โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 54

“ฉันรู้น่ะ และฉันไม่ได้อยากให้รู้!” ซาบริน่าตอบอย่างใจเย็น เธอหันกลับมาโดยไม่มองเขาและเดินตรงไปข้างหน้าเพื่อกลับไปที่วอร์ด

เธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเซบาสเตียนทั้งนั้น เขาอาจให้ยืมเธอ 50,000 ดอลลาร์ แต่มันสามารถชำระคืนได้เมื่อสัญญาสิ้นสุดลง แม้ว่าจะเคยช่วยชีวิตเธอจากการลักพาตัว แต่เขาทำไปเพื่อแม่ของเขาเท่านั้น

ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องแสดงท่าทีอ่อนน้อมต่อหน้าเขา เพราะรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเขาทั้งนั้น ทั้งหมดที่เธอต้องการคือการเป็นตัวของตัวเองและมอบความสุขสบายให้กับป้าเกรซในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเธอ

ทั้งสองยังคงอยู่ห่างกัน แต่ก็ต่างรู้ว่าพวกเขาต้องแสดงเพื่อเกรซ เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในห้อง เซบาสเตียนโอบแขนของเขาไว้รอบตัวซาบริน่าตรงประตู และซาบริน่าเอนตัวเข้าไปใกล้ มองดูรักมากกว่าที่เคย

เกรซมองดูทั้งสองขณะที่พวกเขาก้าวเข้ามาด้วยความยินดีและกล่าวเตือนลูกชายของเธอ "เซบาสเตียน พวกลูกทั้งสองต้องทำการบ้านให้หนักกว่านี้หน่อยนะเพื่อเจ้าตัวน้อยจะได้มาเกิดสักที"

ก่อนที่เซบาสเตียนจะตอบ ซาบริน่ามองกลับมาที่เกรซด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานแล้วพูดขึ้น "แม่ไม่ต้องห่วง หนูก็อยากจะมีลูกเป็นของตัวเองเหมือนกัน หนูวัดอุณหภูมิร่างกายทุกเช้าและเฝ้าตรวจดูประจำเดือนเป็นประจำ และคอยดูว่ามีอะไรนอกจากนี้ไหมที่จะช่วยเราเตรียมตัวสำหรับการมีลูกได้ แต่แม่รู้ไหมว่าบางครั้งสิ่งเหล่านี้ก็เกิดขึ้นตามวิถีของมันเอง มันขึ้นอยู่กับพระเจ้า!”

น้ำเสียงของเธอดูอ่อนหวานและเขินอายในเวลาเดียวกัน ซึ่งทำให้เกรซฉีกยิ้มถึงหูทันทีด้วยความตื่นเต้น

“นี่ เซบาสเตียน คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมคะที่ลูกในอนาคตของเราจะดูเหมือนแม่ แต่ว่าก็ว่าเถอะค่ะ แม่ก็สวยอย่างเหลือเชื่อจริง ๆ” ซาบริน่าหันกลับมาและเงยศีรษะไปทางด้านข้างอย่างไร้เดียงสา ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเซบาสเตียน

"..." เซบาสเตียนถึงกับพูดไม่ออก

“แซบบี้ ลูกชายของแม่ตั้งแต่ยังเด็กแล้ว ชอบเงียบ คิดอะไรอยู่คนเดียวแบบนี้ หนูอาจคิดบ้างก็ได้ว่าบางทีที่พูดความคิดของตัวเองออกมาอาจจะฆ่าเขาทั้งเป็นก็ได้” เกรซยิ้มล้อเลียน และเซบาสเตียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแทนคำตอบ