม่ชัดเจนกับหยางหลิงรุ่ยต่อไป

ตอนนี้หัวใจของหยางหลิงรุ่ยสับสนมาก เธอไม่รู้ว่าคำพูดที่ฮั่วเทียนหลันพูดออกมาเมื่อสักครู่นั้นออกมาจากใจจริงๆหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่การแสดง

แต่ถ้าหากเป็รการแสดงหยางหลิงรุ่ยก็ต้องยอมรับว่า ผู้ชายคนนี้มีทักษะการแสดงที่สุดยอดมาก

ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเขา เกือบจะทำให้หัวใจของเธอละลาย

ในตอนนั้นเธอมีอยากรู้สึกอยากจะจู่โจมเข้าหาฮั่วเทียนหลัน

ยังโชคดี เพราะในตอนที่ถึงช่วงเวลาสำคัญเธอได้ยินเสียงจากคนรอบข้างทำให้เธอตื่นขึ้น

หลังจากนั้นเธอก็ตกใจกับสถานการณ์เป็นอย่างมาก ตอนนั้นระยะห่างระหว่างเธอกับฮั่วเทียนหลันเหลือเพียงแค่หนึ่งเซนติเมตร

ถ้าหากเธอไม่คืนสติ วินาที่ต่อไปริมฝีปากของพวกเขาทั้งสองต้องประกบกันแน่

“คุณฮั่ว คุณจะทำอะไรแบบนี้ให้คนตั้งมากมายดูหรอ?”

หยางหลิงรุ่ยเว้นระยะห่างออกมาจากฮั่วเทียนหลันนิดหน่อย และจงใจที่เปล่งเสียงแข็งกระด้างออกมา

ถึงแม้เธอจะพูดเสียงแข็งออกมา แต่สำหรับฮั่วเทียนหลันแล้วนี่มันก็แค่คำพูดที่ไม่ตรงกับใจ

“โอ้? คุณนายหยางมาอยู่ข้างๆผม ผมจะอดใจไหวได้อย่างไรกัน?”

อดใจไม่ไหว? ฮั่วเทียนหลันมองไปที่สีหน้าจริงจังของฮั่วเทียนหลัน เธออยากจะยื่นมือออกไปแตะที่หน้าผากของฮั่วเทียนหลันเพื่อดูว่าเขาไม่สบายอยู่หรือเปล่า?

พวกเขาทั้งสองกำลังถูกจับจ้องด้วยสายตาของคนมากมาย นั่นมันไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยสักนิด

จนกระทั่งหยางหลิงรุ่ยคิดว่าตอนนี้ต้องมีคลิปวิดีโอของพวกเธอเผยแพร่ลงไปในอินเทอร์เน็ตบ้างแล้วหละ?

แบบนี้ฮั่วเทียนหลันไม่คิดจะรักษาชื่อเสียงของ Fahrenheit Group ไว้บ้างหรอ?

การแสดงความรักที่ทุ่มเทขนาดนี้ เขาไม่กล้าจะถูกสือเอาออกไปโจมตีบ้างหรอ?

“คุณฮั่ว คนก็อยู่รอบๆมากมาย มีเรื่งอะไรพวกเราควรจะออกไปจากที่นี่ก่อนแล้วค่อยคุยกันเป็นการส่วนตัวจะดีกว่าไหม?”

ด้วยท่าทางที่เขาเป็นอยู่ เวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อยๆหยางหลิงรุ่ยจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว

แต่ก็คิดไม่ถึงว่าฮั่วเทียนหลันจะไม่ไว้หน้าเธอเลย เขาส่ายหน้าออกมาอย่างไม่มีเยื่อใย

“ผมว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว คุณฟังที่ผมพูด ผมแหละโล่งใจ”

ฟังที่พูด? โล่งใจ?

ตอนนี้ทำให้หยางหลิงรุ่ยนึกถึงกระต่ายน้อยที่อยู่ในกรง

ฮั่วเทียนหลันกำลังจะทำอะไรหรอ? คำพูดนี้ฟังแล้วไม่ค่อยเข้าหู!

“คุณฮั่ว ฉันจะเลี้ยงอาหารคุณ พวกเราออกไปจากที่นี่ก่อน แบบนี้โอเคไหม?”

หยางหลิงรุ่ยไม่ชอบอยู่ในที่ที่มีคนเยอะๆ โดยเฉพาะที่นี้ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าพนักงานที่บริษัทกำลังมองเธอเหมือนลิงที่กำลังทำการแสดงอยู่

ดังนั้นเธอจะทำท่าทีที่หน้าสงสารออกมา

เธอคิดว่าเธอพูดออกไปแบบนี้ฮั่วเทียนหลันจะต้องปล่อยเธอแน่ๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะต้องการหรือไม่ต้องการกินข้าว พอหลังจากขึ้นรถเธอก็สามารถหาเหตุผลเผื่อที่จะปฏิสธได้!

และยิ่งมีคนอยู่เยอะขนาดนี้ ฮั่วเทียนหลันก็ไม่สามารถบังคับพาตัวเธอออกไปได้

แต่หลังจากที่เธอคิดแบบนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดพลาดเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้พิจารณาให้ดีก่อน

ฮั่วเทียนหลันคนนี้จะไม่บังคับเธอจริงๆหรอ? ผู้ชายคนนี้ทำแบบนี้กับเธอมากี่ครั้งแล้ว?

แววตาของหยางหลิงรุ่ยล่องลอยออกมา แต่ฮั่วเทียนหลันกลับพยักหน้า

“ได้ แต่ผมขอถามคุณนายหยางสักสองสามคำถามได้ไหม?”

คนที่เป็นนักธุรกิจ ฮั่วเทียนหลันรู้ดีว่าเขาจะต้องใช้โอกาสทุกโอกาสให้เกิดประโยชน์ และทำมันอย่างเต็มที่