โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 314

เมื่อฟรอสต์ได้ยินคำพูดของเด็กหญิงอายุห้าขวบ เธอก็ลืมความเจ็บปวดที่เท้าไปในทันใด เธอตื่นเต้นและเริ่มพล่าม “เจ้าหญิงน้อย อะไรนะ... หนูพูดว่าอะไรนะ? หนูพูดอีกครั้งได้ไหมคะ?”

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เพราะยังไง พ่อของหนูจะต้องหาผู้หญิงเพื่อมาเป็นภรรยาของเขาอยู่ดี คุณปฏิบัติต่อหนูเป็นอย่างดี คุณยังสวยและสุภาพด้วย ทำไมหนูไม่ให้พ่อของหนูแต่งงานกับคุณไปเลยล่ะ เพราะแบบนี้ คุณสามารถปฏิบัติกับหนูแบบนี้ได้ตลอดเวลาด้วย”

"ใช่ไหมคะ?"

"ใช่แล้ว! เจ้าหญิงน้อย ฟังฉันนะ หนูจะต้องทำให้พ่อของหนูแต่งงานกับผู้หญิงที่ให้ความสำคัญกับหนูได้นะ ลองคิดดูสิ หลังจากที่พ่อของหนูแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นไป หนูต้องอยู่กับเธอ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้หญิงคนนั้นต้องการเอาชนะหนู?” ฟรอสต์รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งพบกับโอกาสครั้งใหญ่

ไอโนะมองเธออย่างไร้เดียงสา “นั่นเป็นเหตุผลที่หนูต้องการช่วยคุณได้พ่อหนูไป”

“โอเค โอเค เจ้าหญิงน้อย บอกฉันมาว่าหนูต้องการให้ฉันทำอะไร ฉันจะเชื่อฟังหนู ในอนาคตฉันจะปฏิบัติต่อหนูเหมือนเป็นลูกสาวของฉันเอง” อย่างไรก็ตาม ฟรอสต์ไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย เธอคิดในใจว่าทันทีที่เธอสามารถให้กำเนิดลูกของเซบาสเตียนได้ เธอก็จะส่งลูกสาวของอาชญากรคนนี้ไปลงนรกเสีย

เธอไม่ต้องการเด็กดื้อคนนี้เป็นลูกสาวของเธอแน่!

เด็กหญิงคนนี้ทำให้ฟรอสต์วิ่งตามเธอไปจนเท้าของเธอเกือบจะหัก ทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่ได้รับการยอมรับให้เข้าสู่ตระกูลฟอร์ดอย่างเป็นทางการด้วยซ้ำ นอกเหนือจากนี้ฟรอสต์ยังรู้สึกเหมือนอยากจะฆ่าเธออีก

แต่ภายนอกนั้น เธอยังคงยิ้มให้ไอโนะเพราะอยากรู้ว่าเด็กหญิงอายุห้าขวบคนนี้จะวางแผนอย่างไรให้เซบาสเตียนได้แต่งงานกับเธอ

เด็กผู้หญิงเพียงแค่ต้องการให้ฟรอสต์ปฏิบัติกับเธอให้ดีขึ้น กอดเธอไว้ในอ้อมแขนใช่หรือไม่?

เธอพร้อมจะทำทุกอย่างอยู่แล้ว

“ช่วยเตรียมกระดาษวาดรูปใบใหญ่ให้หนูหน่อยได้ไหมคะ?” ไอโนะถาม

กระดาษเหรอ?

สาวน้อยคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“มีกระดาษอยู่ในบ้านของฟอร์ดเยอะมาก ถ้าอยากได้ เดี๋ยวฉันไปหยิบให้เองจ้ะ” ฟรอสต์ตอบกลับ

“หนูต้องการสีเทียนด้วย” ไอโนะกล่าวเสริม

สีเทียน?

ทำไมยายเด็กนี่ถึงอยากได้ของทั้งหมดนั้นกันนะ?

ฟรอสต์มองไอโนะอย่างสับสน “เจ้าหญิงน้อย หนูตั้งใจจะทำเหรอคะ? หนูบอกฉันหน่อยได้ไหม?"

ไอโนะเริ่มพูดอย่างอ่อนหวาน “คุณน้าคะ คุณปู่ทวดชอบหนูมาก ดังนั้น ถ้าหนูบอกคุณปู่ทวดว่าคุณปฏิบัติต่อหนูเป็นอย่างดี เขาจะทำให้คุณได้แต่งงานกับพ่อของหนูอย่างแน่นอน”

“ตอนนี้ หนูต้องการทำงานศิลปะและงานฝีมือเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับคุณปู่ทวดน่ะค่ะ พอหนูทำเสร็จแล้วหนูจะบอกเขาว่าคุณทำกับหนู ตามนี้นะคะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ฟรอสต์รู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง สาวน้อยคนนี้ฉลาดจริง ๆ! เธอคุกเข่าลงข้างไอโนะและถามเธอว่า “เจ้าหญิงน้อย บอกฉันที ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น?”

ไอโนะตอบด้วยน้ำเสียงแสนหวานเหมือนเดิม “หนูรู้ว่าหนูก็เป็นแค่เด็กที่คุณพ่อเก็บมาเลี้ยงก็เท่านั้น หนูก็เลยหวังว่าถ้าเกิดคุณแต่งงานกับพ่อหนู คุณจะรักหนูได้”

“พ่อไม่รักหนูเหรอคะ?” ฟรอสต์ถาม

ไอโนะส่ายศีรษะ "ไม่รักน่ะสิ"