พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 1035

บทที่ 1,035 เทพผู้สร้าง (อวสาน)

มี่เทียน ผู้นำเผ่าอสูรทมิฬสงครามมองไปที่หลิงตู้ฉิงที่เพิ่งปรากฏกายตรงหน้าเขาด้วยท่าทีเคารพ

ที่ผ่านมาเขาจะสู้กับหลิงตู้ฉิงมาโดยตลอด แต่เมื่อเขาได้เห็นหลิงตู้ฉิงในตอนนี้แล้ว ความคิดที่จะสู้มันเลือนหายไปหมดในทันที

มี่เทียนนั้นได้หลอมรวมร่างของเขาเข้ากับเต๋าของเผ่าอสูรทมิฬสงครามไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งมันทำให้ตราบใดที่เขาอยู่ในอาณาเขตเผ่าอสูรทมิฬสงคราม เขาจะมีความแข็งแกร่งที่ไม่ต่างอะไรกับเทพพระเจ้าเลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นหลิงตู้ฉิงในตอนนี้ เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเขามันไม่มีค่าอะไรเลย

“ไปกันเถอะ!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นกับ มี่เทียน “นับจากนี้ข้าจะทำให้เผ่าอสูรทมิฬสงครามของเจ้าสามารถใช้ชีวิตปกติได้แบบเผ่าอื่น ๆ ทั่วไป”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงเปิดโลกของเขาออกและส่งสัญญาณให้มี่เทียนพาสมาชิกเผ่าอสูรทมิฬสงครามส่วนที่เหลือที่มี่เทียนคัดเลือกไว้ให้เข้าไปในโลกของตัวเอง

“เป็นพระมหากรุณายิ่งองค์เทพผู้สร้าง!” มี่เทียนคุกเข่าคารวะ

จากนั้นเขาพาสมาชิกเผ่าอสูรทมิฬสงครามที่เหลือเข้าไปในโลกของหลิงตู้ฉิงทันที

หลังจากมี่เทียนพาสมาชิกเผ่าอสูรทมิฬสงครามเข้าไปในโลกของเขาแล้ว หลิงตู้ฉิงมองไปที่อาณาเขตของเผ่าอสูรทมิฬสงครามที่กำลังจะแตกสลาย จากนั้นเขากางมือออกควบแน่นอาณาเขตของเผ่าอสูรทมิฬสงครามที่กำลังแตกสลายให้กลายเป็นลูกแก้วที่มีขนาดพอ ๆ กับผลมะนาว

หลิงตู้ฉิงมองไปที่ลูกแก้วสีน้ำตาลในมือ ซึ่งมันเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวมากมายอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็ส่งลูกแก้วนี้ไปให้กับมี่เทียนที่อยู่ในโลกของเขา

มี่เทียน ซึ่งเข้าไปอยู่ในโลกของหลิงตู้ฉิงแล้ว เมื่อเขาได้รับลูกแก้วที่แตกร้าวนี้มาเขารีบคุกเข่าลงคารวะหลิงตู้ฉิงอีกรอบด้วยสีหน้าซาบซึ้ง

ลูกแก้วนี้คือโลกจำลองที่หลิงตู้ฉิงสร้างให้กับเผ่าอสูรทมิฬสงครามเพื่อเอาไว้ใช้อยู่อาศัยในโลกของเขาเอง

ถึงแม้ว่าโลกของเขาจะอุดมสมบูรณ์ แต่ในบางครั้งการได้อยู่ในอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยมันก็ย่อมจะดีกว่าสำหรับบางเผ่า

เมื่อเสร็จเรื่องของเผ่าอสูรทมิฬสงครามอย่างแท้จริง หลิงตู้ฉิงก็มุ่งหน้าไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่อ

เมื่อเดินทางไปถึง หยิงหยิงก็รอเขาอยู่แล้ว นางรีบอ้าแขนต้อนรับเขาด้วยสีหน้าเบิกบาน “สามีข้ารอท่านอยู่นานแล้ว!”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ จากนั้นเขาเดินเข้าไปกอดนางและพูดว่า “นับจากนี้เจ้าจะได้ติดตามข้าไปตลอดกาล!”

หยิงหยิงบรรจงจูบไปที่ริมฝีปากของหลิงตู้ฉิงครั้งหนึ่งก่อนจะพูดว่า “ข้ายินดีติดตามท่านตลอดกาลแน่นอน แต่ท่านต้องให้อิสระข้าด้วย!”

“แน่นอน ข้าสัญญาว่าในอนาคตไม่ว่าจะเป็นที่ไหนที่มีเงา เจ้าจะสามารถไปได้ทุกที่ที่เจ้าต้องการ!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ

“ให้ข้าเป็นเจ้าแห่งเงา? แล้วเทียนหยุนล่ะ? ข้าไม่ต้องการจะช่วงชิงประโยชน์ของเขาแบบนี้ เอาเป็นว่าในอนาคตท่านให้ข้าติดตามอยู่ข้างกายท่าน มีลูกให้ท่านและเมื่อถึงเวลาท่านก็ให้ข้าออกไปเที่ยวเล่นบ้างแค่นี้ข้าก็พอใจแล้ว!”

