โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 304

ไนเจลจับมือของซาบริน่าอย่างตื่นเต้น “ซาบริน่า หมายความว่าในที่สุดเธอเต็มใจยกโทษให้ฉันแล้วใช่ไหม? ใช่ไหมซาบริน่า?”

ไม่ไกลนัก คิงส์ตันแทบทนดูไม่ได้อีกต่อไป

เขารู้สึกเป็นห่วงไนเจลและคิดกับตัวเองว่า 'นายน้อยไนเจล คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?! คุณคิดว่าคุณปู่ของคุณสามารถปกป้องคุณได้จริง ๆ เหรอ? หากนายน้อยต้องการชีวิตของคุณ ไม่มีใครหยุดเขาได้ทั้งนั้น! ทำไมไม่ปล่อยให้มันผ่านไปสักที?!”

ในขณะเดียวกัน ซาบริน่าได้ใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื่อหลุดให้พ้นจากไนเจล หลังจากถอยห่างออกไปไม่กี่ก้าว เธอมองดูไนเจลอย่างเรียบเฉย “ไนเจล ทำไมคุณยังไม่เข้าใจอีก?”

“ฉันไม่ใช่คุณ!”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณยังมีคอนเนอร์ กรุ๊ป พ่อแม่และปู่ย่าตายายของคุณก็อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณ ลูกพี่ลูกน้องของคุณสามารถทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันได้หากคุณต้องการ”

“แล้วฉันล่ะ?”

“คุณเคยเป็นแสงสว่างในชีวิตของฉัน และเพื่อตอบแทนความอบอุ่นที่คุณมอบให้ ฉันเต็มใจจะเป็นเมียเก็บของคุณไปชั่วชีวิต แต่ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะให้ฉันทำอะไรสกปรกขนาดนั้น”

“อย่างไรก็ตาม ฉันยังรู้สึกขอบคุณอยู่ดี”

“ฉันขอบคุณสำหรับความใจดีที่คุณแสดงให้ฉันเห็น”

“เพราะว่าตั้งแต่ฉันยังเด็ก ชีวิตของฉันนั้นก็เต็มไปด้วยความทุกข์มาตลอด”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันช่วยคุณ”

“ระหว่างเราไม่มีอะไรค้างคากันแล้ว ไนเจล ปล่อยให้เรื่องนี้มันจบ ๆ ไปเถอะ”

“ถ้าเป็นเหมือนเมื่อก่อนที่มีแค่ฉัน เรื่องนี้ก็คงคิดแตกต่างออกไป แต่ตอนนี้ฉันมีลูกที่ต้องดูแล ในเซ้าท์ ซิตี้ ฉันไม่มีใครให้พึ่งพิง คุณเองก็เห็นเหมือนกัน มินดี้ต้องการสร้างปัญหาให้ฉัน เซลีนเองก็ด้วย ยิ่งฉันใช้เวลาที่นี่ในเซ้าท์ ซิตี้ มากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่บนน้ำแข็งก้อนบาง ๆ เท่านั้น”

“ถ้าคุณต้องการขอบคุณฉันที่ช่วยชีวิตคุณไว้จริง ๆ ได้โปรดอย่าสร้างปัญหาให้ฉันอีกในอนาคต”

“ถ้าคุณเห็นฉันเป็นผู้มีพระคุณจริง ๆ อย่ารบกวนฉันอีกเลย ได้ไหม?”

ทุกคำที่ซาบริน่าพูด เธอหมายความเช่นนั้นจริง ๆ

เธอไม่ต้องการมีอะไรเกี่ยวข้องกับไนเจลอีก