โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 85

ใบหน้าของซาบริน่าสดใสขึ้นทันตา

นี่คือแล็ปท็อปรุ่นใหม่ แล็ปท็อปที่ดีที่สุดที่เพื่องานออกแบบโดยเฉพาะ บางและสวยขนาดนี้จะไม่ชอบได้อย่างไร?

สำหรับเธอ แล็ปท็อปมีความหรูหรามากกว่ากล้องเสียอีก อย่างน้อยที่สุด ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ปีที่แล้ว หรือแม้แต่สองปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดที่จะซื้อแล็ปท็อปเลยด้วยซ้ำ

“ฉัน… ฉัน… ฉันชอบค่ะ” ซาบริน่าที่เย็นชาตามปกติไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ เธอไม่แม้แต่จะพูดจบด้วยซ้ำก่อนที่จะเริ่มอึกอัก

เธอผิดหวังในตัวเองเล็กน้อย

ซาบริน่าเกาศีรษะโดยไม่รู้ตัว เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการเม้มปากและยิ้มขณะพูดว่า “ฉันไม่โง่ไปหน่อยใช่ไหมคะ?”

เซบาสเตียนพูดไม่ออก เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน ในที่สุดตอนนี้เธอก็ทำตัวเหมือนคนอายุยี่สิบ การที่เธอยิ้มนั้นช่างโง่เขลาและอ่อนหวาน คล้ายกับเด็กไร้เดียงสา

ชายหนุ่มไม่ตอบ เพียงแต่ดันแล็ปท็อปไปทางซาบริน่าขณะที่เขาพูดว่า “รับเอาไว้สิ”

จากนั้นเขาก็ออกไป

จากที่เห็น เขายังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ ซาบริน่าบอกได้เลยว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จไปเมื่อไม่นานนี้เอง เขาอาจจะนั่งรอเธออยู่ตรงนั้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมของเขาไม่ใช่แบบที่เขามักจะจัดให้ตรงและแข็งจนน่ากลัว

ตอนนี้ผมของเขาย้อยลงมาอย่างนุ่มนวลและเป็นธรรมชาติ ปรกหน้าผาก ปิดคิ้วครึ่งหนึ่งและดวงตาที่สุขุมนุ่มลึกและไร้จุดสิ้นสุด เขาไม่ได้ดูเย็นชาเหมือนปกติ

ซาบริน่าคิดขึ้นได้ว่าเมื่อห้าชั่วโมงก่อน เขาโอบกอดเธอด้วยแขนข้างหนึ่งเอาไว้ ฝ่ามือของเขาปิดตาและหูของเธอ ขณะที่แขนอีกข้างเอื้อมออกไปนอกหน้าต่าง กวัดแกว่งอาวุธอันโหดร้ายเพื่อกำจัดคนคนหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอก็ไม่กลัวเขาอีกเลย

เธอก้มศีรษะลงอย่างฉับพลัน ปล่อยรอยยิ้มบางออกมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น “ลุคคุณตอนนี้ดูมุ้งมิ้งดีนะคะ”

ด้วยเหตุนี้ ซาบริน่าจึงกอดแล็ปท็อปก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเธอ

ชายคนนั้นตกตะลึงในขณะที่ถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง

มุ้งงั้นเหรอ?