โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น นิยาย บท 16

หรงจือจือกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “นางพูดไม่ใช่หรือว่า พี่ชายของนางรับปากข้าเอาไว้มากมาย แต่ไม่ได้เขียนหนังสือข้อตกลง ไม่มีหลักฐาน ข้าไม่สามารถร้องเรียนเขาได้?”

“เรื่องที่ข้ารับปากนางเมื่อครู่นี้ ก็ไม่ได้เขียนหนังสือข้อตกลงเช่นกัน ถึงเวลานางให้นางไปร้องเรียนข้าเถอะ! วันนี้พวกเจ้า ได้ยินข้ารับปากอะไรนางหรือไม่?”

นางไม่เคยใช้วิธีการที่หน้าไม่อายไปจัดการใคร เนื่องจากไม่อยากให้ตนต้องกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจเหมือนกับคนอื่น

แต่บางครั้ง การเผชิญหน้ากับคนที่ไร้ยางอายเกินไป ก็ไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับวิธีการมากนัก หากยังคงวางมาด จมไม่ลง ผู้อื่นก็จะปฏิบัติกับตนด้วยวิธีการที่สกปรกและน่าขยะแขยงครั้งแล้วครั้งเล่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางเองก็ไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับวิธีการเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้วคนที่ซื่อสัตย์อย่างแท้จริง ไม่เพียงต้องมีคุณธรรมสูงส่ง ยังต้องสามารถปกป้องตนเองให้ดี ภายใต้สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยคนชั่ว

ข้างในเรือนนี้ ทั้งหมดล้วนเป็นสาวใช้ของหรงจือจือเอง ท่านย่าได้จัดเตรียมเอาไว้ให้นางก่อนจะออกเรือน สัญญาขายตัวของทุกคนอยู่ในมือของนาง เนื่องจากนางปกครองบ่าวรับใช้ด้วยความยุติธรรม บรรดาสาวใช้จึงทุ่มเทให้นางอย่างสุดหัวใจมาตลอด

ตอนนี้สบตาแวบเดียว จะไม่เข้าใจความหมายของคุณหนูของตนได้อย่างไร?

จึงกล่าวอย่างพร้อมเพรียงกัน “คุณหนู พวกเราไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเจ้าค่ะ!”

ทันทีที่เจาซีได้ยิน ก็ปลื้มปีติในใจทันที กล่าวอย่างมีความสุข “ถือว่ากรรมตามสนองพวกเขาแล้ว!”

แต่ไม่ช้านางก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงรีบถามขึ้น “คุณหนู หากเป็นเช่นนี้ เมื่อถึงตอนนั้นไม่นำสินเดิมออกมา ทางด้านจวนอ๋องเฉียนกล่าวโทษขึ้นมาจะทำอย่างไรเจ้าคะ?”

หรงจือจือกล่าวเสียงเรียบ “ไม่ว่าคนที่นางแต่งงานด้วยจะเป็นจวนอ๋องเฉียน หรือว่าจะไปแต่งกับสกุลอื่น ถึงตอนนั้นข้าผู้เป็นนายหญิงของเจ้า ก็ออกจากจวนไปแล้ว แม้ว่าจะยังไม่ไป สินเดิมของน้องสามีไม่พอ ก็จะมาโทษพี่สะใภ้ไม่ได้”

“พี่สะใภ้ยินดีให้ เป็นพี่สะใภ้ที่มีคุณธรรม พี่สะใภ้ไม่ยินดีให้ ต่อให้เป็นทางการก็บีบบังคับไม่ได้ บัดนี้ชื่อเสียงที่มีคุณธรรมนี้ ข้าก็ไม่ได้สนใจแล้ว จะอย่างไรก็ช่าง”