โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 56

ในขณะเดียวกันซาบริน่าหาความสงบในตัวเธอเลยไม่ได้เลย เธอรู้ว่าเธอติดอยู่กลางวังวนที่มีอันตรายแฝงตัวอยู่ทุกมุม สมาชิกของตระกูลลินน์จะทำทุกอย่างเพื่อให้มั่นใจว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมาน

เธอทราบดีว่าไนเจลถือว่าความเมตตาของเขาที่มีต่อเธอเป็นเพียงการทำบุญทำทาน ในที่สุดเธอก็รู้ว่าเหตุผลที่เซบาสเตียนรั้งเธอไว้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ก็เพราะเห็นแก่แม่ของเขาเท่านั้น

เธอเป็นผู้หญิงที่ต่ำต้อยอีกคนที่ไม่มีใครให้พึ่งพาในสังคมนี้ เธอทำได้เพียงเตือนตัวเองให้ระมัดระวังครั้งแล้วครั้งเล่า เธอเดินเข้าไปในห้องนอนทันทีที่เข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเซบาสเตียน และไม่ยอมออกจากห้องเลย ไม่แม้แต่จะกินอาหาร แต่ความจริงแล้ว เธอกำลังหิวโหย

เธอรอจนถึงเวลาห้าทุ่ม ก่อนที่ในที่สุดจะออกมาพร้อมกับกะละมังใบหนึ่ง เธอคิดว่าทั้งสองคนจะไม่อยู่ในห้องนั่งเล่นและมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำเพื่อเอาน้ำอุ่นไปอาบ และเธอก็แปลกใจที่เธอพบเซบาสเตียนนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น

ซาบริน่าเดินไปหาเซบาสเตียนอย่างสงบแล้วพูดขึ้น "คุณฟอร์ด คุณไม่ต้องไล่เซลีนไปเพียงเพราะฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะพยายามที่จะไม่ออกจากห้องของฉันเลย ฉันจะไม่ทำตัวเป็นปัญหา"

เซบาสเตียนมองดูซาบริน่าด้วยท่าทางเย็นชา และก่อนที่เขาจะทันได้ตอบ เธอก็จากไปพร้อมกับกะละมังในมือแล้ว

ซาบริน่านอนไม่หลับในคืนนั้น เธอรู้ว่าครอบครัวลินน์และเซลีนรู้จักเธอเป็นอย่างดี และพวกเขาจะโทษเธออย่างแน่นอนที่เซบาสเตียนไม่เต็มใจที่จะให้เซลีนค้างคืน

เธอตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นทั้ง ๆที่ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว แต่ก็ยังยืนกรานที่จะมาทำงานโดยไม่คำนึงถึงอาการ เธอใช้เวลาตลอดทั้งเช้าไปทำธุระในแผนกต่าง ๆ โดยไม่ได้พักผ่อนเหมือนที่เธอทำเมื่อวานนี้

จนกระทั่งเที่ยงวัน เมื่อซาบริน่าละมือจากสิ่งที่เธอทำอยู่ เธอถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบ

“แบบที่เธอให้ฉันดูตอนสัมภาษณ์ครั้งแรก เธอวาดเองหรือเปล่า?” ผู้อำนวยการถามตรงไปที่ประเด็น