โสเภณี ชั่วคราว นิยาย บท 2

ร่างบางแทบทรุดลงกับพื้นหลังจากที่ได้พูดคุยกับแพทย์ผู้ทำการรักษาบิดา

หล่อนจะไม่บอกให้บิดาได้ล่วงรู้เพราะหากท่านทราบคงจะไม่ยอมเข้ารับการรักษาอย่างแน่นอน

“แล้วพี่ไอรักจะไปหาเงินจากที่ไหนคะ”

คนเป็นน้องจ้องมองพี่สาวด้วยสายตาหม่นหมองเพราะหลังเลิกเรียนหล่อนมักจะรับจ้างเสริฟ์อาหารเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระพี่สาวแต่รู้ดีว่ามันคงไม่เพียงพออย่างแน่นอน

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะไอลินเดี๋ยวพี่จะหางานทำให้มากขึ้นมันน่าจะพอไหวอยู่”

“แต่สองหมื่นห้ากับระยะเวลาแค่สามวันมันไม่ใช่เงินน้อยๆ เลยนะคะ”

ไอรักใช้ฝ่ามือบอบบางของตนเองประคองใบหน้าเปื้อนหยาดน้ำตาของน้องสาว

“ไม่ต้องห่วงนะไอลินพี่ของไอลินเก่งจะตายจริงไหม”

หล่อนระบายยิ้มกว้างให้กับน้องสาวทั้งที่ภายในอกเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม

“พี่ฝากเราดูแลคุณพ่อด้วยนะไอลินเดี๋ยวพี่รีบไปเข้างานก่อนนะ แล้วอย่าบอกคุณพ่อล่ะพี่ไม่อยากให้ท่านเครียด”

ไอลินพยักหน้าเล็กน้อยในขณะที่ไอรักเดินจากไปอย่างรวดเร็วเพราะมันใกล้เวลาเข้างาน

หล่อนได้แต่มองพี่สาวจากด้านหลัง ไอรักเป็นพี่สาวที่แสนดี หล่อนเสียสละออกจากมหาลัยเพื่อหาเงินส่งเสียให้น้องสาวอย่างหล่อนได้เล่าเรียน

ทุกวันนี้หล่อนพยายามตั้งใจเรียน ทั้งที่ไม่ได้อยากจะเล่าเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนี้นักแต่หล่อนได้ทุนเรียนฟรี หล่อนถูกรังแกเสมอ คงเป็นเพราะความจนที่ทำให้ขัดหูขัดตาเพื่อนในสถานศึกษา

สถานบริการเริงรมณ์

“เฮียคะ ไอรักขอเปลี่ยนตำแหน่งได้ไหมคะ”

เฮียทรงชัยขยับแว่นตาเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองหล่อนด้วยสายตาประหลาดใจ

กลางวันหล่อนทำงานเป็นพนักงานในร้านสะดวกซื้อ ส่วนกลางคืนทำหน้าที่เป็นแม่บ้านให้กับร้านพาเพลินอาบอบนวดซึ่งมีเฮียทรงชัยเป็นเจ้าของ

“ลื้อจะทำอะไรล่ะ อาไอรักนอกจากปูเตียง ทำความสะอาด ที่นี่มันก็ไม่ได้มีงานอื่นให้ลื้อทำแล้วนะ”

หล่อนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากแต่เมื่อนึกถึงบิดาที่นอนอยู่ในห้องพักของโรงพยาบาลมันทำให้หล่อนพูดความต้องการของตนเองออกไปทันที

“ไอรักจะรับแขกค่ะเฮีย”

เฮียทรงชัยทำท่าทางแคะหูทั้งสองข้างก่อนจะขยับแว่นเพื่อมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง

“ลื้อนี่มาแปลกก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดอยากทำ”

“ตอนนี้ไอรักอยากทำแล้วค่ะเฮีย แต่ว่าไอรักขอเบิกเงินล่วงหน้าได้ไหมคะสามหมื่น”

ซึ่งแน่นอนว่าเฮียทรงชัยไม่ขัดข้องแม้แต่น้อยหล่อนอยากจะยิ้มออกมาให้มีความสุขมากกว่านี้ที่มีเงินไปจ่ายค่ารักษารอบแรกของบิดาได้แล้ว แต่ทว่าค่ำคืนแห่งความอัปยศมันกำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

หล่อนขอรับงานเป็นแบบครั้งคราวไม่ใช่นั่งประจำทุกค่ำคืน ซึ่งเฮียทรงชัยไม่ขัดข้องแม้แต่น้อย

ดวงหน้าขาวผ่องที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงมันทำให้เด็กสาววัยยี่สิบเอ็ด ดูเป็นสาวสะพรั่งงดงาม

วันนี้คชเรชนัดลูกค้ารายสำคัญเพื่อเจรจาข้อตกลงบางอย่างและแน่นอนว่าถ้าไม่ใช่เพราะลูกค้าเขาจะไม่มีทางมาเหยียบสถานบันเทิงอย่าง อาบอบนวดแน่นอน ผู้ชายระดับเขาไม่จำเป็นต้องมาเลือกสรรของเล่นชั่วคราวด้วยตนเอง

