โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 145

เธอช่างหยิ่งผยองและอวดดีจริง ๆ

ในทางตรงกันข้าม เซลีนไม่มีอะไรพิเศษ เธอเป็นเหมือนดอกไม้ธรรมดาที่กลืนไปกับฉากหลังของทิวทัศน์

เงาของคนทั้งสองยังคงอยู่ตรงข้ามกันในใจของเซบาสเตียน ซาบริน่าถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้ชายอยู่เสมอ แม้ว่าจะอยู่กับผู้ชายมากหน้าหลายตามาโดยตลอด แต่ซาบริน่าก็ยอมรับกับเขาก่อนหน้านั้นว่าแรงจูงใจของเธอนั้นไม่บริสุทธิ์ ทว่าภาพที่ยังคงอยู่ในใจของเซบาสเตียนคือภาพของซาบริน่าที่เยือกเย็นและห่างเหินพร้อมสายตาที่เย่อหยิ่ง

เซบาสเตียนจินตนาการว่านั่นคือสิ่งที่เธอเป็น ในตอนที่เธอพลากความเป็นลูกผู้ชายของเคนตันไป

อีกภาพหนึ่งที่เขากำจัดไปไม่ได้คือภาพซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันมีดสั้นที่มุ่งหมายไปที่ไนเจล ฉากเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าในจิตใจของเซบาสเตียน

แล้วเซลีนล่ะ?

เซลีนเป็นผู้หญิงที่ช่วยชีวิตเขาและมีลูกกับเขา ไม่ว่าเขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน มันเป็นความรับผิดชอบที่เขาต้องแบกรับ

บ่ายวันนั้น เซบาสเตียนยังคงอยู่ที่หลุมศพของเกรซเป็นเวลาหลายชั่วโมง และจะกลับมาก็ต่อเมื่อตกดึกเท่านั้น

เซบาสเตียนเพิ่งทำงานที่บริษัทเสร็จ ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากเซลีน เธอใช้เสียงน่ารักที่เซบาสเตียนเกลียด “นายน้อย ฉันกำลังจะไปร้านเจ้าสาวเพื่อลองชุดแต่งงาน คุณว่างไหมคะ?”

กระนั้น วิธีที่เซลีนพูดดูเหมือนจะเป็นการส่งคำกล่าวโทษแฝงมาด้วย

เช้าวันเดียวกันนั้นเองเซลีนได้โทรหาร้านชุด เนื่องจากเธอไม่มีอะไรทำอีกแล้ว เธอถามว่าร้านว่ามีชุดใหม่ไหม และให้แจ้งเธอหากมีชุดใหม่ นำมาสู่ความผิดหวังแก่เธอ พนักงานขายบอกเธอว่าพวกเขามีชุดใหม่ตั้งแต่บ่ายเมื่อวานนี้ และพวกเขาได้แจ้งให้นายน้อยเซบาสเตียนทราบแล้ว

จากนั้นเซลีนก็ได้รับแจ้งว่าเซบาสเตียนได้สั่งให้พนักงานขายเลือกชุดไหนมาให้เธอก็ได้

สิ่งนี้ทำให้เธอโกรธมากเสียจนเธอตวาดใส่พนักงานที่ร้านว่า “ไม่อยากทำธุรกิจแล้วเหรอ! เธอกล้าดียังไงที่โทรหาคู่หมั้นของฉันและถามเขาเกี่ยวกับชุดแต่งงาน! เขาเป็นผู้ชาย เขาจะรู้อะไรเกี่ยวกับชุดแต่งงาน! เธอควรโทรหาฉันมากกว่าไม่ใช่เหรอ? ฮะ!"

“ใช่ค่ะ ใช่ ฉันขอโทษค่ะ คุณลินน์ ขอโทษด้วยค่ะ! ขอโทษจริง ๆ ค่ะ!" พนักงานไม่อาจทำให้คู่หมั้นของเซบาสเตียนขุ่นเคืองได้

“เธอทุกคนฟังทางนี่นะ! ตราบใดที่เป็นชุดใหม่จากเมื่อวาน ต่อให้ขายไปแล้วหรือจองให้คนอื่น เรียกคืนมาให้หมด! ผู้หญิงคนอื่นมีโอกาสก็ต่อเมื่อฉันเลือกแล้วเท่านั้น!” เซลีนตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง