โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 444

ไม่ว่าอนาคตระหว่างเธอกับฮั่วเทียนหลันจะเป็นอย่างไร หยางหลิงรุ่ยและชิงหรงก็มีสิทธิ์ที่จะรู้ความจริง

อย่างน้อย ก็ดีกว่าที่จะไม่รู้อะไรเลย และรอแต่ที่จะเชื่อคำพูดของฮั่วเทียนหลัน

ควันในถ้วยน้ำชาค่อยๆหายไป

นิ้วของหยางหยวนเคาะเบา ๆ บนพนักแขนของโซฟา

แน่นอนว่าคำตอบของหยางหลิงรุ่ยเหนือความคาดหมายของเขา

เพราะจากเสียงคำบอกเล่าของตงหยานเคยที่บอกกับเขามาก่อน เขาจึงคิดว่าหยางหลิงรุ่ยจะมาหาเขาเพียงแค่ต้องการพูดคุย

เพียงแค่หยางหยวนคิดผิดไป

เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้

ชีวิตของหยางหลิงรุ่ยดูเหมือนจะกลับคืนสู่ความสงบสุข จากที่ได้ฟังการรายงานจากคนข้างกายของเธอ

อย่างแรกเธอไม่เคยไปที่ฮัวเทียนหลัน สองไม่เคยไปบ้านตระกูลฮั่ว และสามไม่เคยติดต่อฮัวเทียนหลันอย่างจริงจัง

มีบางอย่างที่ต้องตรวจสอบข้อเท็จจริง

หากเรื่องในหนังสือพิมพ์ไม่เกิดขึ้น หยางหยวนก็วางแผนที่จะรอต่อไป

แต่การซุบซิบนินทานั้นดูน่ากลัวมาก เขาจึงตัดสินใจคุยกับหยางหลิงรุ่ย

“เธออยากรู้จริงๆเหรอ?” หยางหยวนนึกถึงตอนที่เขาเพิ่งได้พบกับหยางหลิงรุ่ย และพูดเบา ๆ

"ค่ะ"

ท่าทีของหยางหลิงรุ่ยนั้นแน่วแน่มาก น้ำเสียงมาพร้อมกับสายตาที่ต้องการยืนยันคำตอบ

เมื่อมองไปที่สายตาที่สงบและมีน้ำตาซ่อนอยู่ แต่มันก็ซ่อนเปลวไฟที่ลุกโชนไว้ หยางหยวนผงะไปชั่วขณะ ดวงตาของเขากวาดไปทั่วร่างของหยางหลิงรุ่ยและเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ

สำหรับเรื่องนี้ สมาชิกตระกูลหยางเก็บมันไปหมดแล้ว

ถ้าเธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะไม่มีปัญหากันตั้งแต่แรก หยางหยวนจะบอกทุกอย่างกับหยางหลิงรุ่ยตั้งแต่ดอนนั้น

“ เธอถามมาสิ” หยางหยวนกล่าว

เขาให้สิทธิ์หยางหลิงรุ่ยในการถามคำถาม

และเขาก็ต้องเป็นคนที่ตอบคำถาม

แต่คำถามแรกของหยางหลิงรุ่ยทำให้หยางหยวนที่เพิ่งหยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่มชาแทบจะกัดลิ้นตัวเอง

“ พี่ใหญ่ลั่นลานและชิงหรง ใครเป็นพี่และใครเป็นน้องคะ?"

หยางหยวนไม่รู้จะตอบคำถามแปลก ๆ ที่ดูเหมือนจะธรรมดานี้อย่างไร

เขามองไปที่หยางหลิงรุ่ยด้วยสายตาที่ซับซ้อน สายตาของหยางหลิงรุ่ยกำลังดูอยู่ว่าผู้ชายคนนี้กำลังหลอกเธอหรือไม่?

แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ชัดเจนของหยางหลิงรุ่ย ดูเหมือนว่าเธอต้องการที่จะรู้จริงๆ

หยางหยวนกำลังจะย้อนกลับไปยังความทรงจำในเมืองเล็ก ๆ ที่ชื่อว่า เมืองW

ตอนนั้นเมืองนี้ยังเล็กมาก แต่เนื่องจากเมืองชายแดน จึงมีสนามบิน

แต่ถึงแม้รันเวย์ของสนามบินจะสภาพไม่ค่อยดีก็ตาม

ในเวลานั้นหยางหยวนอาศัยอยู่ในโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองW แต่หยางหยวนกลับรู้สึกว่ามันคือโรงแรมเกรดทั่วไป

ขณะนั้นที่โรงพยาบาล ยาหลายชนิดที่ใช่สำหรับการฟื้นฟูหลังคลอดของหยางหลิงรุ่ย ถูกส่งโดยหยางหยวนจากเครื่องบินพิเศษในต่างประเทศ

จากนั้นนำมาใช้กับหยางหลิงรุ่ย โดยแจ้งว่าเป็นยาสามัญทั่วไป

เมื่อหยางหลิงรุ่ยให้กำเนิดลูก หยางหยวนจ่ายเงินส่วนใหญ่

ส่วนที่เหลือเขาก็ไม่ได้จ่ายเงิน ก็เพื่อป้องกันไม่ให้หยางหลิงรุ่ยสงสัยว่ามีคนช่วยเธออย่างลับๆ

คนที่รับชำระเงินคือวังเทียจุน เขาต้องทำตามคำสั่ง แม้ว่ามันจะไม่รู้สึกดีก็ตาม

แต่เนื่องจากเธอจะมีค่าใช้จ่ายที่น้อยลง เขาจึงไม่ได้ถามอะไรมาก

ดังนั้นเมื่อหยางหลิงรุ่ยให้เงินเขาในช่วงเวลาต่อมา เมื่อรู้ราคาค่าใช้จ่ายเธอจึงมั่นใจว่าวังเทียจุนช่วยให้เธอเรื่องค่ารักษาพยาบาลของเธอ

และวังเทียจุนรับภาระไว้มากจริงๆ ดังนั้นทั้งจึงคิดว่าเขาโปรดปรานจากเธอ แต่เขาไม่ได้คิดอะไร และไม่จำเป็นต้องจ่ายคืนด้วย

หยางหยวนยังคงจำได้ว่าเขากำลังมองหาใครบางคน เพื่อจะย้ายวังเทียจุนและคนอื่นๆออกไป

และเขารออยู่นอกห้องคลอด หลังจากลูกคนแรกเสียงร้องอุแว๊ดังมาจากข้างใน

อารมณ์ของหยางหยวนก็รู้สึกซับซ้อนมาก

รุ่นที่สี่ของตระกูลหยาง เด็กคนแรกทำให้หยางหยวนกับตงเหยียนรู้สึกน้ำตาคลอเบ้า

หลังจากนั้นหยางหลิงรุ่ยได้รับการฉีดยาที่ทำให้ไม่เจ็บปวด ก็ให้กำเนิดลูกคนที่สอง

หยางหยวนอยู่ในห้องดูแลพิเศษมองไปที่เด็กที่กำลังนอนอยู่ที่นั่นพยายามพลิกตัวเขาคิดชื่อไว้ในใจแล้ว

ชิงหรง ฉันหวังว่าชีวิตของเธอจะมีความสุขและไร้กังวล

ตอนนั้นสายตาของชิงหรง ก็มองด้วยความอยากรู้อยากเห็นในโลกภายนอก

หยางหยวนไม่รู้จะทำอย่างไร แต่สาบานในใจว่าในชีวิตนี้ชิงหรงจะได้รับการดูแลอย่างดีที่สุด