โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 490

เมื่อเห็นหยางหลิงรุ่ยวางกาแฟลง พนักงานก็เอ่ยถามอย่างแปลกใจ "ผู้อำนวยการหยางครับ กาแฟนี้มีชื่อเสียงและแพงมาก คุณสามารถดื่มด่ำกับมันก่อรอีกหน่อยนะครับ อันนี้ผู้อำนวยการของเราไปอินโดนีเซีย การซื้อในแหล่งกำเนิดที่แท้จริงที่สุด ที่มีการหมุนเวียนอยู่นอกตลาด ยังคงมีความแตกต่างกันอยู่นะครับ ..."

หยางหลิงรุ่ยแค่นเสียงอืม แต่ทว่ายังคงตัดบทด้วยการส่ายหน้า

เธอรู้แน่นอน ว่ากาแฟนี้มีชื่อเสียงและแพงมาก ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นกาแฟที่ที่ดีที่สุดในโลก เพียงอันเดียว

อีกทั้งรสชาติของกาแฟอันนี้ เป็นอย่างที่พนักงานบอกเหมือนกัน ดีมาก ๆ ยังคงหอมติดปากและฟัน

ตอนที่หยางหลินรุ่ยเคยดื่มกาแฟครั้งก่อนนั้น เทียบกับครั้งนี้ ยังคงมีความแตกต่างกันเล็กน้อย

ที่จริงแล้ว แหล่งกำเนิดไม่เหมือนกัน ผลผลิตออกมาก็ไม่เหมือนกันนี่เอง

ทว่า...

การแฟอันนี้ ตอนที่ดื่มลงไป มักจะทำให้หยางหลินรุ่ยรู้สึกไม่ดีอยู่เล็กน้อย

ก็เป็นเพราะว่า หยางหลินรุ่ยตั้งแต่ต้นจนจบยังไม่ได้พบกับกาแฟที่มีชื่อเสียงและแพงที่สุดเลย

สักพัก คนของอัลฟ่าเวิร์คช็อปก็เดินเข้ามา

หลังจากที่พนักงานเห็นคนเข้ามา ก็ประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

เดิมทีเขาคิดว่า น่าจะเป็นเพียงระดับหัวหน้างานที่มาคนหนึ่ง แต่คิดไม่ถึงว่า แท้จริงแล้วประธานอัลฟ่าจะมาด้วยตัวเอง

"คุณหยาง ได้ยินชื่อเสียงมากเนิ่นนานนะครับ!"

。

เจ้าของอัลฟ่าเดินผ่านมา ก้มตัวลงเล็กน้อย และจับมือกับหยางหลินรุ่ย

ท่าทีนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าเอาหยางหลินรุ่ยไว้สูงกว่าตำแหน่งของเขา

นี่ทำให้พนักงานด้านนี้ อึ้งจนปากค้างไป

การเดินทางที่ฝ่าลมมรสุมนี้ เรียกได้ว่าไม่เคยประนีประนอมกับอำนาจใด ๆ เพียงแค่มีสไตล์การเป็นประธานอัลฟ่าของตนเอง ที่แท้ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นคนนอบน้อมขนาดนี้แล้วหรอ?

นี่แบ่งประเภทได้ชัดเจน ว่าเป็นพฤติกรรมที่ประจบประแจง!

หยางหลินรุ่ยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่แท้ประธานของอัลฟ่าเวิร์คช็อป ก็เป็นผู้อวุโสของอาชีพแล้ว

ก่อนหน้าที่หยางหลินรุ่ยยังไม่ปรากฏรายชื่อชื่อในการแข่งขันการออกแบบ เขาได้รับชื่อเสียงแล้ว

จากสุนทรียศาสตร์ของหยางหลินรุ่ย ความจริงแล้วเธอกลับไม่ค่อยชอบผลิตภัณฑ์ของอัลฟ่าเวิร์ช็อปนัก

แต่นั่นเป็นเพียงชุดแรกเท่านั้น และการออกแบบก็ยากมากจริง ๆ

หลังจากนั้นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตออกมา ก็ทำลายวิธีการคิดที่หยางหลินรุ่ยมีต่อประธานอัลฟ่า

ผลงานในภายหลัง เห็นได้ชัดว่ามีการเชื่อมต่อกับตลาดเล็กน้อย และใช้การออกแบบบางอย่างที่สาธารณชนสามารถยอมรับแบบถู ๆ ไถ ๆ ไปได้บ้างเล็กน้อย

พฤติกรรมที่ติดดินเช่นนี้ ทำให้หยางหลินรุ่ยชื่นชมเป็นอย่างมาก

ที่แท้ นักออกแบบส่วนใหญ่ ทำเพื่อสไตล์ของตนเอง และต่างก็มีเอกลักษณ์ของตนเอง

ในโลกนี้ สุนทรียศาสตร์มีหลายประเภทขนาดนั้น

ความมีเอกลักษณก็หลากหลาย จึงทำให้คนมีความรู้สึกที่แตกต่างการเวลาสวมใส่เสื้อผ้า

ผลิตภัณฑ์ของครั้งสุดท้าย มีความเป็นไปได้ที่จะใม่หมุนเวียน

"ท่านประธานอัลฟ่าคะ ท่านเกรงใจเกินไปแล้ว ที่ฉันมาที่นี่ เพียงแค่อยากให้ท่านช่วยเหลือเสื้อผ้าของฉันไม่กี่ชุดเองค่ะ"

ระยะเวลาจำกัดมาก หยางหลินรุ่ยกับประธารอัลฟ่าพูดอย่างเกรงใจกันสองสามประโยค แล้วหยิบเอกสารการออกแบบออกมา

