โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 246

ซาบริน่าไม่ได้แสดงอาการทันที และโพล่งออกมาว่า “แผลอะไร?”

เซบาสเตียนโกรธเคือง

ผู้หญิงคนนี้เข้าใจเรื่องราวได้ช้าเป็นเต่าจริง ๆ เลย!

“ฉันไม่ได้มีอะไรกับเธอมาตั้งหกปีนะ แล้วฉันเอาก็ยัดเข้าไปทั้งอย่างนั้นด้วย ต่อให้ไม่เป็นไร แต่ตรงนั้นมันก็ฉีกได้อยู่ดี! ฉันถึงถามไงว่าแผลน่ะหายแล้วรึยัง?” เซบาสเตียนกล่าวอย่างละเอียด

“ฮ่า!” อเล็กซ์ซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาไม่สามารถยั้งตัวเองไว้ได้และระเบิดเสียงหัวเราะออกมา หลังจากที่เขาหัวเราะ เขาก็พูดว่า “เซบาสเตียน นายสูงใหญ่แถมรูปร่างดีอีก ดูสิ พี่สะใภ้ฉันตัวแค่เนี้ยเองนะ ช่วยทำอะไรใจเย็น ๆ กว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง?”

ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดทันที

“นี่คุณ… ” เธอเอามือทั้งสองปิดหน้าราวกับว่าจะทำให้ไม่มีใครเห็นใบหน้าสีแดงของเธอได้

“ผู้หญิงขี้อายเหมือนพี่สะใภ้หายากขึ้นทุกวันแล้วนะ ไม่แปลกใจแล้วแหละที่นายไม่ยอมพาเธอไปไหนมาไหนด้วย นายกลัวว่าสภาพแวดล้อมจะทำให้ความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอต้องแปดเปื้อนสินะ”

“แต่ว่านะ เซบาสเตียน…” อเล็กซ์แอบมองเซบาสเตียน

ในขณะนี้ เซบาสเตียนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อทำการปรับเปลี่ยนบางอย่าง

มีจอฉายภาพขนาดเล็กอยู่ที่ผนังฝั่งตรงข้าม เซบาสเตียนไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่อเล็กซ์พูด

อเล็กซ์พูดต่อไปว่า “รู้แหละว่านายกลัวว่าสิ่งแวดล้อมจะทำให้เธอต้องแปดเปื้อน แต่นายก็ขังพี่สะใภ้ไว้ในบ้านตลอดไปไม่ได้หรอกนะ จริงไหม? พาเธอออกไปพบปะผู้คนและมีเพื่อนมากขึ้น เดี๋ยวเธอก็เลิกทำตัวเป็นเด็กดื้อกับนายแล้วเชื่อสิ”

“ทำไมนายยังไม่ออกไปอีก?” เซบาสเตียนกล่าว

“เอิ่ม… ” อเล็กซ์ไม่ได้ตั้งใจจะออกไปเลย เขามองแต่ผนัง “นายกำลังจะทำความสะอาดกำแพงรึไง?”

ขณะที่เขาพูดแบบนั้น ภาพที่ฉายก็ปรากฏชัดเจนขึ้นบนผนังฝั่งตรงข้าม

เด็กหญิงตัวน้อยกำลังวิ่งเล่นอยู่ในสำนักงาน สำนักงานมีขนาดใหญ่และเต็มไปด้วยคนหนุ่มสาว เด็กหญิงตัวน้อยเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มพร้อมกับสไลม์ในมือ เมื่อเขาไม่ระวัง เธอปาสไลม์ใส่ใบหน้าของเด็กหนุ่ม

“เอ่อ… ” เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นคร่ำครวญ

ไอโนะนั่งหัวเราะอยู่บนพื้น “ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า สนุกจัง! สนุกจังเลย!”