โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 55

เซลีนกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเนื้อจากคำพูดของเขา

“เซบาสเตียนที่รัก ฉัน...คุณได้ตัวของฉันไปแล้ว และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันสาบานกับตัวเองว่า คุณจะเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิตของฉัน ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่ต้องการฉัน ฉันจะไม่ขออะไรเลย ฉันแค่อยากจะเห็นคุณทุกวัน” เธอพูดขณะมองเซบาสเตียนอย่างโหยหา

เซบาสเตียนพยายามระงับความรังเกียจที่เขารู้สึกต่อผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาหมดความอดทน เขาคงกระทืบเธอจนตายไปนานแล้ว ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เสียสละตัวเองเพื่อช่วยเขา

“เซบาสเตียนที่รัก…” เซลีนเรียกเขาอีกครั้ง แต่เซบาสเตียนเอามือไปบีบรอบคอเธออย่างชั่วร้ายก่อนที่เธอจะพูดจบ

“ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ! นั่นหมายความว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ! เธอจะเป็นภรรยาของเจ้าของฟอร์ด กรุ๊ป ในอนาคต เธอต้องการอะไรอีก!? ฉันดูแลแม่ของฉันอย่างเต็มที่แล้ว และฉันไม่มีเวลาเหลือที่จะดูแลความรู้สึกของเธอ! ถ้าเธอยังพยายามจะรบกวนแต่ละวันของฉันอีก ฉันไม่ได้รังเกียจรังนอนอะไรเลยที่จะเขียนชื่อเธอลงไปในรายชื่อคนที่ฉันต้องฆ่าอีกสักคน !"

"..." เซลีนหน้าซีดด้วยความกลัวขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอพยักหน้ารัวและพูดว่า "ฉัน...ฉันเข้าใจ ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว..."

“ไปให้พ้นหูพ้นตาเดี๋ยวนี้!” เซบาสเตียนโยนเธอทิ้งไปเหมือนหมาแมว

เซลีนวิ่งหนีไปทันทีราวกับถูกผีไล่ตามและร้องไห้ตลอดเวลาระหว่างทางกลับไปที่บ้านลินน์

ลินคอล์นและเจดกำลังรอเธออยู่ที่บ้านพักของลินน์ และทันทีที่เซลีนผลักประตู เจดก็รีบวิ่งเข้ามาและถามว่า “เซลีน เป็นยังไงบ้าง? นายท่านเซบาสเตียน...” เธอหยุดถามเมื่อเห็นน้ำตาบนใบหน้าของเซลีน และรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“นาย...นายท่านเซบาสเตียนไล่ลูกออกมาอีกแล้วเหรอ?” ลินคอล์นมองเซลีนอย่างตื่นตระหนก

“พ่อแม่! หนูควรทำยังไงดี? หนูรู้สึกเหมือนครอบครัวของเราจะต้องพังทลาย เซบาสเตียนไม่สนใจแม้แต่จะมองมาที่หนู หนูรู้สึกเหมือนว่าตอนนี้เขาไม่มีอะไรนอกจากซาบริน่าในใจ และเธอก็เป็นคนที่ท้องลูกของเขา เราจะตายอย่างเจ็บปวดถ้าเขารู้เรื่องนี้ พ่อคะ แม่คะ หนูกลัวเหลือเกิน...” เซลีนพยุงตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเจดและร้องไห้

ครอบครัวลินน์รู้สึกหมดหนทางเช่นเคย

ซาบริน่าเป็นระเบิดเวลาที่ห้อยอยู่เหนือพวกเขา ซึ่งเป็นไปได้ว่าจะระเบิดใส่ใบหน้าของพวกเขาได้ทุกวินาที พวกเขาต้องหาทางกำจัดเธอ

เจดมองไปที่ลินคอล์นด้วยความหงุดหงิดและถามว่า "ลินคอล์น! เกิดอะไรขึ้นกับนักสืบเอกชนคนนั้นที่คุณจ้างให้ช่วย? คุณไม่ได้รู้อะไรเลยเหรอ?”

“มันผ่านมาไม่กี่วัน ยังเร็วเกินไป” ลินคอล์นถอนหายใจ “การพบผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นไม้เด็ดที่มีไว้กำจัดซาบริน่าให้พ้นทางก็ได้ ก่อนที่จะพบเธอ เราต้องหาทางให้นายท่านเซบาสเตียนยอมรับเซลีน ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีก็ต่อเมื่อเซลีนหลับนอนกับเซบาสเตียนและท้องลูกของเขาเสียก่อน!”

เซลีนร้องไห้หนักขึ้นกับคำพูดนั้นก่อนจะพูดขึ้น "ก็มีแค่พระเจ้าเท่านั้นแหละที่รู้ดีว่าซาบริน่าใช้เวทมนตร์แห่งความมืดบทไหนทำให้เซบาสเตียนที่รักปกป้องมัน!"

“ปกป้องมันเหรอ?” เจดเยาะเย้ย “ครั้งที่แล้วเราเกือบฆ่าเธอได้ เซบาสเตียนปกป้องลูกแม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูกอยู่เบื้องหลังไม่ใช่เหรอ? ฟังแม่นะ เซลีน นายท่านเซบาสเตียนห่วงใยลูกอย่างสุดซึ้ง เหตุผลเดียวที่เขาปกป้องซาบริน่าก็เพราะเขาต้องการมันเพื่อแม่ของเขา ความประทับใจของเขาที่มีต่อลูกก็มีผลเช่นกัน หลังจากที่รู้ว่าลูกทำอะไรเพื่อทำร้ายซาบริน่า คราวนี้...”

เจดกวักมือให้ลินคอล์นและเซลีนเข้ามาใกล้ราวกับว่าเธอกังวลว่าอาจมีสายลับอยู่ในบ้าน ทั้งสามยิ้มอย่างมีชัยหลังจากคุยกันเรื่องแผนอย่างสุขุม

“ซาบริน่า! คราวนี้แกย่อยยับแน่!” เซลีนพูดพร้อมกับเยาะเย้ย