โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 293

ระหว่างทางกลับบ้าน คิงส์ตันจดจ่อกับการขับรถในขณะที่เซบาสเตียนยังคงนิ่งเงียบ

มันทำให้ไอโนะอยากคุยกับเขามากขึ้น เธออยากถามเขาว่าชายและหญิงที่เธอพบเมื่อเช้านี้เป็นใคร เช่นเดียวกับชายชราที่นอนอยู่บนเตียง

อย่างไรก็ตาม เมื่อสังเกตเห็นว่าเจ้าตูดหมึกไม่พูดอะไรเลย ไอโนะจึงตัดสินใจจะไม่ถาม

เซบาสเตียนหลุดเข้าไปอยู่ในความคิดของตนเอง

ตอนสิบเอ็ดโมง เขาเสร็จสิ้นการประชุมที่บริษัท เซบาสเตียนได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเขา

"พ่อ? ว่าไงครับ?" เซบาสเตียนถามอย่างใจเย็น

“เซบาสเตียน นายทิ้งเด็กคนนั้นไปไม่ได้นะ!” ฌอนพูดจากปลายสาย

เซบาสเตียนยิ้มเยาะให้กับสิ่งนั้น “เธอเป็นลูกของผมเอง ทำไมพ่อถึงคิดว่าจะต้องมาช่วยตัดสินใจไม่ว่าผมจะเก็บเธอไว้หรือไม่ล่ะครับ?”

น้ำเสียงของฌอนเปลี่ยนไปอย่างอ่อนโยน “เซบาสเตียน! พ่อรู้ว่าคำพูดของพ่อมันไม่ได้มีผลกับลูกมากนัก แต่ให้พ่อบอกอะไรบางอย่างให้ฟังนะ จากประสบการณ์ของพ่อเอง พ่อเป็นคนที่ทำให้ลูกและแม่ของลูกผิดหวังเมื่อหลายปีก่อน พ่อปล่อยให้ทั้งสองคนต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในต่างประเทศเป็นเวลานาน”

“แต่ พ่อก็ต้องรับมือกับปัญหามากมายเหมือนกันนะ

“ครอบครัวฟอร์ดมีขนาดใหญ่ขนาดนั้น มันต้องมีกฎเกณฑ์บางอย่างเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย หากทุกคนพยายามต่อสู้กันเพื่ออำนาจ ธุรกิจของครอบครัวก็อาจจะพังทลาย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าลูกและแม่จะห่างจากครอบครัวไปมาก แต่ลูกก็ยังพาตัวเองให้กลับมาได้ แม้จะด้วยสถานะในอดีตของลูก ลูกก็ยังสามารถเข้าควบคุมฟอร์ดกรุ๊ปได้

“นั่นแสดงให้พ่อเห็นความจริงแสนอนาถใจ

“ทำไมลูกนอกสมรสควรได้รับการปฏิบัติที่แตกต่าง? ทุกคนที่เกิดจากผู้ที่มีนามสกุลฟอร์ดควรเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฟอร์ด และพวกเขาควรมีโอกาสต่อสู้เพื่อรับนามสกุลนี้นะ

“สถานะไม่สำคัญ

“เช้าวันนี้ ตอนที่ลูกพาลูกสาวมาเยี่ยมปู่ พ่อก็เห็นเธอกับตา

“ตอนนี้เธออาจเป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แต่พ่อเห็นความไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ที่นายมีในตัวเธอ ใช่ว่าจะควบคุมเด็กคนนั้นได้ง่าย ๆ ซะที่ไหน ถ้าลูกทิ้งเธอตอนนี้ และไม่แม้แต่ให้นามสกุลกับเธอ ลูกไม่กลัวว่าจะโดนเด็กคนนั้นเกลียดเอาเลยรึไง?

“เหมือนกับที่ลูกเกลียดพ่ออยู่นี่ไง?