โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 69

ไนเจลเดินไปหาซาบริน่าและเอ่ยขึ้น “ซาบริน่า หูตาไวอย่างกับสายสืบเชียวนะ คุณรู้ได้ยังไงว่าคนรวยจะมารวมตัวกันที่นี่?”

ซาบริน่าไม่ได้สนใจคำถากถางจากเขา แต่กลับยิ้มและเอ่ยถาม “ท่านไนเจลค่ะ จำได้ว่าเจอคุณครั้งสุดท้ายคือเมื่อสองสามวันก่อน หลังจากนั้นก็ไม่เจอคุณเลย ที่ผ่านมาคุณได้มาที่สำนักงานบ้างรึเปล่าคะ?”

“คุณคิดถึงผมเหรอ?” ไนเจลถาม

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ… ”

“อ้าว แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?” น้ำเสียงของไนเจลค่อย ๆ แผ่วลงเล็กน้อย แต่ก็ยังมีความดูถูกเหยียดหยาม “ผมไม่ได้ไปที่สำนักงานเพราะยุ่งกับการจัดงานเลี้ยงล่องเรือนี่แหละ งานนี้จะเป็นการรวมตัวครั้งยิ่งใหญ่ซึ่งบรรดาแขกเหรื่อที่มีหน้ามีตาในสังคมในเมืองเซ้าท์ ซิตี้ จะเดินทางมาเข้าร่วม แน่นอนว่าผมต้องรับหน้าดูแลรายละเอียดต่าง ๆ ของงานอย่างจริงจังด้วยตัวเอง ”

ซาบริน่าประหลาดใจเล็กน้อยและพูดขึ้น “ฉัน… ฉันไม่ตามคุณมาที่นี่เสียหน่อย”

“ไม่เหรอ?” ไนเจลส่งยิ้มไปให้เธอ ในขณะที่เขามองดูซาบริน่าที่สวมเสื้อผ้าราคาถูก

“อย่าบอกนะว่าวันนี้คุณมาที่นี่เพราะท่านชอว์น่ะ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็รู้สึกแย่นะที่จะต้องบอกคุณว่าท่านชอว์ถูกคุณปู่ ผู้อาวุโสของตระกูลชอว์กักบริเวณ เป็นเพราะการสนทนาเพียงประโยคเดียวที่เขามีกับคุณที่งานเลี้ยงของตระกูลฟอร์ด ผมเดาว่าเขาคงไม่อยากให้ท่านชอว์มาพบกับคุณก็ได้!”

อันที่จริงไนเจลพูดถูก มาร์คัสวางแผนที่จะเข้าร่วมในงานเลี้ยงล่องเรือในวันนี้ แต่ถูกคุณปู่กักตัวอยู่ในบ้านในขณะที่เขากำลังจะออกมา

“มาร์คัส! ฉันรู้ว่าแกกำลังโกหกเรื่องที่แกบอกว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงล่องเรือนั่น ฉันพนันได้เลยว่าแกจะออกไปเพื่อเจอกับหญิงไร้ยางอายคนนั้น!” ผู้อาวุโสมองดูหลานชายอย่างเข้มงวด

“คุณปู่ครับ คุณปู่เป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอครับว่าให้ผมพาซาบริน่ามารับประทานอาการที่บ้านเราน่ะ? ทำไมคุณปู่ถึงห้ามผมไม่ให้เจอเธอด้วยล่ะ? อีกอย่าง สถานะของซาบริน่ายังห่างไกลจากการได้รับเลือกเป็นแขกรับเชิญในงานเลี้ยงล่องเรือนี่อีกด้วย!” มาร์คัสมองคุณปู่ของเขาอย่างสับสนว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจไปแบบนี้