โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 34

วันรุ่งขึ้น

เพชรหอมลงมาทำงานในหน้าที่ของตัวเองตามปกติ เนื่องจากนานโอกลับอิตาลีไปแล้ว หล่อนจึงไม่ได้เป็นล่ามให้กับเขา แน่นอนว่าการมาทำงานในตำแหน่งพนักงานต้อนรับหน้าฟอนต์วันแรกในรอบสิบกว่าวัน จะมีคำถามเกี่ยวกับข่าวลือที่แพร่สะพัดไปทั่วโรงแรม คนที่ยิงคำถามเป็นคนแรกคือ ช้องนางเพื่อนสนิทที่พอรู้ความจริง ความตกใจระบายเต็มดวงหน้า ไม่คาดคิดว่า ราซิเอลโล่จะเป็นบิดาของยศนัย

“แต่จะว่าไป หน้าตาฮาร์ทก็เหมือนคุณเอลโล่นะ รูปหน้าเหมือนกัน เส้นผมก็เหมือนกันอีก แต่ทำไมฉันไม่นึกเอะใจนะ” ช้องนางพูดขึ้นเป็นประโยคแรกหลังจากเพชรหอมเล่าเรื่องจบ “แล้วแกจะเอายังไงต่อล่ะ จากที่แกเล่ามา ท่าทางคุณเอลโล่ไม่ยอมถอดใจง่ายๆ ด้วย เพราะถ้าถอดใจคงกลับอิตาลีพร้อมคุณนานโอ”

ข้อนี้เพชรหอมก็หนักใจ ราซิเอลโล่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แม้ว่าจะเจ็บตัวมากแค่ไหน เขายินดี หากเป็นเช่นนี้ หล่อนนี่แหละจะใจอ่อน ให้เขากลับเข้ามาในชีวิตตนอีกครั้ง

“เขาไม่ถอดใจ ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”

“ฮาร์ทรู้หรือเปล่าว่าคุณเอลโล่เป็นพ่อ” ช้องนางถามคำถามกระแทกใจคนได้ยิน

“ไม่รู้ ฉันให้คุณเอลโล่เรียกแทนลุง” เพชรหอมตอบ

“ฉันว่านะ แกน่าจะบอกความจริงกับฮาร์ทนะ เพราะอะไรรู้ไหม ถ้าวันหนึ่งวันใดคุณเอลโล่เกิดทนง้อแกไม่ได้แล้วบินกลับอิตาลี ความรู้สึกผูกพันระหว่างพ่อลูกก็ต้องมี ยิ่งฮาร์ทถูกล้อว่าเป็นลูกไม่มีพ่อตั้งแต่เข้าอนุบาล แล้วแกเคยคิดไหมว่า ถ้าเผื่อฮาร์ทรู้ขึ้นมาว่าคุณเอลโล่เป็นพ่อ แต่แกไม่ยอมบอกความจริง ความเสียใจจะเกิดขึ้นกับฮาร์ทมากแค่ไหน แกปิดฮาร์ทไม่ได้หรอกนะว่า คุณเอลโล่เป็นพ่อ หนีอะไรก็หนีได้ แต่หนีความจริงไม่พ้นนะเพ้นท์”

ช้องนางพูดเหมือนภมรไม่มีผิด ซึ่งข้อนี้ไม่ใช่ว่าเพชรหอมไม่คิด หล่อนคิดและเป็นกังวลเช่นกัน ทว่าแรงทิฐิที่อยู่ในใจ และความเจ็บปวดที่ตัวเองได้รับมาหลายปี ส่งผลให้เพชรหอมไม่ยอมคายความลับนี้ให้ยศนัยรู้

“เขาทำฉันเจ็บปวดมาหลายปี ฉันไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บปวดเหมือนฉัน”

“เหมือนยังไง ไหนลองพูดมาสิว่าเหมือนยังไง” ช้องนางถามทันควัน “แกกำลังหลงประเด็น แกต้องแยกแยะระหว่างความรู้สึกของแกกับความรู้สึกของลูก แกลองคิดเล่นๆ นะว่า ถ้าฮาร์ทรู้ว่า พ่อไม่ได้อยู่บนสวรรค์ตามที่แกบอก แต่อยู่ข้างตัว กอดได้ สัมผัสได้ ให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกันได้ คิดว่าคุณเอลโล่เป็นลุงมาตลอด ฉันเชื่อว่า คนที่จะเสียใจที่สุดคือแก เพราะแกต้องเห็นฮาร์ทเสียใจเรื่องนี้”

