โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 393

หยางหลิงรุ่ยวางโทรศัพท์มือถือลง แต่ไม่ได้หันกลับไปมอง

เธอเป็นพลเมืองดีตามมาตรฐาน แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ ก็ไม่มีทางเอาผิดกับเธอได้

แต่ถึงอย่างไรงานนี้ก็ถูกจัดขึ้นโดยตระกูลฮัวและตระกูลหยาง และในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหยาง เธอจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ทีมงานสองคนเดินไปข้างหน้าหยางหลิงรุ่ย พวกเขาก้มมองเธอเล็กน้อย จากนั้นมองดูโทรศัพท์มือถือ หลังจากยืนยันว่าเป็นคนเดียวกันแล้วพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

“คุณคือหยางหลิงรุ่ยใช่ไหม”

คำเรียกตรงไปตรงมาทำให้หยางหลิงรุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอพยักหน้ารับ จากนั้นลุกขึ้นนั่งบนเก้าอี้และพูดขึ้น : "มีอะไรหรือเปล่า"

"มีเรื่องนิดหน่อย รบกวนคุณมากับพวกเราสักครู่!"

ขณะที่พูด ทีงงานก็จะเข้ามาดึงตัวหยางหลิงรุ่ยให้ไปด้วยกัน

ทีมงานสองคนนี้เป็นคนของทีมงานถ่ายทำ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ตัวตนของหยางหลิงรุ่ย

หยางหลิงรุ่ยเอนตัวเล็กน้อย หลบมือของทีมงานสองคนนั้น ก่อนจะเอ่ย : "เดินนำทางข้างหน้าเถอะ!"

ทีมงานที่กำลังจะดึงตัวเธอคิดในใจทันที หยางหลิงรุ่ยคนนี้ช่างถือตัวเสียจริง เมื่อเห็นเธอกล้าที่จะหลบตัวจากกับจับกุมเช่นนั้น ในใจของเขาก็เริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมา

ตอนนี้เย่อหยิ่งไปเถอะ เหอะ อีกหน่อยจะทำให้เธอพูดไม่ออก!

หยางหลิงรุ่ยจำทีมงานสองคนนี้ได้ เธอเคยเห็นพวกเขาตอนที่อยู่หลังเวทีเมื่อสักครู่

ทีมงานสองคนนี้ไม่ได้มาดี เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจมาทักทายเธอ

เธอเดินตามทีมงานไปจนถึงกองถ่ายทำ

ซั่วรุ่ยที่ยืนอยู่ในห้องกำลังทำสีหน้าเคร่งขรึม ด้านข้างของเขามีเหล่าผู้กำกับใหญ่ รวมทั้งผู้รับผิดชอบงานในครั้งนี้ซึ่งเป็นคนของตระกูลหยางยืนอยู่ด้วย

บรรยากาศเป็นไปอย่างตึงเครียด อากาศรอบตัวอบอวลไปด้วยความรุนแรง ที่ดูเหมือนว่าวินาทีถัดไปจะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น

"หึ ในที่สุดเธอก็มาแล้ว!"

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านข้างของซัวรุ่ย

หยางหลิงรุ่ยเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะรู้ว่านั่นคือเสียงของหลี่ชานชาน

เธออดไม่ได้ที่จะเอือมระอา ผู้หญิงคนนี้ช่างทำตัวมีประโยชน์เสียจริง ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่อาจขาดเธอไปได้!

"มีอะไรเหรอ" เธอหยุดยืนและมองไปที่กลุ่มคนตรงหน้า จากนั้นเอ่ยถามขึ้นมาหน้านิ่ง

เชลลีย์ที่กำลังจะขยับตัวไปยืนด้านข้างหยางหลิงรุ่ยอย่างเงียบ ๆ เพื่อเอ่ยเตือนเธอ

แต่ทันทีที่เธอขยับตัวก็ถูกซัวรุ่ยดึงรั้งเอาไว้ก่อน

เขาส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม เชลลีย์จึงทำได้เพียงถอยไปยืนด้านหลังของเขา

ตอนนี้เชลลีย์อยู่ภายใต้การควบคุมของซัวรุ่ย เธอไม่สามารถก้าวข้ามเส้นแบ่งระหว่างผู้กำกับและนักแสดงได้

ซัวรุ่ยกระแอมไอขึ้นและก้าวไปข้างหน้า โดยรักษาระยะห่างจากหยางหลิงรุ่ยหนึ่งเมตรกว่า ๆ

