โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 62

จะเรียกได้ว่าการอยู่ทำงานออกแบบจนดึกดื่นเป็นกิจกรรมยามว่างของซาบริน่าเลยก็ว่าได้ นอกจากนี้การออกแบบยังเป็นวิชาเอกที่เธอเคยเรียนในมหาวิทยาลัยด้วย การได้เจอกับป้าเกรซในเรือนจำส่งผลต่อเธอมากที่สุด เพราะป้าเกรซเป็นมืออาชีพด้านสถาปัตยกรรม หัวข้อการพูดคุยจนทำให้ทั้งสองต่อกันติดอย่างรวดเร็วก็คือเรื่องการออกแบบนี่แหละ

ป้าเกรซมีประสบการณ์ด้านการปฏิบัติมาก่อน และภายในสองปีที่อยู่ในเรือนจำด้วยกัน เธอได้สอนซาบริน่ามากมาย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมซาบริน่าจึงสามารถเรียนรู้ทางด้านการปฏิบัติได้แม้จะอยู่ในเรือนจำก็ตาม

เธอออกแบบแปลนด้วยตัวเองโดยใช้เวลาเพียงสามวันซึ่งเป็นช่วงเวลาหลังจากเลิกงงานทั้งหมด สิ่งที่ทำให้เธอแตกต่างคือการที่เธอร่างแบบด้วยมือเพราะว่าเธอไม่มีคอมพิวเตอร์ ในห้องนอนที่แทบจะไม่กว้างขวางนักตั้งแต่แรก กระดาษร่างของเธอเริ่มร่วงโรยอยู่รอบ ๆ เท้าในเวลากลางคืน

วันรุ่งขึ้น เธอตื่นสายเพราะเผลอหลับไป และรีบออกไปทำงานโดยลืมปิดประตูห้อง หลังจากที่เธอออกไปแล้ว เซบาสเตียนก้าวออกจากห้องนอนของเขา และเศษกระดาษที่อยู่ด้านนอกประตูของซาบริน่าก็ดึงดูดความสนใจของเขาไปทั้งหมด

เขาหยิบมันขึ้นมาและพบว่าเป็นการออกแบบอาคารที่มีกากบาทสีแดงคาดอยู่บนนั้น เป็นเครื่องหมายที่แสดงว่าเป็นชิ้นงานที่เธอปัดตกไป

เกรซ แม่ของเซบาสเตียนเป็นสถาปนิกที่มีความเชี่ยวชาญอย่างเหลือเชื่อ เขาโตขึ้นมากับการสัมผัส

สิ่งนั้น เขาได้รวบรวมความรู้และกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการดูการออกแบบอาคารด้วยตัวเอง

เขาสามารถบอกได้ว่าแม้จะเป็นผลงานที่ถูกปัดตก แต่แบบร่างที่วาดด้วยมือของซาบริน่านั้นเทียบได้กับสถาปนิกมืออาชีพเลย สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“ซาบริน่ารู้วิธีออกแบบอาคารด้วยเหรอ?” เขาคิด ขณะที่วางแบบร่างไว้ที่ห้องของเธอ และปิดประตูข้างหลัง ก่อนที่เขาจะจากไป

ในขณะเดียวกัน ซาบริน่านำพิมพ์เขียวฉบับหนึ่งที่เธอคิดว่าใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบที่สุดในการทำงาน และส่งมอบให้กับผู้อำนวยการด้านการออกแบบเป็นการส่วนตัว