ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!! นิยาย บท 21

หนูอินพาร์ท

ตอนนี้ผมกำลังจะลงเล่นน้ำแต่ปัญหาคือผมจะลงยังไงไหนเมื่อไม่ได้เอาชุดเปลี่ยนมาด้วยที่เอามาก็เพียงพอสำหรับปรับเปลี่ยนช่วงวันเท่านั้น. แต่ปัญหานั้นก็หายไปเมื่ออาเรียวที่กำลังเดินถือชุดว่ายน้ำมาทางผม

“หลานอา นี้ชุดว่ายน้ำ”

ผมมองชุดว่ายน้ำเป็ดเหลืองกับห่วงยางน้องเป็ดจะว่าน่ารักก็ใช่อยู่หรอกแต่....มันไม่เข้ากับผู้ชายแบบผมนี้สิ. มันต้องแบบชุดแบทแมนไรงี้ถึงจะเข้ากับเด็กผู้ชายแบบผม

“มันน่ารักไปไม่เห็นเท่เลยอาเรียว”

“น่ารักดีแล้ว กูอุสาให้เรียวมันซื้อลายนี้มาให้”เป็นเสียงป๊าที่ดังขึ้นพร้อมกับตะกร้าไข่งูผมเรียกว่าแบบนั้นเพราะมันคล้ายตะกร้าจริงๆ

“ป๊าเลือกให้หรอ”

“ใช่ รีบใส่รีบเล่นเดี๋ยวจะมืด”

ในเมื่อมีแค่ชุดนี้ก็จำเป็นต้องใส่ละนะเพราะผมอยากเล่นน้ำแบบสุดๆ. หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จผมก็เดินถือตะกร้าไข่งูและห่วงยางเป็ดที่ทำการสวมใส่ไว้เรียบร้อยแล้วก่อนที่จะลงไปในน้ำตก. น้ำตกถือว่าเย็นพอสมควรแต่ก็กำลังพอดีกับผมนะแถมน้ำยังใสมากๆด้วย. ผมเล่นน้ำไปพลางลากตะกร้าไข่งูไปด้วยบางทีก็มีคิดบ้างว่างูมันจะหนาวมั้ยแล้วอยู่ข้างในรู้รึเปล่าว่าข้างนอกกำลังลอยอยู่บนน้ำแบบนี้. ส่วนทางป๊ากับอาเรียวก็เปลี่ยนมาใส่ชุดลำลองสบายๆนั่งคุยกันอยู่ไม่ไกลจากน้ำตก. ด้านข้างน้ำตกก็มีพี่กันต์คอยดูแลความปลอดภัยของผมอย่างใกล้ชิด

“พี่กันต์”ผมหันไปเรียกพี่กันต์

“ครับคุณหนู”

“ทำไงไข่งูถึงจะฟักหรอ”

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ”

หื้ยปัญหาจริงๆเลยนะแต่ยังไงก็ต้องทำให้ฟักให้ได้ หลังจากเล่นน้ำเสร็จผมก็จัดการอุ้มไข่งูเข้าไปในบ้านพักก่อนที่จะวางไว้บนเตียง บางทีอาจจะต้องฟักแบบไข่ไก่แต่จะให้นั่งทับไข่มีหวังแตกแน่ๆ

/ไม่ต้องทำอะไร เดี๋ยวก็ฟักออกมาแล้ว/เป็นเสียงของอินที่ดังขึ้นภายในจิตใจผม

/แน่ใจหรอ/

/พี่ไม่เชื่อก็ตามใจ/

ใครมันจะไม่เชื่อล่ะขี้น้อยใจจัง แต่จะว่าไปช่วงนี้ทำไมอินถึงออกมาบ่อยทั้งที่เมื่อก่อนออกมาแค่นานๆครั้งเท่านั้นหรือจะมีอะไรรึเปล่า คิดไปก็ปวดหัวแค่ไข่ก็จะบ้าแล้วงั้นเอาเป็นว่าลองนอนกอดให้ความอบอุ่นดูดีกว่าเพราะตอนนี้ก็เริ่มง่วงแล้วด้วย

ป๊าคริสพาร์ท

ผมเดินเข้ามาภายในห้องของอ้วนก็พบกับภาพน่ารักๆของอ้วนที่กำลังนอนกอดไข่จนเผลอยิ้มออกมา

“น่ารักดีว่ามั้ยคริส”เป็นเสียงเรียวที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ผมต้องรีบปิดประตูหันไปจ้องหน้ามันทันที

