โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 150

"หล่อนเป็นใคร? ทำไมหล่อนถึงมีโทรศัพท์ของสามีฉัน?” อีกด้านหนึ่งคือเสียงที่แหลมและคาดโทษของเซลีน

ซาบริน่าพึมพำ “ฉัน…”

เธอหันไปมองเซบาสเตียนด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ หัวใจของเธอจมลึกลงไปทุกวินาที

เธอคาดว่าสายคงจะมาจากเซลีน เพราะหมายเลขไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์ของเซบาสเตียน ทว่าทันทีที่เธอได้ยินคำคาดโทษและน้ำเสียงแหลมของเซลีน ซาบริน่าก็รู้สึกผิดทันที

เธอจึงแนบโทรศัพท์ไว้ที่หูของเซบาสเตียน

"ฮัลโหล?!" เซบาสเตียนดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“สามี...นายน้อย ฮึก ทำไมมีผู้หญิงอยู่ข้างคุณล่ะคะ? แถมเธอยังรับสายให้คุณด้วย เธอเป็นใคร? ฮึก" เซลีนสะอื้น แต่ยังคงน้ำเสียงอ่อนหวานไว้

แม้ว่าเธอจะพูดแบบนั้น แต่เซลีนก็รู้ดีว่าเสียงนั้นเป็นของใคร

แค่ได้ยินเสียงเซลีนก็บอกได้เลยว่าซาบริน่าเป็นคนรับโทรศัพท์ให้เซบาสเตียน

เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะเซลีนเฝ้าดูเซบาสเตียนขวางมีดที่มุ่งหมายไปที่ซาบริน่าด้วยตาของเธอเอง และเห็นซาบริน่าพันผ้าพันคอที่บาดแผลของเขาก่อนจะขึ้นรถพยาบาลไปพร้อมกัน

ต้องเป็นซาบริน่าแน่ ๆ

เสียงของเซบาสเตียนยังคงสงบมาก ในขณะที่เขาพูด “เธอเป็นพยาบาล”

เซลีนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

เธอรู้ว่าเซบาสเตียนกำลังโกหกเธอ แต่ไม่กล้าเรียกร้องต่อเขาจึงแสร้งทำเป็นตกใจ เธอรีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้น นายน้อยเพราะอะไรถึงมีพยาบาลอยู่ข้าง ๆ ล่ะคะ? แสดงว่าคุณป่วยเหรอคะ? มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณรึเปล่า?”

"ฉันสบายดี! ฉันแค่รำคาญตอนได้ฟังเสียงของเธอ!” เซบาสเตียนตอบอย่างหมดความอดทน

เซลีนพูดว่า “อ่าว...ฉันแค่เป็นห่วงคุณ ก่อนหน้านี้ฉันได้ไปลองชุดแต่งงาน และระหว่างทางกลับจากร้านฉันรู้สึกหนักอึ้งในท้อง เมื่อฉันกลับมา ฉันนอนลงบนเตียงและให้หมอประจำครอบครัวมาดู…”

"แล้วเกิดอะไรขึ้น?!" เสียงของเซบาสเตียนดังขึ้น