โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 267

พวกเธอต้องคำนึงถึงความเหมาะสม

“อเล็กซ์ วันนี้ที่ฉันมาเนี้ยเพราะนายชวนหรอกนะ จะมีใครรู้บ้างไหมว่าเซบาสเตียนมันจะปรานีคนอย่างฉันบ้างรึเปล่าวะ ฉันหมายถึง นายน่ะรู้ดีกว่าฉันอยู่แล้วว่าหมอนั้นมันไร้ความเป็นมนุษย์มากขนาดไหนไง ฉันรู้สึกว่าฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าได้ผูกมิตรกับหมอนั่นได้ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขารู้สึกเหมือนกันรึเปล่าไง!” ชายผู้พูดมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าและดูเหมือนคนอายุสามสิบ แม้จะมีหน้าตาที่ร้ายกาจ แต่ผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ เขาก็เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่าดู

“เคลวิน!” อเล็กซ์มีน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “ฉันจะบอกนายให้นะว่าไอ้เรื่องที่เซบาสเตียนจะปรานีนายหรือไม่นั้นน่ะ นายไม่มีสิทธิ์จะบ่นหรอกนะ แม้แต่ฉันที่โตมากับเจ้าหมอนั่นน่ะก็ยังไม่เคยได้รับความเมตตาจากเขามากนักเลย! เขาเป็นพวกหน้าเนื้อใจเสือก็จริงนะ แต่ก็ไม่เคยแทงข้างหลังใครหรอกนะเว้ย คิดถึงสิ่งที่นายทำในตอนนั้นสิ ถ้านายไม่ได้เล่นเขาไว้หนักเหมือนวันนั้น ป้าเกรซคงไม่ต้องเข้าคุก ไม่ต้องพูดถึงการตายจากอาการป่วยหลังจากนั้นเลย เซบาสเตียนจะมองข้ามเรื่องนี้ไปและผูกมิตรกับนายได้ยังไงวะ?”

“ก็ฉันโดนพี่ชายของเจ้าเซยาสเตียนมันบังคับนิหว่า ในตอนนั้น ตระกูลฟอร์ดเกือบจะครองเมืองเซ้าท์ ซิตี้อยู่แล้วนะ ถ้าฉันไม่ทำตัวเชื่อง ๆ พวกนั้นจะปิดทุกช่องทางทำมาหากินของตระกูลไวท์ในชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ไปเลยนะเว้ย แล้วทีนี้ จะให้ฉันทำไงได้ล่ะ?" เคลวินลดเสียงลงด้วยความจำยอม

“งั้นก็ยอมรับว่าทำผิดแล้วขอโทษออกไปสิ!” อเล็กซ์พึมพำ “เคลวิน ฉันแค่ช่วยนายในเรื่องนี้เพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของฉันกับพี่ชายผู้ล่วงลับของนายสมัยอยู่ในกองทัพด้วยกันนะ ฉันจะไม่มีวันเป็นหนังหน้าไฟรับหน้าที่สานสัมพันธ์ระหว่างนายกับเจ้าเซบาสเตียนหรอกนะ”

“ฉันเข้าใจเว้ย ขอบคุณนะพี่ชาย” เคลวินตอบ บังเอิญเป็นตอนที่เซบาสเตียนผลักประตูและก้าวเข้ามา ทุกคนในห้องยืนพร้อมกันซึ่งเป็นเวลาเดียวกับการปรากฏตัวของชายคนนี้

“เซบาสเตียน!” อเล็กซ์เรียก

ชายสองคนที่อายุพอ ๆ กับอเล็กซ์ที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ เขาพูดว่า "เซบาสเตียน มาแล้วเหรอ"

เซบาสเตียนพยักหน้าอย่างเป็นกันเอง ซึ่งเขาจับมือของซาบริน่าแน่นตลอดเวลา ซาบริน่ายังคงสงบนิ่งและแน่วแน่ มันทำให้เธอแตกต่างจากผู้หญิงทุกคนในห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุดสีขาวที่เธอสวม