“โอ้ๆ หวงจังครับคุณเพื่อน”

“ของกู”ครับมันคงเป็นคำพูดสั้นๆแต่เข้าใจง่ายอินเป็นลูกผมส่วนมู่หลานเป็นคนที่ผมรัก ยังไงมันก็เป็นของของผมอยู่แล้วจะหวงมันก็เรื่องปกติ

“ครับๆ”

“คุณคริสคุณเรียวเจอคนน่าสงสัยตอนนี้คนของเราพามาที่นี้แล้วครับ”เป็นกันต์ที่เข้ามารายงานหลังจบคำผมก็ไม่รอช้ารีบเดินตามกันต์ออกมายังด้านนอกที่ตอนนี้มีคนของผมกำลังจับชาย4คนอยู่

“ปล่อยกู!!!”ชายคนนึงพูดขึ้น

“พวกมึงต้องการอะไร!!!ปล่อยพวกกู”

“หุบปาก”เป็นเรียวที่เดินเข้าไปเตะท้องของชายคนนั้นทันที

“พวกมึงมาทำอะไรที่นี้”ผมถามทันที

“กูเป็นพรานก็ต้องมาล่าสัตว์สิว่ะ!!!”

“ล่าสัตว์ แค่สัตว์?”

“เออ!!มึงจะให้กูล่าอะไร”

“ไข่งูขาวไง หรือไม่ใช่”

“เอ่อ..ไข่งงไข่งูไรไม่รู้เว้ย!”

“แน่ใจ?”ผมเพียงส่งสายตาเล็กน้อยให้กันต์ กันต์ก็เป็นอันเข้าใจรีบเข้าไปค้นตัวพร้อมอุปกรณ์ของพวกมันทันที

“ทำไรว่ะ!!!อย่านะเว้ย!!!”

“หุบปาก!แล้วอยู่นิ่งๆ”กันต์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็ง

“ปล่อยพวกกู!!อย่าเอาของพวกกูไป!!”กันต์ตรวจค้นของพวกมัน ทางผมก็เอาแต่สนใจพวกมันจนลืมนึกไปว่าเจ้าอ้วนของผมกำลังนอนหลับอยู่

“หุบปาก!!!เสียงดัง!!!รำคาญ!!!จะนอน”และนั้นเองทำให้ผมต้องหันไปตามเสียงร่างของเจ้าอ้วนที่นอนขดอยู่กำลังยืนกอดไข่งูเสื้อตัวโคร่งสีขาวทำให้เห็นผิวขาวบริเวณไหล่และอกทันที

“อ้วน..”ผมรีบเดินเข้าไปหาพลางส่งสายตาดุให้พวกลูกน้องและคนอื่นๆให้หลบตาไปทางอื่นก่อนที่กระสุนจะไปลงตรงกลางเบ้าตาใครสักคน

“อ้วนทำไมออกมาสภาพนี้!”ผมส่งเสียงดุอ้วนเล็กน้อยแต่ดูแล้วตอนนี้ถึงผมจะดุไปก็คงไม่ดับอารมณ์ร้อนจากคนง่วงนอนได้

“สภาพไหนก็ช่าง!แต่ทำไมเสียงดัง!พวกนี้เป็นใคร!”อ้วนรัวคำถามใส่ผมทันที แต่ผมคงไม่มีเวลามายืนตอบตอนนี้คงต้องจัดการกับเสื้อตัวนั้นเสียก่อน ผมเดินไปอุ้มอ้วนขึ้นมาก่อนที่จะนำเสื้อโค๊ดสีดำมาครุมตัวของอ้วนไว้

“อย่ามาเมินน้องอินนะปะป๊า!”

“ไม่ได้เมิน แต่กูทนให้ใครเห็นอ้วนในสภาพนี้ไม่ได้”

“...”อ้วนหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยแต่ก็คงยังมีอารมณ์โกรธที่กำลังข่มไว้อย่างเห็นได้ชัด สายตาเล็กสีแดงของอ้วนกำลังจ้องมองไปยังกลุ่มชายที่โดนจับตัวไว้ ก่อนที่จะจับเสื้อโค๊ดสีดำนำมาใส่ผันตัวจนมิดแล้วลงจากแขนผมไปทันที

“พวกนี้ใคร”

“เห้ย!พี่!นั้นๆไข่ไองูบ้านั้น”เสียงของชายคนนึงไหนกลุ่มเังขึ้นทำให้ชายพรานคนที่เหลือต้องหันตามไปทางอ้วนทันที