โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 30

ร่างช้องนางถูกบรรจงวางบนเตียงนอน เหนือเมฆขยับผ้าห่มคลุมตัวหล่อน เขาทอดมองใบหน้าช้องนางที่หลับสนิทด้วยความสงสารและรู้สึกผิด ยิ่งมองเห็นรอยฝ่ามือที่นูนขึ้นเป็นรูป เหนือเมฆขบกรามแน่นเมื่อนึกถึงคนทำ เขานำมือไปลูบเบาๆ ตรงแก้มของช้องนาง

เหนือเมฆเจ็บที่ช้องนางถูกทำร้าย เจ็บยิ่งกว่าตัวเองถูกคมมีดของเสือหาญปาดที่แขนเสียอีก หากเป็นไปได้ เขายินดีเจ็บแทนช้องนางทุกอย่าง ให้ความเจ็บปวดของหล่อนมาอยู่ที่ตน

เขายินดีรับมัน...

“พี่ขอโทษ” เหนือเมฆพูดเสียงแผ่ว เพราะเกรงว่าเสียงของเขาจะทำให้ช้องนางตื่น เขานั่งมองหล่อนอีกราวสิบนาทีก็ลุกขึ้นยืน ตั้งใจจะออกไปจากห้องเพื่อกลับไปพักผ่อนในห้องของตน ทว่าเขาก้าวไปไม่กี่ก้าว เสียงของคนที่นอนหลับก็ดังขึ้น

“พี่เหนือ” เจ้าของชื่อระงับเท้าที่กำลังเดินไปยังประตูห้อง หมุนตัวกลับมามองต้นเสียงที่ยันตัวลุกขึ้นนั่ง เหนือเมฆเดินกลับมานั่งริมเตียง “พี่เหนือเป็นยังไงบ้างคะ แผลที่ถูกมีดปาดลึกไหมคะ”

ช้องนางถามด้วยความเป็นห่วง เหนือเมฆยิ้มอ่อนโยนให้สาวตรงหน้า จะว่าไป เขาลืมเรื่องแผลของตัวเองเสียสนิท เพราะในความรู้สึก เขาห่วงหล่อนมากกว่า

“พี่ไม่เจ็บแผลหรอก แต่เจ็บที่ใจมากกว่าที่เห็นรอยฝ่ามือของมันบนแก้มกุ้ง” เหนือเมฆกล่าวจากใจจริง

“ให้กุ้งดูแผลพี่เหนือหน่อยค่ะ” เหนือเมฆยกแขนข้างที่ถูกมีดเสือหาญปาดให้หล่อนดู ช้องนางมองบาดแผลที่ยังมีเลือดไหลซึม ก่อนเงยหน้ามองเขา “ดีที่แผลไม่ลึก กุ้งว่าทำความสะอาดแผลสักหน่อยดีกว่าค่ะ ที่นี่มีอุปกรณ์ล้างแผลหรือเปล่าคะ”

“อยู่ตู้ยาข้างห้องครัว”

“พี่เหนือรอในห้องนะคะ กุ้งลงไปเอาเดี๋ยวเดียวค่ะ”

“อย่าลำบากกุ้งเลย แผลแค่นี้เอง พี่ไปอาบน้ำคราบเลือดก็ออกแล้ว พี่อยากให้กุ้งพักผ่อนมากกว่าเกือบตีสามแล้ว”

“กุ้งไม่ลำบากหรอกค่ะ กุ้งเต็มใจค่ะ” ช้องนางไม่ห่วงนอน เพราะหล่อนเองก็ห่วงเขาเช่นกัน หล่อนลุกขึ้นจากเตียง เดินลงไปชั้นล่างและกลับขึ้นมาพร้อมกับกล่องใส่อุปกรณ์ทำแผล

ช้องนางลงมือทำความสะอาดแผลให้เหนือเมฆที่ก้มหน้ามองดวงหน้าหวานสวยตลอดเวลา เขายิ้มกับภาพที่เห็น มันเหมือนกับภรรยาดูแลสามีอย่างไหนอย่างนั้น แต่เมื่อเห็นรอยฝ่ามือเสือหาญบนแก้มหล่อน รอยยิ้มเขาหุบลงทันที แค้นใจคนที่ทำให้เกิดรอยนี้ อยากไปโรงพยาบาลตัดมือเสือหาญให้ขาด จะได้ไม่ไปทำเช่นนี้กับใครอีก

“อุ้ย!” คนตัวโตสะดุ้ง เมื่อหล่อนเอาแอลกอฮอล์ทางลงบนบาดแผล หลังจากน้ำเกลือที่เหลืออยู่ก้นขวดหมด ช้องนางจึงใช้แอลกอฮอล์แทน

“แสบหรือคะ” ช้องนางถาม

“แสบที่สุดเลย กุ้งเป่าให้พี่หน่อยสิ” เขาอ้อน ช้องนางทำตาม เป่าลมตรงแผลของเขา “คราวนี้ก็โอ๋พี่ด้วย พี่จะได้หายแสบแผล”

ช้องนางหน้าแดงกับคำพูดออดอ้อนของเขา ใจหล่อนจักกะจี้ ขวยเขิน นั่งทำแผลให้เขาจนเสร็จ

“เสร็จแล้วค่ะ” หล่อนบอกเมื่อติดพลาสเตอร์กันน้ำบนบาดแผลเขา จัดการเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงกล่องให้เรียบร้อย เอี้ยวตัวนำมันไปวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง