โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 294

ขณะถอดรองเท้า เซบาสเตียนถามว่า “มีอะไร?”

ไอโนะปล่อยมือเซบาสเตียนและวิ่งเข้าไปหาอ้อมแขนของซาบริน่า ไอโนะเริ่มเล่าให้ซาบริน่าฟังอย่างตื่นเต้นว่า “แม่คะ วันนี้หนูเจอชายชราสองคนกับหญิงชราอีกคนหนึ่ง หญิงชราคนนั้นดุเล็กน้อย และชายชราที่ตัวเล็กกว่าก็ดุเหมือนกัน แต่ชายชราที่อยู่บนเตียงกลับไม่เป็นแบบนั้น หนูเอาชนะเขาได้!”

ซาบริน่ารู้ได้ทันทีว่าไอโนะกำลังพูดถึงใคร

เธอมองไปที่เซบาสเตียนอย่างงงงวย “คุณพาไอโนะไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยม...ปู่มาเหรอ?”

เซบาสเตียนไม่ตอบ แต่เขาถามซาบริน่าอย่างใจเย็นว่า “เธอมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?”

ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอและถามอย่างระมัดระวัง “คุณยอมรับไอโนะเป็นลูกสาวของคุณแล้วใช่ไหม?”

ใช่!

เธอไม่ได้โง่!

เซบาสเตียนมองดูซาบริน่าต่อไป “เธออยากจะคุยกับฉันเรื่องอะไร?”

หลังจากเอ่ยถาม เซบาสเตียนก็พาไอโนะไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างมือ และให้เธอนั่งที่โต๊ะอาหาร

ป้าลูอิสผู้ที่ดูแลอาหารค่ำได้นำอาหารหลากหลายมาไว้บนโต๊ะ

เธอไม่เพียงแต่ทำอาหารเก่งเท่านั้น แต่ยังมีน้ำใจในการเตรียมอาหารด้วย เมื่อเธอรู้ว่าจะมีเด็กมาทานอาหารกับพวกเขา เธอจึงตั้งใจเตรียมข้าวโพดหวานเป็นอาหารอีกจานหนึ่ง

ก่อนเสิร์ฟ ป้าลูอิสต้มข้าวโพดหวานสดใหม่ในน้ำแล้วชุบแป้ง จากนั้นจึงทอดให้เหลืองกรอบ แล้วใส่ซอสมะเขือเทศเป็นส่วนผสมสุดท้าย

"ว้าว!" ไอโนะที่มาจากชนบทอุทานออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับประทานข้าวโพดแบบนี้ เมื่อมองดูผิวเคลือบสีน้ำตาลทอง เมล็ดข้าวโพดที่ดูกรอบและซอสมะเขือเทศที่ห่อหุ้มไว้ ไอโนะก็น้ำลายไหลด้วยความตะกละ

เมื่อเธอเห็นไอโนะตื่นเต้นมาก ป้าลูอิสกล่าวว่า “คุณผู้หญิง เจ้าหญิงตัวน้อยกำลังโต ดังนั้น พวกคุณทั้งสามควรทานข้าวกันแบบครอบครัวนะคะ พอทานข้าวเสร็จ ฉันจะเตรียมผลไม้ให้พวกคุณ จากนั้น คุณก็อาจจะพูดคุยกันที่โซฟา มันจะไม่ดีกว่าเหรอคะ?”

ซาบริน่ามองป้าลูอิสด้วยความขอบคุณ เธอเป็นสาวใช้ที่น่าทึ่งจริง ๆ