โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 303

ซาบริน่าไม่มีใครที่เธอสามารถขอความช่วยเหลือได้ และรู้ดีว่าเธอเองไม่ได้อยากสร้างปัญหาต่าง ๆ เหล่านี้ให้เกิดขึ้น ทว่าเพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากมาถึงเซ้าท์ ซิตี้ เธอก็ถูกเซลีนคุกคามมาแล้ว และตอนนี้มินดี้ก็กำลังพยายามหาเรื่องทะเลาะกับเธอตอนนี้อีก

ซาบริน่าควรจะทำอย่างไร?

“ไนเจล! ตบหน้ามันสักฉาดสิ! อย่าไปสงสารมัน ถอดรองเท้าตบหน้ามันเลย! เอาให้หน้ามันเละไปเลย! ฉันอยากจะเห็นว่าในอนาคตมันจะทำงานให้นายน้อยฟอร์ดได้ยังไง?! คุณช่วยทำตัวให้เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ หน่อยได้ไหม! มันเพิ่งตบคู่หมั้นของคุณนะ!” มินดี้ตะโกนใส่ไนเจลอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่สนใจว่าพวกเขาอยู่ในที่สาธารณะเลย

ขณะที่มินดี้ยังขวางประตูไว้อยู่ ลิฟต์ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ซาบริน่าก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ รอให้ลิฟต์กลับมาอีกครั้ง

เธอไม่สนใจว่าไนเจลจะทุบตีเธอหรือไม่

ไนเจลยกมือขึ้นและตบหน้ามินดี้อีกข้างหน้า “มินดี้! อวดดีเกินไปแล้วนะ! กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย!”

ซาบริน่าตกใจมาก ผู้หญิงคนนี้คือมินดี้เหรอ?

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองเธอใกล้ ๆ ซาบริน่าก็ตระหนักว่านั่นคือมินดี้จริง ๆ

เมื่อหกปีที่แล้วเธอไม่ค่อยได้เจอมินดี้ พวกเขาเคยพบกันแค่สองหรือสามครั้งเท่านั้น ดังนั้น ซาบริน่าจึงจำท่าทางลักษณะของเธอไม่ได้จริง ๆ และเพิ่งจะจำเธอได้เมื่อครู่นี้เอง

ซาบริน่าไม่แปลกใจเลยที่ไนเจลจะหมั้นหมายกับมินดี้ และนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจเลย

อย่างไรก็ตาม แม้ตอนแรกมินดี้จะถูกซาบริน่าตบ แต่สิ่งที่ทำให้เธอโกรธเคืองถึงที่สุดจนควบคุมอารมณ์โกรธไว้ไม่ได้ก็คือไนเจล เธอใช้สองมือประกบบนใบหน้าและเริ่มร้องไห้ออกมาพลางพูดออกมา “ไนเจล คุณทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง คุณคิดว่าคุณปู่ชอว์ไม่รักฉันแล้วใช่ไหม? คุณถึงได้ทำร้ายฉันแบบนี้ เพราะหลังจากที่เขาพบเซลีนที่เป็นหลานสาวที่แท้จริงของเขาแล้วใช่ไหม คุณก็เลยคิดว่าเขาจะไม่แคร์ฉันแล้วใช่ไหม? คุณก็เลยคิดว่าจะเหยียบย่ำฉันแบบนี้เลยก็ได้ใช่ไหม?”

“ไนเจล คอนเนอร์!”