โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 196

ชายอ้วนหันกลับมาเผชิญหน้ากับซาบริน่าและคำรามว่า "นางนี่ ขอโทษซะ! แกต้องคุกเข่าและขอโทษเดี๋ยวนี้!"

“ฉันบอกให้ระวังปาก!” ซาบริน่าโต้กลับอย่างใจเย็น

“ทำไม? สามีฉันพูดอะไรผิดเหรอ? หล่อนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่แค่นั้นแต่หล่อนยังเป็นแม่ที่ไม่ผ่านการแต่งงานด้วย! ผู้หญิงอย่างหล่อนเกิดมาเป็นแค่พวกราคาถูกและไร้ยางอาย! ลูกสาวหล่อนก็คนไร้ค่าที่จะเป็นเหมือนแม่มันนั่นล่ะ แล้วลูกหล่อนกล้าต่อยลูกชายฉันได้ยังไง? คิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

ผู้หญิงที่ดูร้ายกาจซึ่งยืนอยู่ข้างชายอ้วนกำลังจ้องมองเธออยู่ เธอแต่งกายด้วยเสื้อโค้ตลายทางขาวดำที่ทำจากขนมิงค์ราวกับจะอวดว่าร่ำรวยเพียงใด เครื่องสำอางบนใบหน้าของเธอหนามากจนแทบจะดูเหมือนจะแตกออกในตอนที่เธอตะโกนด่าซาบริน่า เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่เป็นเศรษฐีใหม่ที่ไม่มีการศึกษาและซาบริน่าไม่กลัวการมีอยู่ของพวกเขาเลย

“ถ้าฉันจำไม่ผิด ลูกสาวของฉันอายุน้อยกว่าลูกชายของพวกคุณปีหนึ่งนิ เธอจะต่อยเขาได้ยังไง? อีกอย่าง เด็ก ๆ ก็แค่เล่นกัน บางครั้งก็อาจได้รับบาดเจ็บในระหว่างเล่นบ้าง จำเป็นต้องโวยวายด้วยเหรอคะ?” ซาบริน่ามองไอโนะ ลูกสาวของเธอ ก่อนที่จะหันไปมองลูกของพวกเขาทั้งคู่ และพบว่าลูกชายของพวกเขาตัวสูงกว่าไอโนะ เขาจ้องมองไอโนะ ขณะที่ไอโนะไม่ยอมให้เขาได้ใจ เธอหันหน้าไปเล่นหูเล่นตาใส่เด็กชายเมื่อมีโอกาส

“ไอโนะ!” ซาบริน่าดุและไอโนะก็หยุดการกระทำทันที

“หล่อนกล้าดียังไงมาพูดอย่างกับว่าหล่อนไม่ได้ทำอะไรผิดที่นี่! พวกเหม็นสาบ! หล่อนจะต้องให้ลูกสาวมาคุกเข่าขอโทษลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้! ทำเดี๋ยวนี้ ไม่อยากนั้น เราไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่!” ผู้หญิงคนนั้นโกรธเคืองที่ซาบริน่าและไอโนะดูเหมือนจะไม่กลัวพวกเธอเลย และดูราวกับว่าเธอพร้อมที่จะกระโจนใส่ทั้งสองคน

“คุณนายซัลลิแวน ใจเย็น ๆ ก่อนได้ไหมคะ? เราต่อรองและเจรจาเรื่องนี้กันได้ กรุณาฟังฉันหน่อย” คุณครูวอลส์พยายามกล่อมคุณนายซัลลิแวนอย่างเร่งรีบด้วยเกรงว่าสถานการณ์จะบานปลาย ในที่สุด เธอต้องใช้ความพยายามบางอย่างในการทำให้คุณนายซัลลิแวนสงบลง ก่อนจะหันหลังไปดึงซาบริน่าไปอีกทาง

“คุณสก๊อตต์” คุณวอลส์พูดด้วยรอยยิ้มประหม่า “ตามตรงนะ ลูกสาวของคุณควบคุมไม่ค่อยอยู่ เธออาจจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่เมื่อพูดถึงการทะเลาะวิวาท เธอไม่เคยน้อยไปกว่าเด็กผู้ชายคนไหนเลย ไม่มีข้อโต้แย้งว่าเธอเป็นคนที่ทำร้ายลีโอในวันนี้”

“ถ้าลูกสาวฉันต่อยใครโดยไม่มีเหตุผลจริง ๆ ฉันจะให้เธอขอโทษ แต่เธอไม่ต้องคุกเข่าลงไป! ฉันจะไม่ยอมให้ลูกสาวของฉันคุกเข่าต่อหน้าใครทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแค่เด็ก แต่พวกเขาต้องมีเหตุผลที่ทำให้ทะเลาะกัน ในโรงเรียนอนุบาลมีกล้องวงจรปิด ฉันอยากจะขอตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น!" ซาบริน่าเรียกร้องอย่างใจเย็น เธอรู้จักไอโนะดีกว่าใคร ๆ ในโลก และไอโนะก็เป็นลูกที่น่ารักตอนอยู่ที่บ้าน เธอมักจะเสนอตัวเข้ามาช่วยเหลือดูแลลุงเซย์นเสมอ และเมื่อแม่ไม่อยู่ในบ้านหรือยุ่งกับงาน เธอจะช่วยพาลุงออกไปอาบแสงแดดด้วยตัวเธอเอง เมื่ออายุได้ห้าขวบ ไอโนะก็กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีในบ้านแล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเห็นสัตว์จรจัดตามถนนระหว่างเดินไปกับแม่ในระหว่างวัน เธอมักจะอ่อนไหวและถามว่า "แม่ พวกมันจะอดตายไหมคะ? จะมีใครรังแกพวกมันไหม?

เด็กที่มีจิตใจดีเช่นนี้จะไม่มีวันต่อยใครโดยไร้เหตุผล แม้ว่าไอโนะจะเป็นสาวน้อยแสนหวานที่ช่วยแม่ของเธอที่บ้าน แต่เธอก็ไม่ใช่คนขี้กลัว แม้จะเป็นเด็กผู้หญิง แต่สิ่งหนึ่งที่เธอพูดกับแม่บ่อยที่สุดก็คือ "แม่จ๋า ตอนที่หนูโตขึ้น หนูจะปกป้องแม่และลุงจากทุกคนที่พยายามจะรังแกแม่และลุงค่ะ"

ตามที่เซย์นคาดไว้ ไอโนะถอดแบบบุคลิกของเซบาสเตียน ฟอร์ดมาทั้งหมด ซาบริน่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกสาวของเธอจะสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น ดังนั้นเธอจึงยืนกรานที่จะดูภาพจากกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร มิเช่นนั้นเธอจะไม่ยอมขอโทษเป็นแน่

คุณครูวอลส์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกระซิบว่า "คุณสก๊อตต์ พ่อของลีโอมีเส้นสายมากมายในเมืองของเรา และตระกูลซัลลิแวนก็มีอำนาจมาก ที่นี่คุณซัลลิแวนเป็นทหารที่มียศ คุณไม่ควรยุ่งกับพวกเขานะคะ"