โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 103

“เธอไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเหรอ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” ซาบริน่ามีอารมณ์ฉุนเฉียว

“ซาบริน่า ฉันคิดว่าแกเก่งกว่านี้มากนะ แกเคยบอกฉันว่านายน้อยเซบาสเตียนรักและห่วงใยแกมากแค่ไหน และแกสามารถแย่งคู่หมั้นของฉันไปได้ แต่กลับกลายเป็นว่าแกก็เป็นแค่คนงานที่นี่ ถ้าจำไม่ผิด เมื่อยี่สิบวันก่อนแกก็ทำงานที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”

ยี่สิบวันที่ผ่านมา นั่นคือตอนที่เธอถูกเซลีนลักพาตัวไป

ซาบริน่ามองดูหญิงผู้หยิ่งผยองตรงหน้าเธออย่างสงบ ระงับความปรารถนาที่จะคว้าคอของเธอและบีบคอเธอให้ตาย

เธอรังเกียจครอบครัวลินน์เสียจริง

เธอไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมแม่ของเธอถึงทิ้งเธอไว้กับครอบครัวลินน์เมื่อเธออายุได้สิบสองปี พ่อแม่ของเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับพวกเขา? ซาบริน่ารู้ว่าครอบครัวของเธอเคยยากจน แต่ถึงแม้เธอจะยากจนอย่างกับขอทาน แต่ซาบริน่าก็ไม่เคยหันไปพึ่งพาคนอื่นเลย

ตลอดแปดปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยได้รับความรักเลยแม้แต่น้อย

สิ่งเดียวที่เธอได้รับคือการดูถูกและการทำทานเท่านั้น เธอถูกส่งตัวเข้าเรือนจำและเธอเองก็ตั้งท้อง

ทั้งหมดนี้ทำให้เธอเกลียดชังตระกูลลินน์

ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดพวกเขามากแค่ไหน ซาบริน่าก็ไม่สามารถทำอะไรกับเซลีนได้ในขณะนี้

เธอไม่ต้องการกลับเข้าเรือนจำอีกครั้ง และไม่ต้องการให้ลูกของเธอถูกส่งไปอุปถัมภ์ตั้งแต่แรกเกิด

รวมถึงป้าเกรซด้วย

ป้าเกรซน่าสงสารเกินไป แม้ว่าเธอเพิ่งได้รับการยอมรับให้เข้าไปในตระกูลฟอร์ดได้ แต่มีเพียงซาบริน่าเท่านั้นที่เข้าใจความเหงาและความเจ็บปวดในใจของเกรซ เธอไม่สามารถทิ้งป้าเกรซไว้เพียงลำพังได้

สำหรับตอนนี้เธอทำได้เพียงอดทนเท่านั้น

เธอพูดอย่างใจเย็นขณะเผชิญหน้ากับเซลีน “ฉันไม่มีความแค้นกับตระกูลลินน์อีก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงยืนกรานที่จะสร้างปัญหาให้กับฉัน ทำไมเธอถึงต้องใช้หลุมศพของแม่ของฉันมาขู่ฉันครั้งแล้วครั้งเล่า?

“เซลีน เธอมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงกับเซบาสเตียนแล้ว เธอจะแต่งงานกับเขาในที่สุด ฉันเป็นแค่เพื่อนกับป้าเกรซ เธอต้องบีบบังคับฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”

“บีบบังคับเธอเหรอ?” เซลีนจ้องเขม็งไปที่ซาบริน่า

เธออยากจะบอกทุกอย่างกับซาบริน่าจริง ๆ แต่เธอก็ยังทำไม่ได้ เธอยังไม่ใช่ภรรยาของเซบาสเตียนอย่างเป็นทางการ และซาบริน่ายังสามารถไปเยี่ยมเกรซได้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถบอกความจริงกับซาบริน่าได้ง่าย ๆ

เธอไม่สามารถบอกซาบริน่าได้ว่าทำไมเธอถึงเกลียดซาบริน่าขนาดนั้น แต่เธอยินดีที่จะบอกให้เธอรู้ว่าเธอเกลียดเธอมากแค่ไหน

“ไม่เพียงแต่ฉันแค่อยากจะบีบบังคับแก แต่ฉันต้องการทำให้แกตายไปด้วยซ้ำ! ฉันอยากจะฆ่าไอ้เด็กเวรที่อยู่ในท้องแก! นังผู้หญิงไร้ยางอาย! นังแพศยา! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้แผนการของแก แกต้องการให้ไอ้เด็กเวรนั้นได้ใกล้ชิดกับแม่ของเซบาสเตียนก่อนที่จะใกล้ชิดกับเซบาสเตียน จากนั้นแกต้องการใช้เด็กในท้องของแกตัวนั้นเพื่อผูกมัดเขาไว้”

เซลีนเดินไปมาด้วยความโกรธ

“ซาบริน่า แกมันเลว แกมั่วกับใครก็ไม่รู้ในเรือนจำ แกเป็นแค่ของที่ถูกใช้แล้ว! ผู้หญิงอย่างแกกล้าจะมายั่วยวนคู่หมั้นของฉันเหรอ? วันนี้ฉันจะฆ่าเด็กในท้องของแก! คราวนี้มาดูกันว่าใครจะมาช่วยแกได้บ้าง?”

เซลีนซึ่งตอนนี้มีเซบาสเตียนอยู่ในกำมือแน่นหนา เธออวดดีอย่างมากเมื่อเผชิญหน้ากับซาบริน่าเพราะเธอรู้ว่าซาบริน่าโดนทิ้งแล้ว

ขณะที่เธอพูดจาอย่างก้าวร้าว เธอมองดูซาบริน่าหยิบอิฐก้อนหนึ่งขึ้นมา ซาบริน่ายกมันขึ้นชี้ไปที่ท้องของเซลีน “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน... ถ้าฉันฆ่าเด็กคนนั้นในท้องของเธอตอนนี้ เซบาสเตียนจะยังต้องการให้เธอเป็นคู่หมั้นของเขาอยู่ไหม?”

ท่าทีของซาบริน่าเย็นชา น้ำเสียงของเธอสงบอย่างน่ากลัว การเคลื่อนไหวของเธอพร้อมกับก้อนอิฐนั้นดูดุร้ายและเอาจริง

เธอเล็งไปที่ท้องของเซลีน ถ้าก้อนอิฐโดนท้องอย่างเต็มแรง เซลีนจะต้องแท้งแน่นอน

เซลีนเเข็งทื่อ เมื่อเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง เธอก็หันหนีและวิ่งออกไปพร้อมกับร้องไห้

ซาบริน่ายิ้มอย่างเย็นชาอยู่ข้างหลังเธอ

อิฐในมือของเธอถูกเตรียมไว้แล้วตั้งแต่ที่เธอเข้าไปในโรงแรมเมื่อวันก่อน เธอได้เตรียมมันไว้สำหรับตระกูลลินน์เท่านั้น เธอรู้ว่าพวกเขาต้องการจะฆ่าเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสูญเสียการคุ้มครองจากเซบาสเตียนไปแล้ว