โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 458

ฮั่วเทียนหลันมองมาที่เด็กคนนี้ด้วยท่าทางประหลาดใจ เหมือนกับเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะไม่เชื่อเขาและพูดถึงความต้องการของเธอออกมาอีกครั้ง

เขานึกขึ้นได้ว่าเมื่อสักครู่เขาไม่ได้รับปากกับเธอว่าจะให้โมเดลกับเธอไปทันทีเมื่อเธอตอบคำถามใช่ไหม?

“โมเดล ลุงจะให้คนส่งไปให้ที่บ้าน”

โมเดลทั้งสองตัวนั้นตอนนี้อยู่ที่ Manor One

เนื่องจากลั่นลานชอบมาก ดังนั้นหลังจากที่โมเดลรุ่นใหม่ออกมา ฮั่วเทียนหลันไม่จำเป็นต้องสั่งโจวหยวนก็จะเป็นคนจัดการและส่งโมเดลมาที่บ้าน

และถ้าสามารถซื้อได้สองชุด โจวหยวนก็จะซื้อทั้งสองชุด

เนื่องจากลั่นลานเป็นคนที่ค่อนข้างหวงของ เธอจึงเก็บสะสมไว้ชุดหนึ่งและนำออกมาเล่นอีกชุดหนึ่ง

หนึ่งชุดเอาออกมาโชว์ อีกชุดเก็บสะสมไว้

ถึงแม้ว่าการกระทำแบบนี้ในสายตาของนักสะสมแล้วมันจะดูเสียของก็ตาม

แต่ของรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นแบบนี้ราคามันก็ไม่ใช่ถูกๆ!

แต่มูลค่านี้มันก็แพงถ้าหากไปตกอยู่ในมือของคนธรรมดา แต่สำหรับเศรษฐีอย่างฮั่วเทียนหลันแล้วมันไม่ใช่ปัญหา

ชิงหรงมองมาที่ฮั่วเทียนหลันเหมือนกับว่ากำลังคิดว่าสิ่งที่ฮั่วเทียนหลันพูดมานั้นเป็นความจริงหรือไม่

แต่ตอนที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ในรถนั้น จู่ๆก็มีคนมาเตาะกระจกพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “ท่านประธาน คุณนายมาแล้วครับ”

ยังไม่ทันได้คำตอบที่เขาอยากรู้ ใจของฮั่วเทียนหลันก็รู้สึกผิดหวัง

แต่ตอนนี้หยางหลิงรุ่ยก็มาแล้วเขาไม่ควรที่จะถามคำถามนี้ออกไป

ไม่อย่างนั้นจะทำให้หยางหลิงรุ่ยสงสัยในตัวเขา สำหรับฮั่วเทียนหลันแล้วนี่ไม่ใช่เรื่องที่ดี

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาเพื่อใช้ช่วงเวลาสุดท้ายเพื่อจะเกี่ยวก้อยสัญญากับชิงหรง

“นี่เป็นคำสัญญาของพวกเรา สิ่งที่เราพูดกันมาเมื่อสักครู่ห้ามเอาไปบอกคุณแม่เข้าใจไหม??”

ชิงหรงกำของเล่นที่อยู่ในมือ หลังจากที่เธอลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถต้านทานของเล่นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นแบบนี้ได้

แต่เธอก็ไม่ได้ยื่นมือออกมาทันที เธอมีเหตผลในใจของเธอ

“แบบนี้หนูก็สามารถเลือกได้ว่าจะเอาตัวไหน”

เนื่องจากการไม่ยินยอมของหยางหลิงรุ่ย ชิงหรงจึงไม่ได้ซื้อโมเดลรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเลย

ดังนั้นเมื่อเธอมีโอกาส ฮั่วเทียนหลันจะส่งโมเดลให้เธอ เธอก็จะเลือกในสิ่งที่เธอชอบที่สุด

ไม่คาดคิดว่าชิงหรงจะใช้โอกาสนี้ในการแบล็กเมล์ฮั่วเทียนหลัน ฮั่วเทียนหลันมองไปที่หยางหลิงรุ่ยที่เดินเข้ามาใกล้ๆจากนั้นก็พยักหน้าในที่สุด

หลังจากที่ทั้งสองคนเกี่ยวก้อยกันแล้ว พวกเขาก็ค่อยๆลงจากรถ

ชิงหรงตะโกนเรียกแม่ออกไปพร้อมวิ่งไปหาเธอ เหมือนกับว่าชิงหรงต้องการแสดงให้ลั่นลานเห็นนว่าความรักที่หยางหลิงรุ่ยมีให้ต้อเธอนั้นไม่สามารถมีใครมาแทนที่ได้

แต่สายเลือดยังไงก็เป็นสายเลือด ชิงหรงถูกหยางหลิงรุ่ยกอดไว้อย่างอบอุ่น

แต่ลั่นลานเอากดอถูกกอดเข้าไปในเวลาเดียวกัน

หยางหลิงรุ่ยรักทั้งสองคนเท่ากัน

ฮั่วเทียนหลันที่ยืนอยู่หน้ารถ ก็ไม่ได้เดินเข้ามา มองเห็นหยางหลิงรุ่ยที่เดินจูงมือลั่นลานและชิงหรงเดินมาเข้ามาอย่างช้า

ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนชุดใหม่อีกแล้ว

กางเกงขายาวสีขาวและเสื้อเชิ้ตผ้าชีฟองสีขาวให้ความสดชื่นมากในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างร้อนในยามพระอาทิตย์ตกดิน

ในมือของเธอกางร่มตอนแรกที่เดินมากันสองคนขนาดของร่มก็กำลังพอดี

แต่หลังจากที่เพิ่มชิงหรงเข้าไปอีกคน ขนาดของร่มก็ไม่พอแล้ว

หยางหลิงรุ่ยสามารถอยู่ในนั้นได้เพียงครึ่งตัว แล้วให้ลั่นลานและชิงหรงอยู่ในนั้นอย่างเต็มที่

เห็นได้ว่าออกมาเล่นทั้งวันแบบนี้หยางหลิงรุ่ยก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน

มีเหงื่อไหลออกมาบางๆ บนใบหน้าของเธอและใบหน้าของเธอก็แดงเพราะความร้อน เธอยื่นมือออกไปปาดเหงื่อที่อยู่บนแก้มของเธอและหยิบผมที่ติดอยู่ที่แก้มสองสามเส้นออกไป

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาและเอาผ้าขนหนูเปียกออกจากรถ และก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของหยางหลิงรุ่ย

แต่พอเดินไปใกล้หยางหลิงรุ่ยก็ยื่นมือออกมา ท่าทางแบบนั้นก็บงบอกได้ชัดเจนว่าหยางหลิงรุ่ยต้องการให้ฮั่วเทียนหลันยิ่นผ้าขนหนูเปียกนั้นให้กับเธอ

แต่ฮั่วเทียนหลันก็ไม่ได้สนใจกับการกระทำของเธอ จึงยื่นผ้าขนหนูเปียกไปให้