โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 10

จวนเวลาแขกคนสำคัญของโรงแรมมิราเคิลจะมาถึง บุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเดินทางมาของนานโอ เตรียมตัวต้อนรับเขาอยู่ตรงล็อบบี้ การเดินทางมาของนานโอครั้งนี้พิเศษกว่าครั้งก่อน เพราะเขาเหมาห้องพักบนชั้นที่ 35 ทั้งชั้น เป็นที่รู้กันว่า ชั้นนี้มีแต่ห้องวีไอพี ภายในห้องมีห้องนอนแยกเป็นส่วนตัว ห้องโถงใหญ่ และเคาน์เตอร์บาร์เล็กๆ ไว้สำหรับสังสรรค์กับเพื่อนฝูง สนนราคาค่าที่พักต่อห้องคืนละ เจ็ดหมื่นบาท ชั้นนี้มีอยู่ด้วยกัน หกห้อง เขาต้องจ่ายค่าห้องพักคืนละไม่ต่ำกว่าห้าแสนบาท อยู่ครบเจ็ดวัน จำนวนเงินที่ทางโรงแรมได้รับเกือบสี่ล้านบาท หากไม่เรียกนานโอว่าแขกระดับซุปเปอร์วีไอพีคงไม่ได้

“ตื่นเต้นจังเลยพี่อร” เพชรหอมพูดกับบังอร

“ตื่นเต้นทำไม คุณนานโอมาพักที่นี่หลายครั้งแล้วนะ แล้วพี่ก็เชื่อว่า เพ้นท์ต้องเคยเห็นหน้าเขาแล้ว” สำหรับบังอรถือเป็นเรื่องปกติ

“ก็เคยเห็นนะพี่ เห็นเขาเดินผ่านไปผ่านมา แต่ไม่เคยพูดคุยด้วยเลย” เพชรหอมตอบกลับ “แต่เพ้นท์ก็ไม่น่าตื่นเต้นขนาดนี้นะ มันบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมต้องตื่นเต้นด้วย”

เป็นความตื่นเต้นที่เพชรหอมอธิบายไม่ถูกว่า เกิดขึ้นได้อย่างไร แขกที่เป็นเชื้อพระวงศ์จากประเทศอื่น ดารานักร้องจากต่างประเทศ หรือบุคคลที่มีชื่อเสียงต่างเคยมาพักที่นี่ทั้งสิ้น เพชรหอมยังมีความตื่นเต้นน้อยกว่าการเดินทางมาของนานโอครั้งนี้เสียอีก

“ที่แกตื่นเต้นเพราะทำหน้าที่ล่ามครั้งแรกหรือเปล่า แบบว่ากลัวงานออกมาไม่ดีไรงี้” ช้องนางหาเหตุผลกับความตื่นเต้นของเพื่อน “ความประหม่ามันก็เลยมาไงล่ะ”

“นั่นสิ น่าจะใช่เรื่องนี้มากกว่า” บังอรเห็นด้วย “อย่าตื่นเต้นไปเลยเพ้นท์ งานมันไม่ได้ยากอะไร แค่แปลภาษาให้คนสองคนเข้าใจกัน พี่เชื่อว่าเพ้นท์ทำได้” บังอรพูดปลอบใจ

“ค่ะพี่อร เพ้นท์จะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

“ดีมากเพื่อน สู้ๆ” ช้องนางชูกำปั้น ให้กำลังใจเพื่อน “นั่นไงคุณนานโอมาแล้ว”

“งั้นฉันไปเอาพวงมาลัยก่อนนะ”

เพชรหอมพูดก่อนเดินไปหยิบพวงมาลัยไหว้ผู้ใหญ่ที่ร้อยอย่างสวยงามเพื่อนำมามอบให้นานโอเช่นทุกครั้งที่เขาเดินทางมาที่นี่ ขณะที่เพชรหอมเดินไปหยิบพวงมาลัย นานโอกับคณะเดินทางได้เดินเข้ามาในโรงแรม

หลังจากไปหยิบพวงมาลัย เพชรหอมได้เดินมาสมทบกับบังอรและช้องนาง ทว่าการเดินมาของหล่อนครั้งนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับจิตใจและความรู้สึกของเพชรหอม ร่างของเพชรหอมนิ่งแข็ง ม่านตาขยายกว้าง ใบหน้าบ่งบอกถึงความตกใจ ขาทั้งสองข้างก้าวแทบไม่ออก หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่านักรบกำลังตีกลองออกศึก มือที่ถือพวงมาลัยสั่นจนเกือบทำของที่ถืออยู่หล่นมือ

ช็อค!

.ใช่ เพชรหอมกำลังช็อค อาการดังกล่าวของเพชรหอมเกิดจาก บุรุษร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างนานโอคือสาเหตุ หล่อนไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อน เพชรหอมอยากหมุนตัววิ่งหนี ทว่าด้วยหน้าที่ หล่อนทำเช่นนั้นไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเพชรหอมคนเดียวที่ตกใจ ราซิเอลโล่ เดอมาชีก็ตกใจที่ได้พบหน้าเพชรหอม อดีตคู่นอนผู้อ่อนหวานและมีความเร่าร้อนอยู่ในที ความตกใจที่เกิดขึ้นไม่เพียงแค่ได้เห็นหน้าหล่อน ความเปลี่ยนแปลงของเพชรหอมก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เขาตกใจ หล่อนสวยขึ้นมาก

เพชรหอมไม่ใช่พนักงานฝึกงานที่เขาเคยรู้จัก หล่อนดูโตเป็นสาวเต็มวัย หน้าตาถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ริมฝีปากอิ่มที่เขาเคยบดจูบเคลือบด้วยสีชมพูอ่อน พอเห็นเรียวปากหล่อนเหมือนมีพลังดึงดูดให้เขาอยากบดจูบ เรือนร่างสาวที่ถูกปิดทับด้วยชุดเดรสพอดีเข่าสีชมพูเข้มขับกับสีผิวขาวเนียน อวดสัดส่วนสวยงาม นมเป็นนม เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก เห็นแล้วเขาอยากจะกระชากร่างอิ่มเข้ามากอดและฟัดให้หนำใจ ราซิเอลโล่ยิ้มมุมปากมองหล่อนตาเป็นประกาย

“เพ้นท์ มัวแต่ตะลึงอะไรอยู่ เอาพวงมาลัยให้คุณนานโอสิ” ช้องนางที่เห็นอาการของเพื่อนรีบเข้ามากระซิบบอกคนทำอะไรไม่ถูก

“อ๋อๆ ได้ๆ” เพชรหอมรีบสลัดอารามตกใจทิ้งไป ก้าวเดินไปหานานโอที่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่เพชรหอม สาวสวยหุ่นดีตาพราว “สวัสดีค่ะคุณนานโอ โรงแรมมิราเคิลยินดีต้อนรับค่ะ”

เพชรหอมกล่าวต้อนรับเป็นภาษาอิตาเลี่ยน ยื่นพวงมาลัยส่งให้ชายหนุ่มวัยสี่สิบเจ็ดปี ที่ยื่นมือมารับ ทว่าเขาไม่เพียงแค่รับพวงมาลัยมาไว้ในมือ มือหนาอีกข้างฉวยมือเล็กขึ้นมาจุมพิตกลางฝ่ามืออย่างรวดเร็ว โดยที่หล่อนไม่ทันตั้งตัว แน่นอนว่าความตกใจต้องเกิดขึ้น แม้ว่าจะตกอยู่ในอาการตกใจ ทว่าหล่อนกลับตั้งสติชักมือกลับอย่างสุภาพ