ตอนที่ประธานอัลฟ่าเห็นการออกแบบชุดแต่งงานที่อยู่ด้านบนสุดนั้น สายตาก็เป็นประกายอย่างชัดเจน

หลังจากนั้นพลิกดูชุดที่เหลืออีกไม่กี่แผ่น ตอนที่วางลงอีกครั้ง ก็มองไปด้านในสายตาของหยางหลินรุ่ย ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกนับถือ

"ผลงานของคุณหยาง ทำประโยชน์ให้ผมมากมายจริง ๆ

หยางหลินรุ่ยคิดว่านี่เป็นคำแสดงความเกรงใจของประธานอัลฟ่า จึงทำเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย

ทว่าสิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ทุกประโยคที่ประธานอัลฟ่าพูด ล้วนเป็นความจริงจังทั้งหมด

เช่นเดียวกับที่เขาจะยกย่องผลงานของหยางหลินรุ่ย มันจึงเป็นเรื่องธรรมดา

ดูเอกสารจบ ทั้งสองจึงเริ่มพูดหัวข้อหลัก

หยางหลินรุ่ยพูดถึงเสื้อผ้าที่เขาอยากได้เล็กน้อย จนไปถึงวัสดุที่ใช้อย่างละเอียด

และประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อป เขาได้หันไปเรียก ผู้อำนวยการฝ่ายตัดเย็บเสื้อผ้าที่ดีที่สุดสองคนในร้าน และบวกกับตัวเอง ทั้งสามคนสื่อสารกันอย่างจริงจัง

ตั้งแต่วิธีการจัดวางเส้น ไปถึงวิธีการตกแต่งอย่างไร และการเย็บพิน วิธีที่จะทำให้ผู้สวมใส่สบายขึ้นทำอย่างไร

เรื่องแบบนี้คนภายนอกมักจะมองว่าเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญนัก แต่ทว่าพวกเขากลับถกเถียงกันอย่างจริงจังมาก

หยางหลินรุ่ยเชื่อมาตลอด ทำเพียงตั้งใจฟังและยอมรับความคิดเห็น นั่นจึงสามารถเรียนรู้ได้ไม่มีที่สิ้นสุด

เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอที่รู้สึกว่าผลงานสมบูรณ์แบบมาก แต่เมื่อคนเหล่านี้ถกเถียงกัน เธอจึงได้รู้ปัญหาต่าง ๆ ที่ละเอียดเป็นอย่างมาก

หยางหลินรุ่ยหากระดาษวาดรูปที่นั่น พรางเริ่มแก้ไขแบบขึ้นมาใหม่ เร็วมาก ชุดทั้งสามก็ทำเสร็จ

ต่อมา ก็พูดคุยกันเรื่องราคา

พูดตามเหตุผล เรื่องค่าคอมมิชชั่นประเภทนี้ แม้ว่าจะเป็นสายอาชีพเดียวกัน แต่ราคาขอของอีกฝ่ายก็จะสูงเป็นพิเศษ

ที่จริงแล้ว มีเพียงคนในเท่านั้นที่รู้ปัญหาที่ซ่อนอยู่ อัตราในการทำซ้ำก็มีสูงมาก

แต่ครั้งนี้ การเปิดราคาของประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อป เกินคาดของหยางหลินรุ่ย

ราคาที่เขาให้ ที่แท้ก็ถูกกว่าราคาในตลาดทั่วไป ถึงหนึ่งในสาม

เดิมทีหยางหลินรุ่ยอยากให้มากกว่าราคาตลาดทั่วไปถึงสองเท่า เพราะเธอรู้ เสื้อผ้าเหล่านี้หากทำขึ้นมาก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ดังนั้นเธอจึงต้องให้กำลังที่มากพอกับประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อป

แต่เมื่อเกินความคาดหมาย ประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อปจึงปฏิเสธโดยตรง

สำหรับเขาแล้ว การร่วมมือกับนักออกแบบอย่างหยางหลินรุ่ย สำหรับผู้คนในเวิร์คช็อปแล้ว มันเป็นการเติบโตที่สมบูรณ์แบบครั้งหนึ่ง

ดังนั้นเรื่องเงิน เขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญ

ถ้าในอนาคตมีโอกาส เขาก็หวังว่าจะได้ร่วมงานกับหยางหลินรุ่ยเพิ่มมากขึ้น

ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นไปได้ราบรื่นขนาดนี้ หยางหลินรุ่ยแสดงความขอบคุณ แล้วจากไป

วันนี้ชิงหรงมีประชุมผู้ปกครอง เธอจึงต้องรีบไปร่วมงาน

ประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อปที่กำลังมองรถจากไปไกล รอยยิ้มที่ไม่อาจบรรยายได้ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

ความจริงแล้วที่เขาเพิ่งพูดเมื่อสักครู่นี้ คือเรื่องจริงและปลอมผสมกัน

ความจริง เขารู้ตัวตนของหยางหลินรุ่ย แล้วก็ชอบผลงานทั้งหมดของหยางหลินรุ่นอีกด้วย

แต่สิ่งเหล่านี้ กลับไม่ใช่เหตุผลที่ประธานอัลฟ่าเวิร์คช็อปจะให้กำไรกับหยางหลินรุ่ยเป็นกอบเป็นกำ

ที่สำคัญที่สุดคือ อัลฟ่าเวิร์คช็อป ความจริงแล้วไมใช่บริษัทเออกชนแห่งหนึ่ง