โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 241

ซาบริน่าติดอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนเหล่านี้ มันน่าอึดอัดใจจริง ๆ ที่กำลังฟังพวกเขาล้อเลียนเธอ

ไนเจลเองก็รู้สึกอึดอัดใจไม่ต่างกัน

พวกเขาสามารถพูดหรือทำอะไรก็ได้ตามที่ใจต้องการ แต่ไนเจลรู้สึกว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าซาบริน่าแล้วเหมือนเป็นการดูถูกชนิดหนึ่งก็ว่าได้ สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลาต่อมาคือชายร่างสูงหน้าตาดีสองคนที่มาจากด้านหน้าจับซาบริน่าไว้กึ่งกลางทั้งสองและเดินเข้าไปข้างใน

“ไม่เอาน่า สาวน้อย! หนูน้อยมาถึงหน้าประตูขนาดนี้เลยนะจ๊ะ แต่กลับไม่เข้ามาข้างในเนี้ยนะ หนูเนี้ยไม่รู้จักทำตามกฎบ้างเลยนะ ว่าแต่เคยได้ยินคำกล่าวดัง ๆ ไหมจ๊ะ แบบทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว แต่ถ้าทำชั่วแต่ได้ดีก็ถึงว่าดีเหมือนกัน? ไม่ว่าน้องหนูอยากจะทำขนาดไหน แต่มันใช้คำว่าความดีกับที่นี่ไม่ได้หรอกนะจ๊ะ ถูกไหมพวกเรา?”

“เอามาข้างในก่อนสิจ๊ะ เข้ามาดื่มกินกับพวกพี่ก่อนนะ… ”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

เธอแทบจะขาดอากาศหายใจเพราะชายทั้งสองคนประกบเธอแจ

เธอต้องการผลักพวกเขาออกไป แต่ด้วยแรงมากมายเพียงใดที่เธอมีก็ไม่ส่งผลใด ๆ เลย เธอเลยจำใจเอ่ยออกไปทั้งที่ร่างกายขัดขืนอยู่เช่นนั้น “ได้สิคะพี่ขา! ไม่มีปัญหาเลยค่ะ! แต่ว่านะ พวกพี่ ๆ ต้องลงชื่อขอรับตัวฉันกับนายท่านไนเจลก่อนนะคะ เพราะฉันเป็นผู้หญิงของเซบาสเตียน ฟอร์ด ทุกครั้งที่ฉันไปไหนมาไหนกับผู้ชาย เซบาสเตียนเขามักจะเอาฉันไปเป็นหลักค้ำเงินประกันด้วยน่ะค่ะ”

ชายทั้งสองคนตัวแข็งทื่อ

เมื่อมีการกล่าวถึงเซบาสเตียน ทั้งคู่ต่างก็กลัว

ในขณะนั้นเอง ไนเจลก็คำรามจากทางด้านหลังทันที “ปล่อยเธอซะ! ถ้าแกไม่ปล่อยซาบริน่า ฉันจะลากคอพวกแกไปลงนรกให้หมดเลยคอยดู”

ชายหนุ่มสองสามคนตัวแข็งทื่อ

หนึ่งในนั้นพูดอย่างไม่พอใจไปว่า “ไนเจล นายต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ? เรามักจะแชร์ของดี ๆ กันไม่ใช่เหรอ? เรายังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่จริง ๆ เหรอวะ?”