ในตอนนี้ หยางหลิงรุ่ยถึงได้สังเกตซัวรุ่ยอย่างละเอียดเป็นครั้งแรก

ใบหน้าของซัวรุ่ยมีริ้วรอยขึ้นตามวัย เนื่องจากเที่ยวเล่นกินดื่มจึงทำให้ท้องของเขายื่นออกมา

แต่ก็สามารถมองออกว่าตอนเป็นหนุ่มนั้นเขาคงจะหล่อไม่น้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็นผู้กำกับมาอย่างยาวนาน ในตำแหน่งที่สูงและสามารถเปลี่ยนโลกได้ ดังนั้นซัวรุ่ยจึงมีแรงผลักดันที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

เมื่อสักครู่ซัวรุ่ยได้รู้จักตัวตนของหยางหลิงรุ่ยผ่านปากของหลี่ชานชาน

นั่นทำให้ความโกรธในใจของเขาพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ

ผู้หญิงคนนี้โกหกเขาว่าเธอเป็นเพียงแค่พนักงานธรรมดา ทำให้เขาพูดไร้สาระกับเธออยู่ได้ตั้งนาน

ถ้าหากรู้จักตัวตนของหยางหลิงรุ่ยก่อนหน้า ซัวรุ่ยคงจะไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย อาจจะพูดคุยด้วยสักสองสามประโยค หรือถ้าไม่ได้ก็แค่ไล่เธออกไปซะก็สิ้นเรื่อง

เพราะถึงอย่างไร สิ่งที่ซัวรุ่ยถนัดทำมากที่สุดก็คือการแสร้งทำเป็นซื่อตรงอยู่แล้ว

“หยางหลิงรุ่ย เมื่อกี้ทำไมเธอถึงมาที่กองถ่าย”

ซัวรุ่ยไม่แม้แต่จะเรียกคำว่าคุณนำหน้า นั่นทำให้หลี่ซานชานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกแอบสะใจอย่างบอกไม่ถูก

เธอมองไปที่หยางหลิงรุ่ยอย่างหยิ่งผยอง ใบหน้าของเธอเชิดขึ้น ราวกับได้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่า หยางหลิงรุ่ยกำลังจะโชคร้ายในอีกไม่ช้าแน่นอน

แน่นอนว่าหยางหลิงรุ่ยรู้สึกได้ถึงความจงใจหาเรื่องเธอของซัวรุ่ย และรู้ว่าคงมีเรื่องเลวร้ายบางอย่างเกิดขึ้น เธอถึงต้องตกเป็นแพะรับบาป

ผู้รับผิดชอบงานของตระกูลหยางนั้นไม่รู้จักตัวตนของหยางหลิงรุ่ยเลย แต่เขารู้ว่าหลี่ชานชานนั่นก็ไม่อาจไปมีเรื่องด้วย เขาจึงลังเลอยู่พักหนึ่งและไม่ได้เอ่ยพูดอะไรขึ้นมา

หยางหลิงรุ่ยเอ่ยตอบเสียงเบา : "ฉันแค่มากับคุณเชลลีย์"

"มาทำอะไร"

“ไม่ทำอะไร”

“เธอแน่ใจเหรอ”

คำพูดของซัวรุ่ยแฝงไปด้วยความสงสัยและดุเดือดเลือดพล่าน

หยางหลิงรุ่ยไม่ชอบพูดอ้อมค้อมกับคนอื่น โดยเฉพาะซัวรุ่ยที่เพิ่งพูดชักจูงเธอเมื่อกี้ และนั่นทำให้เธอรู้แล้วว่าคนแบบนี้ไม่ใช่คนดีอะไร

ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา : "ผู้กำกับซัว มีเรื่องอะไรก็พูดมาตามตรง"

ซัวรุ่ยหัวเราะเยาะ ใบหน้าของเขาฉายแววเย้ยหยัน ตามที่คาดคิดไว้ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถทนเสแสร้งได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงแบไพ่ในมือออกมาอย่างมีเจตนา

ดี ในแม้เธอแส่รนหาที่เรื่องตาย เขาก็จะส่งเธอไปนรกเอง

“หยางหลิงรุ่ย ชุดที่เชลลีย์ใส่ขึ้นแสดงบนเวที ถูกคนจงใจเอาเตารีดมารีดทับจนไหม้”

"หือ?" หยางหลิงรุ่ยมองไปที่เชลลีย์ที่อยู่ด้านหลังซัวรุ่ยอย่างรู้สึกตกใจ เชลลีย์พยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ใครกันที่เป็นคนทำ แต่เมื่อได้ยินดังนั้นก็เข้าใจทันทีว่าพวกเขากำลังสงสัยเธออยู่