เพราะชายหนุ่มมีบรรดาหญิงสาวที่พร้อมจะทอดกายให้เขาเชยชมต่อแถวยาวเป็นกิโล

“ขอบคุณมากครับ”

คชเรชยื่นมือออกมาก่อนที่อีกฝั่งจะยื่นมือกลับมาเพื่อทำการเช็คแฮนด์ หลังจากที่ทำการตกลงเรื่องของธุรกิจเป็นที่เรียบร้อย

“คุณคชเรชไม่เรียกน้องๆ มาบริการบ้างหรือครับ สาวๆ ที่นี่ สวยกันแทบทุกคนเลยนะครับ”

พัลภลพูดในขณะที่ข้างกายตนนั้นมีสาวสวยประกบทั้งสองฝั่ง สาวสวยแต่งกายด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นก่อนจะส่งสายตายั่วยวนมาให้คชเรช

“ไม่ดีกว่าครับผม...”

“เอาสักหน่อยนะครับถือว่าเป็นของขวัญจากผม รับรองว่าเด็ดจริงครับ เห็นว่าสดใหม่เลยคนนี้”

คชเรชยิ้มหยันภายในใจเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ที่ ผู้หญิงขายบริการจะยังสดซิง มันคงจะเป็นประเภทไม่เคย...ไม่เคยไม่โดนล่ะสิไม่ว่า แต่เขาต้องสงวนท่าทีเอาไว้

“เฮ้ยไอ้น้องไปบอกเฮียทรงชัยว่าฉันต้องการเด็กใหม่ที่เฮียเขาโฆษณานักหนาว่าสวย”

ชื่อของเขาคือคชเรชหล่อนลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้เพียงแว่บเดียวเท่านั้นก่อนจะรีบละสายตาทันทีเมื่อเขาจ้องมองกลับมา

คชเรชยิ้มเหยียดหยันมุมปากเขาเกลียดนักพวกผู้หญิงที่แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาแต่ความจริงแล้วหลวมโพรก

น่าแปลกที่เขาเกลียดแต่กลับไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าหวาน นัยน์ตากลมโตของผู้หญิงตรงหน้าได้แม้แต่น้อย

“ถ้าคุณคชเรชไม่พาน้องขึ้นห้องเดี๋ยวพี่จะพาขึ้นเอง ดีไหม”

พัลลภส่งสายตาเจ้าชู้มาให้หล่อน มันสร้างความขยะแขยงให้กับคนถูกมองอย่างมาก มันต่างจากสายตาของผู้ชายข้างกายเสียเหลือเกิน

เมื่อได้ยินแบบนั้นอารมณ์หงุดหงิดไร้ที่มาทำให้เขาตัดสินใจทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความคิด

“ผมคงต้องขอเช็คของสักหน่อยว่าสมราคาคุยไหม”

มือหนายกขึ้นส่งสัญญาณให้กับผู้ดูแลที่ยืนอยู่ในระยะไม่ไกลนักก่อนจะบอกความต้องการของตนเอง

“เปิดห้องให้ผม เอาห้องที่เตียงแข็งแรงที่สุด”

เขาพูดมันก่อนจะเหลือบสายตาคมกริบมองหล่อนเพียงแว่บเดียวในขณะที่หล่อนได้แต่อ้าปากค้างดวงตากลมโตเบิกกว้างเพราะไม่คาดคิด ช่วงเวลาของความอัปยศมันจะเดินทางมาถึงไวขนาดนี้

“คุณ เอ่อ คุณจะขึ้นห้องหรือคะคุณลูกค้า”

คชเรชยิ้มหยันเพราะเจ้าหล่อนยังไม่เลิกสวมบทบาทผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์ แววตาของหล่อนมันไม่ต่างจากลูกกวางน้อย เขายอมรับว่ารู้สึกตื่นตัวกับบทสาวอ่อนต่อโลกของหล่อน ร่างกายปวดร้าวโดยเฉพาะตรงนั้น ท่อนเอ็นร้อนฉ่าที่มันกำลังดุดันเป้ากางเกงแทบฉีกขาด

“ขอให้สนุกนะครับคุณคชเรช”

พัลลภยกแก้วที่บรรจุน้ำสีอำพันเอาไว้เสมือนส่งสัญญาณฉลองยินดีล่วงหน้ากับความสุขที่กำลังจะบังเกิดให้กับเขา

คชเรชระบายยิ้มเล็กน้อย

“ขอบคุณครับ”

เขาเดินล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยมาดของบุรุษที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจ ในขณะที่หล่อนได้แต่เดินตามอยู่ด้านหลังด้วยความหวาดกลัว เพียงแค่เห็นแผ่นหลังกว้างแสนกำยำของเขามันทำให้หล่อนรู้สึกหวามไหวอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ภาวนาให้เขาอ่อนโยนกับหล่อนบ้างเท่านั้น