“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นกังวล เทียนหยุนเป็นลูกชายของข้า ดังนั้นข้าไม่ละเลยเขาแน่นอน!” หลิงตู้ฉิงยิ้ม “เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าเข้าไปอยู่ในโลกของข้าก่อนก็แล้วกัน”

“อืม!” หยิงหยิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย จากนั้นนางจูบหลิงตู้ฉิงอีกครั้งก่อนที่จะหายเข้าไปในโลกของหลิงตู้ฉิง

เมื่อหยิงหยิงจากไป โลกเบื้องล่างก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่ากำลังจะแตกสลายออกเป็นเสี่ยง ๆ

การสั่นสะเทือนนี้แม้แต่โลกเบื้องบน ยมโลกหรือดินแดนแห่งบาปก็ได้รับผลกระทบ

หลิงตู้ฉิงยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ว่าอดีตจะเป็นแบบไหนมาก่อน แต่วันนี้มันถึงเวลาต้องเปลี่ยนแปลงแล้ว!”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงดูดกลืนทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์และดินแดนศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในร่างของเขาทั้งหมดทันที ส่งผลให้พื้นที่ที่เคยเป็นที่ตั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์แหว่งหายไปราวกับว่ามันถูกอุ้งมือขนาดใหญ่คว้านออกไปจากผิวโลก

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็เดินทางไปต่อไปที่แดนกระดูกขาว ซึ่งเขาใช้เวลาเพียงพริบตาเดียวก็เดินทางไปถึง

กระดูกขาว ซึ่งกำลังปิดด่านบ่มเพาะอยู่สัมผัสได้ทันทีถึงความผิดปกติ

แต่แล้วเมื่อมันลืมตาขึ้น มันก็เห็นว่าตอนนี้หลิงตู้ฉิงได้มายืนอยู่ตรงหน้าของมันเรียบร้อย

กระดูกขาวเมื่อเห็นเช่นนี้ มันตื่นเต้นและรีบคุกเข่าลงคำนับทันที “คารวะบิดาผู้สร้าง!”

หลิงตู้ฉิงยิ้มพลางลูบหัวกระดูกขาว และพูดว่า “ตั้งใจบ่มเพาะให้ดีและอย่าออกไปจากที่นี่ตามที่พ่อบอก แล้วสักวันพ่อจะกลับมารับเจ้าไปอยู่ด้วย”

“รับทราบท่านพ่อ!” กระดูกขาวรับปากอย่างซาบซึ้ง

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากสายตาของกระดูกขาวและไปโผล่อีกทีที่ยอดเขาเทวะตรงหน้าต้นเทวะศาสตรา

ต้นเทวะศาสตราส่ายกิ่งไปมาแสดงท่าทียินดีเมื่อมันได้พบหลิงตู้ฉิงอีกครั้ง “ข้าขอแสดงความยินกับสหายเต๋าด้วย!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นต้นเทวะศาสตราก็หายไปจากยอดเขาเทวะ

ต่อจากนั้นท้องฟ้าของทุก ๆ โลกก็เปล่งแสงหลากสีสดใสสาดส่องไปทั่วทุกตารางนิ้ว ซึ่งแม้แต่ก้นเหวมรณะส่วนที่ลึกที่สุดที่ไม่เคยมีแสงส่องถึงในตอนนี้มันกลับสว่างเจิดจ้าราวกับตอนเที่ยงวัน

บรรดาผู้คนในโลกเบื้องล่างต่างรู้สึกงุนงงกับภาพที่เห็นพลางคิดในใจ ไม่ใช่ว่ายุคแห่งการแข่งขันเพิ่งจบไปไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้มีปรากฏการณ์แบบนี้ปรากฏขึ้นอีก? แต่ทำไมรอบนี้แสงที่ส่องประกายลงมาถึงได้มีหลากหลายสีมากกว่าเดิม?

ในทางกลับกัน บรรดาตัวตนจักรพรรดิเทพในโลกเบื้องบนต่างตกตะลึง เพราะพวกเขาพอจะเดาได้ว่าปรากฏการณ์นี้มันหมายถึงอะไร พวกเขาต่างมองไปยังทิศทางที่ยอดเขาเทวะตั้งอยู่และเริ่มบินไปที่นั่นทันที

ในยมโลก บรรดาดวงวิญญาณทั้งหลายต่างรู้สึกตื่นตระหนกเพราะจู่ ๆ ยมโลกที่มีแต่ความมืดหม่นมันกลับมีแสงแบบนี้บังเกิดขึ้นได้ยังไง!?

ในดินแดนแห่งบาป ฟูหวงจ้องไปที่แสงหลากสีบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าซับซ้อน