เพชรหอมมองหน้าเพื่อนรักที่พูดจี้ใจ หล่อนทำหน้าคิดหนัก คล้ายกับว่าตัดสินใจไม่ได้ว่า จะทำเช่นไรกับเรื่องนี้

“เพ้นท์ ที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ ไม่ใช่ว่าฉันเข้าข้างคุณเอลโล่นะ ฉันอยากให้แกตัดสินใจดีๆ นึกถึงลูกให้มากๆ ถึงพ่อจะชั่วจะเลวกับแม่ เลิกรากับแม่ไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหมดความเป็นพ่อไปด้วยนี่นา ดูอย่างหลายครอบครัวในสังคมสิ พ่อแม่แยกทางกันแต่ก็ช่วยกันเลี้ยงลูก พ่อบางคนทำร้ายแม่ แต่ดีกับลูกทุกอย่าง ตอนนั้นคุณเอลโล่อาจพูดโดยไม่คิด นึกว่าแกจะจับเขาเลยปากพล่อยแบบนั้น เมื่อเวลาผ่านไป เขารู้ว่าแกมีลูกจริงๆ พร้อมจะกลับมาดูแลแกกับลูก ทำไมแกไม่เปิดโอกาสให้เขาล่ะ เพราะผลที่ออกมามันคือความสุขของครอบครัว คือความอบอุ่นที่หายไป และต่อจากนั้นก็จะไม่มีใครล้อเลียนฮาร์ทได้อีกว่า ลูกไม่มีพ่อ”

ช้องนางเตือนเพชรหอมด้วยความหวังดี หล่อนเห็นเพชรหอมลำบากเลี้ยงลูกคนเดียวมาหลายปี ประหยัดอดออมเพื่อยศนัยมาโดยตลอด หล่อนจึงอยากเห็นเพื่อนรักมีความสุขบ้าง

“เฮ้อ” เพชรหอมถอนหายใจพรืดยาว “ฉันคือคนแพ้สินะ ทั้งที่พยายามใจแข็งมาตลอด”

“ใครว่าแกแพ้ แกชนะคุณเอลโล่ต่างหากล่ะ ถ้าเผื่อแกแพ้แกต้องสิโรราบกับเขา ไม่ใช่เหนือกว่าเขา แต่นี่แกเหนือกว่า แกมีสิทธิ์ต่อรองได้มากกว่า แกให้คุณเอลโล่ทำอะไรเขาก็ยอมทำ เป็นอย่างนี้แล้วแกแพ้ตรงไหนวะ” ช้องนางไม่คิดเช่นเดียวกับเพชรหอม หล่อนจึงให้เหตุผล “ให้โอกาสฮาร์ทได้รู้จักพ่อของตัวเองเถอะนะ ฉันกลัวว่าถ้าคุณเอลโล่ถอดใจไม่ง้อแก คนที่เสียใจที่สุดจะเป็นฮาร์ทนะ แกคิดดีๆ นะเพ้นท์ ฉันเป็นห่วงแกกับลูกนะ”

“อืมๆ ขอบใจมากสำหรับความเป็นห่วงและคำพูดดีๆ” เพชรหอมยิ้มให้เพื่อน ก่อนเปลี่ยนเรื่องมาเรื่องช้องนาง “ว่าแต่แกเถอะจะมีข่าวดีเมื่อไหร่”

เพชรหอมยินดีกับความรักครั้งใหม่ของช้องนาง ที่อุบัติขึ้นในระยะเวลาอันรวดเร็ว และเป็นระยะเวลาที่พิสูจน์ได้ว่า เหนือเมฆรักช้องนางจริง แม้ว่าเหนือเมฆจะโป้ปดเรื่องที่ตัวเองไม่ได้เป็นหัวหน้าคนงานแต่เป็นเจ้าของไร่ตัวจริงเสียงจริง เหนือเมฆไม่มีเจตนาโกหกช้องนาง ให้เหตุผลในการไม่บอกความจริงเพราะไม่อยากให้ช้องนางหน้าแตกที่ทักว่าเดชดวงคือ เจ้าของไร่ ซึ่งช้องนางไม่ได้ติดใจ เนื่องจากความดีของเขาชะล้างความผิดส่วนนี้

“พี่เหนือรอให้คุณพ่อกับแม่เลี้ยงกลับมาจากปารีสก่อน ท่านไปเที่ยวพักผ่อนน่ะ”

“วันแต่งงานของแก ฉันต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะ” เพชรหอมจองตำแหน่งสำคัญ