โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 19

เพชรหอมนั่งหน้างอเมื่อราซิเอลโล่บอกว่า วันศุกร์นี้เขาจะพายศนัยไปภูเก็ตด้วย แน่นอนว่าเพชรหอมไม่อยากให้ยศนัยไปอ้างกับเขาว่าวันศุกร์ยศนัยต้องไปโรงเรียน แต่พ่อเจ้าประคุณเอาข่าวว่า วันศุกร์ที่จะถึงนี้และวันจันทร์หน้าโรงเรียนหยุด เนื่องจากครูครึ่งหนึ่งของโรงเรียนไปอบรมเรื่องการเรียนการสอนในจังหวัดชลบุรี มาเป็นข้ออ้าง ยศนัยสามารถไปร่วมทริปได้ มาโต้แย้งกับหล่อน

“โรงเรียนหยุดพอดี เธอก็น่าจะให้ลูกไปด้วย ลูกจะได้ไปเที่ยวทะเล” เขาบอกเพชรหอมที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ “ฮาร์ทอยากไปทะเลไหมครับ ถ้าอยากไป ไปขอแม่เพ้นท์เลยครับ”

เพราะความที่อยากไปเที่ยวเป็นทุนเดิม ยศนัยจึงขยับตัวไปใกล้มารดา เงยหน้ามองมารดาตาปริบๆ ออดอ้อนทั้งสายตาและคำพูด

“แม่ฮะ ผมไม่เคยไปเที่ยวทะเล ผมอยากไปเที่ยวทะเล”

“ดูตาลูกสิ ฟังเสียงลูกสิ ลูกอยากไปมากเลยเห็นไหม เธอจะใจดำไม่พาไปได้เหรอ” เขาเล่นไม้นี้ เพชรหอมจะใจแข็งได้อย่างไร ใจหล่อนอ่อนยวบเมื่อเห็นแววตาใสซื่อของลูกชาย “โถ น่าสงสารลูกจังเลย ดูสิน้ำตาจะไหลแล้ว”

ราซิเอลโล่บิ้วเต็มที่ เพชรหอมอ่อนใจ ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ก็ได้ ให้ไปด้วยก็ได้”

“เย้ๆ ๆ” สองพ่อลูกโห่ร้องดีใจพร้อมกัน เพชรหอมเห็นแล้วขัดใจเป็นที่สุด

“พรุ่งนี้พะ เอ๊ย! ...ลุงจะพาฮาร์ทไปซื้อชุดหล่อๆ ชุดว่ายน้ำด้วยดีไหมครับ”

บ่อยครั้งที่ราซิเอลโล่เกือบหลุดปากเรียกตัวเองว่าพ่อ ทว่าตามข้อตกลงระหว่างเขากับเพชรหอม เขาจะเรียกตัวเองว่าพ่อ และยศนัยจะเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกราซิเอลโล่จากลุงเป็นพ่อได้นั้น ต้องผ่านความเห็นชอบจากเพชรหอมก่อน หากราซิเอลโล่ไม่ทำตามข้อตกลง เพชรหอมจะพายศนัยหนี มาเฟียอิตาลีจึงยอมทำตามแต่โดยดี

“ดีฮะ ซื้อให้แม่ด้วยนะคะคุณลุง”

“ไปกันสามคนเลยดีไหม มีลุง มีแม่เพ้นท์ มีฮาร์ทดีไหมครับ” ราซิเอลโล่เข้าทางลูกชาย ยิ้มให้เพชรหอมที่หน้าบอกให้รู้ว่า ไม่สบอารมณ์

“ฉันไม่ว่าง ต้องทำงาน” เพชรหอมปฏิเสธเสียงแข็ง

“หลังเลิกงานไง แต่เอ...พรุ่งนี้คุณอาไม่ได้ไปไหนนี่นา ฉะนั้นเธอว่าง งั้นไปได้” เขาสรุปเองเสร็จสรรพ

“ไม่ไป อยากนอนอยู่ที่ห้อง” เพชรหอมดื้อ

“งั้นนอนด้วย นอนด้วยสามคนพ่อแม่ลูก” เขาไหลไปต่อ

“มานอนอะไรที่นี่ ไปนอนที่โรงแรมโน่นไป” หล่อนเสียงเขียวใส่ “ตอนนี้สองทุ่มแล้ว คุณกลับไปได้แล้ว ฉันกับลูกจะนอน พรุ่งนี้ลูกต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียน”

“นอนด้วยคนสิ อยากนอนกับลูกบ้าง” เขาทำตาปริบๆ ใส่เพชรหอม หวังให้หล่อนใจอ่อน

“จะบ้าเหรอ กลับไปเลยไป” หล่อนเหวใส่

มีหรือราซิเอลโล่จะยอม เขามีวิธีจัดการเรื่องนี้...ตัวช่วยคนสำคัญ

“น้องฮาร์ทครับ ฮาร์ทเคยบอกว่าอยากให้ลุงนอนกอดใช่ไหมครับ”

“ใช่ฮะ” ยศนัยตอบตามประสาเด็ก

“แต่แม่เพ้นท์ไม่ยอมให้ลุงนอนด้วยนี่สิ ทำไงดีนะ”