โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 247

ซาบริน่าไม่รู้จะตอบไปว่าอย่างไรดี

เขาติดหนี้ค่าเลี้ยงดูใช่รึเปล่านะ?

ต้องใช่สิ!

แต่อีกเแง่หนึ่ง เขาจะยอมจ่ายรึเปล่านะ?

เขาไม่มีวันยอมรับไอโนหรอก เขาจะถือว่าไอโนะเป็นความอัปยศของเขาเท่านั้น

ซาบริน่าบังคับให้ตัวเองกลืนความข่มขืนทั้งหมดลงไป จากนั้นจึงพูดกับไอโนะด้วยรอยยิ้มว่า “ไอโนะ บอกแม่หน่อยว่าตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนจ๊ะ? หนูทานอาหารกลางวันแล้วรึยังเอ่ย? อาหารที่นี่ถูกปากหนูไหมจ๊ะ? รู้สึกกลัวหรือคิดถึงแม่จ๋าบ้างไหมลูก?”

ไอโนะครุ่นคิดเล็กน้อยและพูดว่า “แม่คะ จริง ๆ แล้วเจ้าตูดหมึกค่อนข้างนิสัยดีกับหนูนะคะ เขาป้อนคัสตาร์ดอร่อย ๆ กับพายฟักทองเป็นมื้อกลางวันให้หนูด้วย ของโปรดหนูทั้งนั้นเลยค่ะ ก็คิดถึงแม่นิดหน่อยนะคะ แม่มาหาหนูเหรอ? หนูอยู่อีกชั้นหนึ่งค่ะ อยู่ชั้นบนห้องทำงานเจ้าตูดหมึกแหละ เอ่ยที่นี่ที่ไหนนะคะ?"

ไอโนะหันกลับมามองเด็กหนุ่มที่เธอปาสไลม์ไปก่อนหน้านี้ “พี่คะ ที่นี่ที่ไหนคะ?”

เด็กหนุ่มรูปงามตอบทันทีว่า “ขออนุญาตบอกกับเจ้าหญิงนายว่าที่นี่คือส่วนงานของแผนกวางแผนครับ”

“หนูอยู่ที่แผนกวางแผนค่ะแม่”

'แผนกวางแผน'

ซาบริน่าลุกขึ้นและต้องการออกไปโดยไว แต่เซบาสเตียนกลับโอบกอดจากทางด้านหลังเอาไว้ “นี่เธออยากเข้าไปรบกวนการทำงานของคนในบริษัทฉันรึไง?”

ซาบริน่าพูด “ก็แค่ไปเจอลูกสาว ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย จริงไหมคะ?”

เซบาสเตียนมองเธออย่างรำคาญ "รออยู่นี่แหละ ฉันจะไปเรียกมาเอง!”

เมื่อพูดจบ เซบาสเตียนก็ลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าอเล็กซ์ แล้วถามอีกครั้งว่า “นายยังไม่ไปอีกเหรอ?”

อเล็กซ์กล่าวตอบ “ฉันก็ช่วยดูพี่สะใภ้อยู่นี่ไง ฉันกลัวว่าถ้าเธออยู่คนเดียวแล้วจะกลัวเอาได้”

เซบาสเตียนไม่พูดอะไรและเดินออกไป

มีเพียงซาบริน่าและอเล็กซ์ที่อยู่ในห้องทำงานเท่านั้น

อเล็กซ์ดูเหมือนสุภาพบุรุษซึ่งมารยาทดี ท่านั่งของเขานั้นดูมีอำนาจมาก วิธีที่เขาพูดกับซาบริน่าก็เป็นมิตรมากเช่นกัน “พี่สะใภ้ครับ พอดีได้ยินมาจากเซบาสเตียนว่าพี่สะใภ้ทำงานในสายงานการออกแบบด้านสถาปัตยกรรมใช่รึเปล่าครับ”

ซาบริน่าก้มหน้าลง “อืม”

“แล้วในอนาคต พี่สะใภ้ยังตั้งใจจะทำงานในสายงานเดิมรึเปล่าครับ?” อเล็กซ์ถาม

ตั้งใจเหรอ?

เธอตั้งใจจะทำอะไรด้วยตัวเองได้ด้วยเหรอ?

เธอเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของเซบาสเตียน แล้วยังจะพูดถึงเรื่องอนาคตอะไรได้อีก?

การออกแบบสถาปัตยกรรมเป็นสิ่งที่เธอชื่นชอบและเป็นความปรารถนาสุดท้ายของผู้มีพระคุณของเธอ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ซาบริน่าไม่มีอนาคต สิ่งเดียวที่เธอต้องการในตอนนี้คือให้ไอโนะลูกสาวของเธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็เท่านั้น

ซาบริน่าคิดว่าผู้ชายคนนี้ตลกเสียจริง

เขาหยอกล้อเธออยู่เพียงฝ่ายเดียวซึ่งท่าทีแสนสุภาพของเขานั้นขัดตาเหลือเกิน ทั้งคุณนาย นายหญิงฟอร์ด หรือพี่สะใภ้ก็น่ารำคาญใจพอกัน

ช่างน่าขัน!

ซาบริน่าลดสายตาลงอย่างสงบและไม่มองที่อเล็กซ์

“คุณดูเป็นคนที่พิเศษมากเลยนะครับ ก็ไม่น่าแปลกอะไรนะครับ ผู้หญิงที่สามารถล่อพ่อเสืออย่างเซบาสเตียนได้เนี้ยต้องมีของดีอยู่กับตัวอยู่แล้ว”

ซาบริน่ายังคงไม่พูดอะไร

พวกเขาสองคนใช้เวลาห้านาทีต่อมาด้วยความอึดอัด จากนั้นประตูห้องทำงานก็เปิดออก และไอโนะก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้อง "แม่จ๋า!"

“ไอโนะ ไอโนะ” ซาบริน่ากระโดดลงไปตรงหน้าของไอโนะ แล้วสวมกอดไอโนะไว้ในอ้อมแขนแน่น ราวกับว่าไม่ได้เห็นหน้าลูกสาวของเธอมาเป็นปี เธอกอดไอโนะแน่น และน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา “ลูกปลอดภัยก็ดีแล้ว”

เซบาสเตียนเห็นทุกอย่างแต่กลับไร้ท่าทีใด ๆ “ก็เป็นตัวประกันไม่ใช่รึไง ฉันก็เลยต้องรับรองความปลอดภัยในเธอตามเรื่องตามราวอยู่แล้วนิ! กังวลไม่เข้าท่า!”

“ฮ่า… ” อเล็กซ์หัวเราะออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้น อเล็กซ์ก็ลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป ก่อนจะก้าวขาออกจากห้อง เขาหันหลังกลับมาพูด “พรุ่งนี้ที่ห้องส่วนตัวห้องใหญ่นะ อย่าลืมพาพี่สะใภ้มาด้วยล่ะ”

เซบาสเตียนพยักหน้า "ตามนั้น"

หลังจากที่อเล็กซ์จากไป ซาบริน่าก็กอดไอโนะและเงยหน้าขึ้นมองเซบาสเตียน “ถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปกับแขกของคุณแล้วใช่ไหม?”