โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 189

“ใช่สิ!” เจดยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “ฉันอยากให้นางซาบริน่ามันตาย ๆ ไปซะ! ถ้ามันตาย เซลีนก็จะมีความสุข! ฉันคาดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เซบาสเตียนยกเลิกงานแต่งงานในวินาทีสุดท้ายแบบนี้!”

ลินคอล์นมองเจดด้วยสีหน้ามืดมน “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้!”

เจดพูดไม่ออก

ฉับพลัน ลินคอล์นก็มีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา “ช่างมันเถอะ ถ้ามันตายก็คือตาย มันน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว มันควรจะตายตั้งแต่อยู่ในคุกด้วยซ้ำ หรือไม่มันควรจะตายตอนที่ถูกลักพาตัวไป เคนตันน่าจะฆ่ามันไปเสีย แต่มันก็ยังอยู่รอดมาได้ตั้งเดือนหนึ่ง”

เจดมองดูลินคอล์นด้วยความหวัง “การตายของซาบริน่าเป็นก้าวแรก แต่เราจะออกจากสถานการณ์ตอนนี้ได้ยังไงกัน?”

“เราจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น!” ลินคอล์นพูด “ตราบใดที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุฆ่าเด็กในท้องของเซลีนได้ เราก็สามารถโบ้ยความผิดไปให้บอดี้การ์ดหรือคนรับใช้ก็ได้ ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าเซบาสเตียนจะพยายามจับเราไว้ เราก็ไม่เป็นอะไร และอีกอย่างนะ เซลีน ลูกยังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขานะ”

เจดจับไหล่สามีด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง “ที่รัก คุณฉลาดมาก”

“พ่อ!” เซลีนร้องออกมาด้วยความโล่งอกพลางมองลินคอล์นอย่างน่าสงสาร