โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 392

เมื่อก่อนเชลลีย์เห็นเพียงรูปถ่ายของหยางหลิงรุ่ยเท่านั้น และแสงไฟในตอนนั้นค่อนข้างสลัว ดังนั้นเธอจึงไม่คิดว่าหยางหลิงรุ่ยจะโดดเด่นอะไร

แต่ตอนนี้ หลังจากยืนอยู่ด้วยกันจริง ๆ เธอถึงได้รู้ว่าผู้หญิงที่สวยงามและสง่าอย่างแท้จริงมักไม่ต้องทำอะไรเลย ก็สามารถเป็นที่จดจำของฝูงชนทันทีที่พวกเขาได้พบเห็น

และหยางหลิงรุ่ยที่มีทั้งความอ่อนโยนและความสง่างาม อีกทั้งยังเป็นผู้หญิงที่มีท่าทีที่เต็มไปด้วยความสุขุมนุ่มลึก มันยิ่งสอดคล้องกับงานออกแบบของเธออย่างสมบูรณ์

เพราะมีเพียงนักออกแบบที่มีจิตวิญญาณเท่านั้นที่จะสามารถสร้างผลงานที่ดีที่สุดได้

ในตอนนั้นที่เชลลีย์สวมใส่ชุดของเธอ ถือได้ว่าดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก

ในตอนท้ายของงานมักจะมีคนถามเธอผ่านช่องทางต่าง ๆ เพื่อต้องการทราบว่าชุดที่เธอใส่นั้นซื้อมาจากที่ไหน

และเชลลีย์ก็จะบอกชื่อของหยางหลิงรุ่ยไป เพราะถึงอย่างไรตัวตนของหยางหลิงรุ่ยก็ ถูกเก็บเป็นความลับอยู่แล้ว ไม่มีใครสามารถติดต่อเธอได้แน่นอน

ในขณะเดียวกัน หยางหลิงรุ่ยก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองได้กลายเป็นบุคคลลึกลับที่เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงแฟชั่นไปแล้ว

ในตอนที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีบริกรเดินเข้ามาขัดจังหวะของพวกเธอ

บริกรเป็นพนักงานของตระกูลหยาง หลังจากเห็นหยางหลิงรุ่ย เขาก็เอ่ยเรียกผู้อำนวยการหยางก่อน จากนั้นจึงพูดกับเชลลีย์ว่า : "คุณเชลลีย์ครับ งานกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่คุณต้องขึ้นไปปิดงานบนเวทีแล้ว ขอความกรุณาคุณไปที่หลังเวทีเพื่อเปลี่ยนชุดรอ อีกสักพักจะต้องขึ้นไปบนเวทีแล้วครับ"

นี่เป็นสิ่งที่พูดตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นเชลลีย์จึงไม่ได้แปลกใจอะไร

แต่เธอได้เชิญหยางหลิงรุ่ยให้ไปด้วยกัน เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้านภาพยนตร์และโทรทัศน์ในยุคหลัง เพราะสำหรับหยางหลิงรุ่ยแล้วถือได้ว่าเป็นการเรียนรู้และการเติบโตไปอีกขั้น

หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้ามาด้านหลังเวที ทีมงานหลายคนต่างก็กำลังวุ่นวายกับการประสานงานต่าง ๆ เมื่อเห็นเชลลีย์ปรากฏตัวขึ้น ช่างแต่งหน้าก็รีบมาดึงตัวเธอไปเพื่อเตรียมตัวทันที

เธอส่งสายตาให้หยางหลิงรุ่ยราวกับบอกให้อีกฝ่ายรอเธอครู่นึง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว

หยางหลิงรุ่ยไม่ได้เดินไปมั่ว เธอเพียงแค่กวาดสายตามองดูแวบนึง จากนั้นก็หาที่นั่งเพื่อนั่งรอ

เมื่อตอนบ่ายเธอเดินเป็นเวลานาน ทำให้รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เธอจึงได้อาศัยช่วงเวลานี้นั่งพักผ่อนเอาแรงเสียหน่อย

แต่ทันใดนั้น เธอก็มองเห็นเงาของใครสักคนปรากฏตัวขึ้นมาแวบนึงตรงทางเดินที่ถูกสร้างขึ้นมาชั่วคราวที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

แม้ว่าจะเป็นเพียงแวบเดียวเท่านั้น แต่หยางหลิงรุ่ยก็รู้สึกคุ้นตามาก ๆ

บุคคลดังกล่าวสวมชุดสีแดงตัวใหญ่ สีสันสวยงาม และในตอนที่เธอมองเห็นนั้น เห็นได้ชัดเลยว่าอีกฝ่ายมีท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ

และวันนี้หยางหลิงรุ่ยก็เห็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สวมใส่เสื้อผ้าชุดนี้

แต่ทีมงานแทบจะไม่ได้สังเกตเห็น เธอจึงไม่ได้พูดอะไรมาก

เพราะบางทีอาจจะเป็นเธอที่มองผิดเอง จึงไม่อยากทำให้ตกอกตกใจกันไปหมด

เมื่อสักครู่เชลลีย์บอกกับหยางหลิงรุ่ยว่าฉากปิดงานของวันนี้ เป็นการยกย่องความคลาสสิกแบบเก่า นั่นก็คือภาพยนตร์เรื่องไททานิค

