โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 84

เจดที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขาก็มีท่าทางที่เกลียดชังอย่างรุนแรงเช่นกัน ตอนนั้นเอง เธอสะกิดไหลสามีตนเอง “ลินคอล์น เมื่อวานคุณไม่ได้คุยกับมันแล้วเหรอ?”

ท่าทางของลินคอล์นมืดมน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังจนดูเหมือนว่าเขาต้องการจะฆ่าซาบริน่าด้วยสายตา “ผมคุยแล้ว แต่นางปีศาจร้ายนั่นกลับท้าทายผม ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะปีกกล้าขาแข็งเพราะมีเซบาสเตียนคอยหนุนหลังอยู่!”

“เพียงแค่เรามีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในมือ ซาบริน่าจะต้องคุกเข่าลงต่อหน้าเราแน่!” เจดพูดพลางกัดฟันแน่น ขณะที่เธอถามลินคอล์นว่า “คุณเสียเงินเสียทองไปในการจ้างนักสืบเอกชนให้ไปสืบหาเบาะแสของผู้หญิงคนนั้นก็ไม่น้อย พวกเขาได้เบาะแสอะไรบ้างไหม?”

ลินคอล์นทำได้เพียงถอนหายใจ

เขาไม่ตอบ แต่เจดและเซลีนก็รู้ได้จากน้ำเสียงของเขาว่าดูเหมือนจะไม่มีความหวังมากนัก

เมื่อเห็นแววตาที่เจ็บปวดและเกลียดชังของภรรยาและลูกสาว ลินคอล์นก็รู้สึกผิดและโกรธเล็กน้อย “เราต้องตามหาผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอน ต่อให้ต้องใช้เงินสักเท่าไหร่ ผมจะไปเสาะหาและพาเธอกลับมาให้ได้ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เราจะเจอตัวเธอ เราต้องป้องกันตัวเองก่อน เซลีนต้องแต่งงานกับเซบาสเตียน และกลายเป็นภรรยาของชายผู้มีอำนาจที่สุดในเซ้าท์ ซิตี้ก่อน...ลูกต้องเป็นให้ได้!”

เซลีนปาดน้ำตาของเธอ "พ่อ…"

“เซลีน พ่อจะหาทางให้ได้!” สายตาที่ชั่วร้ายของลินคอล์นจ้องไปที่ซาบริน่าด้วยความโกรธ

ในระยะไกล ซาบริน่าสั่นสะท้านในส่วนลองเสื้อผ้าของผู้หญิง

"เกิดอะไรขึ้น?" เซบาสเตียนถาม

“เสื้อผ้าพวกนี้อาจจะบางเกินไป ตอนนี้ใกล้จะฤดูหนาวแล้วด้วย มันอาจจะหนาวหน่อย ดังนั้นเสื้อผ้าพวกนี้ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่” เธอตอบอย่างสุภาพ เมื่อดูถุงจำนวนมากที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ เธอพูดต่อว่า “เราซื้อไปสองโหลได้แล้ว ควรจะพอได้แล้วมั้งคะ ถ้ามากกว่านี้ก็จะเปลืองแย่”

ตั้งแต่สมัยเด็ก ซาบริน่าไม่เคยใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยขนาดนี้มาก่อน จู่ ๆ การซื้อเสื้อผ้าจำนวนมากโดยเฉพาะยิ่งเสื้อผ้าที่มาจากแบรนด์หรูทำให้เธอรู้สึกละอายใจกับความฟุ้มเฟ้อเกินเหตุ

“ถ้าเธอไม่มีที่ชอบอีก เราหยุดเท่านี้ก็ได้” ชายคนนั้นพูด

“สำหรับฉันพอแล้วค่ะ”

"กลับบ้านกัน"