ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!! นิยาย บท 10
หนูอินพาร์ท
ตอนนี้ผมกำลังนอนมองหน้าปะป๊าอยู่เป็นเวลาเช้าที่แสนอบอุ่น แม้เวลาหลับป๊าก็ยังหล่อดูดีมากๆสักวันผมคงจะหล่อแบบนี้สินะดีใจที่ป๊าไม่โกรธผมดีใจที่ไม่ต้องจากคนๆนี้ไปขอแค่ได้อยู่กับป๊าผมยอมทำทุกอย่างอยากมีความสุขอยากมีป๊าเป็นครอบครัวตลอดไป
“ป๊าเช้าแล้วนะครับ”
“หื้ม..”เสียงคนขี้เกียจตื่นมากครับป๊า
“เช้าแล้วว ไฟไหม้~~”
“ไฟไหม้อะไรหื้มอ้วน..”
“ป๊าไม่ตื่นไง จุดไฟเผาบ้านเลยคริๆๆ”ผมหัวเราะอยู่ในอ้มแขนป๊าตั้งแต่เมื่อคืนกอดผมไม่ปล่อยเลย
“ถ้าเผาบ้านแล้วจะไปอยู่ไหนครับอ้วน”
“อยู่ข้างถนนน”
“อยู่ได้หรอครับ”
“ได้้~~ตื่นเลยไม่งั้นจะเผาจริงๆนะ”
“รีบตื่นจังนะอ้วนอยากไปเที่ยวเร็วๆสินะ”ป๊าพูดปนขำออกมาที่เห็นท่าทีของผม
“ใช่ อยากไปแล้วว”ป๊าลุกจับผมเปลี่ยนจากท่านอนขึ้นมาเป็นนั่งตักทันที
“แล้วเราอยากไปเที่ยวไหนดี”
“ภูเขา น้ำตก ป่าาา”
“หื้ม?”
“น้องอินอยากเที่ยวป่าา”
“ป่าหรอ เด็กแบบเราขอป๊าเที่ยวป่าหรอเนี้ยนึกว่าจะขอให้พาไปทะเลสวนสนุกอะไรแบบนั้นสะอีก”
“ป๊าก็รู้จริงๆผมไม่ใช่เด็กสะหน่อย...”
“เรายังเด็กสำหรับป๊านะครับอ้วนลืมเรื่องเก่าไปให้หมดใช้ชีวิตใหม่กับป๊าที่นี้เริ่มต้นใหม่เปลี่ยนแปลงใหม่ทั้งหมด”
“ครับ”
“แต่จะไปป่ามันอันตรายรู้มั้ย เราพึ่งผ่านเรื่องแย่ๆมาจะดีหรอป๊าว่ามันไม่ปลอดภัยไม่ว่าอ้วนจะเก่งแค่ไหนแต่นั้นในป่ามีสิ่งที่อ้วนไม่รู้เยอะมากนะครับจะไปจริงๆหรอ”
“น้องอินอยากไป ป๊าพาน้องอินไปนะสัญญาจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังป๊า”
“แน่ใจมั้ย”
“แน่ใจครับ”ผมโน้มตัวไปหอมแก้มป๊าทันทีเป็นคำสัญญาละกันพ่อลูกหอมแก้มกันมันไม่แปลกหรอก แต่ไอการมองของป๊านี้คืออะไรเนี่ย
“หอมอีกสิ”
“จะเอาอีกหรอ0-0”ป๊าไม่ตอบอะไรแต่ยื่นแก้มมาให้ผมแทนคำพูดจากด้านซ้ายไปขวาตรงจมูกจบที่หน้าผากของป๊า
“หึ”เสียงหึจากป๊าหายไปในความทรงจำผมเพราะตอนนี้ผมถูกป๊าจุฟที่ปาก ปากใหญ่ของป๊าส่งสัมผัสอบอุ่นแปลกๆแต่กลับชวนให้คิดถึง
“ปะ..ป๊า ทำอารายเนี้ยยย”พอตั้งสติได้ผมก็ตีแขนป๊าทันที
“ให้รางวัลเด็กดีไง”
“มันให้กันยังงี้ก็ได้หรอออออ”
“จะเอาอีกมั้ยล่ะอ้วน”
“ไม่เอาแล้วป๊าคนบ้า น้องอินไปอาบน้ำแล้วเชอะ!”อะไรของป๊าเนี้ยหื้ยยมันน่าเอามีดแทงให้ตายเลย
“ละ..ละ..แล้วป๊าจะเข้ามาทำไมมมผมจะอาบน้ำออกไปเลยนะ”ผมรีบหันหลังเอามือปิดหน้าทันทีที่เห็นป๊าเดินเข้ามาโดยที่ไม่ใส่อะไรเลย
“อาบน้ำไง”
“ผมอาบอยู่นะ!ออกไปเลย”
“อาบพร้อมกันจะทำไม”
“ป๊าแต่ผมมีความทรงจำในอดีตอยู่นะแบบนี้มันน่าอาย”
“อายทำไม เคยเห็นแล้วนิ”ป๊าเดินเข้ามาเอามือที่หน้าผมออก สายตามันก็ไม่รักดีจริงๆดันไปมองตรงนั้นสะได้
“มองแบบนั้นอยากกินรึไง”ป๊าพูดปนขำทันที
“กะกินบ้าอะไร”จะบ้าดันเผลอไปมองได้สะนานมีหวังได้โดนคนเรียกหนูอินโรคจิตชอบมอง...แน่เลยแล้วไอคำพูดของป๊านี้มันควรเอามาพูดกับลูกมั้ยเนี้ย
“หึ”ป๊าจับผมลงไปในอ่างอาบน้ำทันทีร่างของผมที่ทับป๊ามันสัมผัสถึงอะไรแข็งๆที่มันทิ่มหลังอยู่
“ป๊า..”
