โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 105

“ยังไง?”

มีประกายของความสนุกสนานในดวงตาของเจด “ฉันคิดว่าครั้งนี้จะเป็นชัยชนะครั้งสำคัญของเรา

เด็กที่อยู่ในท้องของเซลีนทำให้เราพลิกสถานการณ์ได้ แม้กระทั่งทำให้นังซาบริน่าต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสได้ด้วยน้ำมือเซบาสเตียน”

“อย่างไรก็ตาม หากเราต้องการใช้เซบาสเตียนเพื่อกำจัดมัน เราต้องเติมน้ำมันลงไปในเปลวเพลิง”

“จำ… จำเป็นต้องกำจัดซาบริน่าจริง ๆ เหรอ?” ลินคอล์นรู้สึกหนาวเย็นภายในใจและอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

เจดจ้องมองไปที่ลินคอล์นด้วยความโกรธ “คุณยังใจอ่อนกับมันและไม่อยากกำจัดมันอีกเหรอ? มันปฏิบัติต่อคุณยังไง? มันต้องการจะฆ่าคุณ มันต้องการจะฆ่าทั้งครอบครัวของเรา มันร้ายพอ ๆ กับแม่ของมันนั้นเแหละ! พวกมันก็น่ารังเกียจและไร้ยางอายเหมือนกัน! คุณลืมไปเหรอว่าแม่ของมันวางกับดักและหลอกคุณไว้ยังไงบ้าง?”

“ทำไมถึงไม่จำอะไรบ้างเลย!”

“นังจิ้งจอกตัวนั้น มันช่างน่ารังเกียจและชั่วร้ายพอ ๆ กับแม่ของมัน!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะแผนของเราเมื่อวานนี้ ที่ทำให้เซบาสเตียนเห็นด้านชั่วร้ายของมัน มันก็คงจะขโมยเขาไปจากเซลีนได้ในที่สุด”

“สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็คือการทำลายล้างตระกูลลินน์”

“ลินคอล์น คุณเคยคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาบ้างไหม? ถ้าเซบาสเตียนรู้ความจริง เขาจะปล่อยให้เรามีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างงั้นเหรอ?”

ลินคอล์นพูดไม่ออก

ภรรยาของเขาพูดถูก

ถ้าเซบาสเตียนรู้ความจริง เขาจะฆ่าตระกูลลินน์อย่างแน่นอน

เมื่อรู้อย่างนั้น ลินคอล์นก็รีบถามขึ้นว่า “บอกผมมาเร็ว ๆ สิ คุณคิดอะไรอยู่?”

“คุณเป็นจุดอ่อนสำหรับมัน?” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเขณะที่เธอเยาะเย้ยไปที่ลินคอล์น