และคนที่แสดงร่วมกับเชลลีย์ ก็คือไมเคิลดาราภาพยนตร์ต่างประเทศที่เพิ่งได้รับความนิยมมาเมื่อไม่นานมานี้

ไททานิคนับเป็นหนังที่คลาสสิกและมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก ภายในเรื่องมีฉากมากมายที่ยากจะข้ามอ่านได้

เชลลีย์ให้ความสำคัญกับเวทีแสดงแห่งนี้มาก

และชุดที่เธอสวมใส่ก็คือชุดที่หยางหลิงรุ่ยรู้สึกชอบมากที่สุดชุดนั้น

ชุดนี้ถือได้ว่าเป็นสุดยอดของงานออกแบบเครื่องแต่งกายของเธอเมื่อครึ่งปีก่อน

ที่ตัวเธอคิดว่าเป็นเช่นนั้นน่ะนะ

ในขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่ ทันใดนั้นหัวหน้าผู้กำกับก็เดินเข้ามา เมื่อหยางหลิงรุ่ยที่เป็นคนนอก คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย : "เธอคือ?"

ในฐานะผู้กำกับฉากจบวันนี้ และผู้กำกับคนนี้ก็ยังเป็นคนดังในวงการอีกด้วย

ดังนั้นเขาจึงดูมีความเย่อหยิ่งเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นหยางหลิงรุ่ยยังดูวัยรุ่ยอยู่ เขายิ่งไม่ได้สนใจอะไร

"ฉันเป็นเพื่อนของคุณเชลลีย์" หยางหลิงรุ่ยไม่สนใจของท่าทีของอีกฝ่าย เธอตอบกลับไปอย่างนุ่มนวล

"โอ้" ผู้กำกับเหลือบมองดูใบหน้าเนียนละเอียดและงดงามของหยางหลิงรุ่ย ผู้หญิงคนนี้หน้าตาใช้ได้เลย ราวกับ...

เขาเป็นผู้กำกับที่ซื่อสัตย์ ในวงการบังเทิงผู้กำกับซื่อสัตย์อนั้นมีไม่กี่คนหรอก

ถ้าคุณอยากที่จะอยู่ในวงการนี้ไปได้นาน ๆ ก็ต้องรู้จักเอาอย่างผู้อาวุโสรุ่นก่อน ๆ เรียนรู้วิธีการทุจริต จากนั้นก็เข้าร่วมสังคมสกปรกเพื่อเอาตัวรอด

ผู้กำกับท่านนี้ ใช้เวลาเนิ่นนานและลำบากมากกว่าจะสามารถปรับตัวเองให้เหมาะสมและสามารถแยกแยะถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในตอนแรกได้ และในตอนนี้เขาก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้แล้ว

หลังจากมองเห็นหยางหลิงรุ่ย เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย อยากที่จะแสดงอำนาจต่อหน้าเธอ

“เธอรู้หรือเปล่าว่าคนนอกห้ามเข้ามาหลังเวที” ผู้กำกับเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

หยางหลิงรุ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปที่ผู้กำกับด้วยความประหลาดใจ

ที่หน้าอกของผู้กับกำคนนี้มีป้ายชื่อติดเอาไว้ โทมัส ซัวรุ่ย

หลังจากหยางหลิงรุ่ยเข้ามาทำงานที่ Yang's Entertainment เธอก็ได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ ดังนั้นจึงมีความเข้าใจเกี่ยวกับซัวรุ่ยคนนี้บ้างเล็กน้อย

เมื่อตอนเขาเป็นหนุ่มนั้นเขามีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก เขาได้ถ่ายทำผลงานมากมายที่ค่อนข้างเป็นที่พึ่งพอใจของผู้บริโภคในตลาดสื่อ

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็กลายเป็นเช่นเดียวกันกับผู้กำกับส่วนใหญ่

แต่ถึงกระนั้น ชื่อเสียงจากผลงานก่อนหน้านี้ของเขาก็เพียงพอให้เขามีกินมีใช้ไปตลอดชีวิตแล้ว

“ขอโทษนะคะที่ฉันเข้ามาอย่างพรวดพราด ถ้าอย่างนั้นฉันขอไปบอกคุณเชลลีย์สักหน่อย แล้วจะออกไป”

ขณะที่พูด หยางหลิงรุ่ยก็ลุกขึ้นยืน

แต่ก่อนที่เธอจะได้ขยับไปไหน ซัวรุ่ยก็ยึดไหล่ของเธอเอาไว้ก่อน จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงใจดี : "ไม่ต้องหรอก ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนของเชลลีย์ฉันก็จะเชื่อใจเธอ เธอนามสกุลอะไร"

"หยางค่ะ" หยางหลิงรุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนซัวรุ่ยจับไหล่ของเธอ แม้ว่าจะดูเป็นกระทำของที่ดูล่วงเกิน

แต่เนื่องจากเธอไม่มีหลักฐานที่ยืนยันได้ หยางหลิงรุ่ยจึงไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเอง ดังนั้นเธอจึงปล่อยเลยตามเลย

"โอ้ คุณหยางนี่เอง!"

เมื่อสักครู่ซัวรุ่ยอาศัยช่วงที่หยางหลิงรุ่ยลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองไปที่ตำแหน่งตรงหน้าอกของเธออย่างจงใจ