“ครับอ้วน”
“มัน..ไอนั้นมัน”
“หึ เรื่องปกติเมื่อก่อนอ้วนก็เป็นนิอีกเดี๋ยวร่างนี้ก็ต้องเป็นเหมือนกัน” นั้นสิมันเรื่องปกตินิจะมาเขิลทำไมแค่นี้เองแล้วนี้ก็ป๊านะเว้ยอินอย่าเขิลสิ
“พูดถึงก็แปลก ไม่แข็งแบบนี้มานานแล้ว”
“หมายความว่าไงหรอป๊า”
“ตั้งแต่มีเราป๊าก็ไม่ได้ไปสนใจทำอะไรกับผญ.ที่ไหนเลย บวกกับมันไม่มีอารมณ์ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงเมื่อวาน”
“ไม่มีอารมณ์ขนาดนั่นไม่ไปเช็คหรอป๊า ป๊าอาจะจะทำลูกไม่ได้อีกแล้วก็ได้นะ!!!”ผมพูดด้วยท่าทีตรงใจถ้าเป็นผมคงช็อคตายไปแล้วใครจะมานั่งใจเย็นได้มันไม่แข็งเลยนะไม่แข็ง
“ทำอีกทำไม มีอ้วนคนเดียวก็พอแล้วที่สำคัญนี้ไงกลับมาแข็งแล้ว”
“งะะงั้นผมออกไปแต่งตัวก่อนนะป๊าก็..ทำธุระตามสบายเลยนะ”
“หึ ชุดเฟยเอามาให้แล้วอยู่บนเตียง”ผมรีบลุกมาหยิบผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำทันทีมันรู้สึกว่าควรรีบออกมาได้แล้ว แต่สติผมจะขาดเป็นชิ้นๆก็ดันได้ยินเสียงป๊ามันไงแบบคืออยู่ในห้องแล้วมันได้ยินฮืออจะวิ่งออกห้องตอนนี้ก็ไม่ได้ยังใส่ผ้าไม่เสร็จเลยนี้ขนาดผมเป็นผู้ชายแถมยังเป็นลูกของป๊ายังรู้สึกเขิลแปลกๆที่ได้ยินเสียงเลยถ้าผมเป็นผู้หญิงคงนอนจมกองเลือดกำเดาแน่ๆ
“ซี้ด..อาา”อย่าส่งเสียงแบบนั้นคิดดีไม่ได้แล้วป๊ารีบใส่เสื้อผ้าดีกว่างื้ยไม่ฟังๆ แต่เหมือนยิ่งรีบยิ่งช้าใส่สลับด้านไปมาหลายรอบแล้วฮืออจะบ้าตายโง้ยไม่เอาแล้วไม่ใส่แล้วฮืออผมกำลังจะวิ่งออกนอกห้องด้วยกางเกงในตัวเดียว
“อ้วน!”เสียงดุของป๊าหยุดขาสั้นๆของผมไว้ทันที
“ไปไหน!ทำไมไม่ใส่ผ้าให้ดีก่อน”
“ป๊านั้นแหละ!ทำอะไรก็ไม่รู้ง่ะ ทำเงียบๆก็ไม่ได้ผมใส่ผ้าไม่ถูกแล้วเนี้ย!”
“มันกลั้นกันได้ที่ไหนอ้วน อ้วนก็รู้นิมานี้ห้ามออกไปสภาพนั้น”
“ป๊าไปใส่เสื้อผ้าก่อนผมถึงจะให้ใส่ให้ผม”ป๊าเดินไปใส่เสื้อผ้าทันทีก่อนที่จะเดินมาจับมือผมมายืนข้างเตียง
“ยกขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!!