ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 135

ผู้คนมองไปที่หลินเมิ่งหวันด้วยความสงสัย

ในชั่วพริบตาเดียว เสียงเพลงที่ดังก้องกังวานก็เข้ามาในหู ผู้คนต่างใจสั่น

สีหน้าของหนานมู่ชิงซีดขาวและนิ้วมือก็ดีด ได้ยินเพียงเสียง “เจิ้ง” ทันใดนั้นสายฉินใต้นิ้วมือก็ขาด!

อะไรกัน?

หลินเมิ่งหวันกำลังทำอะไร? !

หนานมู่ชิงลุกขึ้นด้วยความตื่นตระหนก หันไปมองหลินเมิ่งหวัน และพบกับสายตาที่ภาคภูมิใจของหลินเมิ่งหวัน

สีหน้าของนางซีดขาวและกำหมัดแน่น และแทบอยากจะเข้าไปฉีกหน้าของหลินเมิ่งหวันเป็นชิ้นๆ !

หลินเมิ่งหวัน นางหญิงชั่ว!

นางต้องจงใจอย่างแน่นอน!

ไม่ใช่แค่หนานมู่ชิงที่ได้รับผลกระทบ ทันทีที่เพลงบรรเลงของหลินเมิ่งหวันดังขึ้น สีหน้าของผู้ที่กำลังบรรเลงดนตรีทั้งเจ็ดคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และเสียงดนตรีก็ผิดเพี้ยนไปหมด

ผู้ที่มีจิตใจแข็งแกร่ง สงบสติอารมณ์ให้มั่นคงจะบรรเลงดนตรีต่อไปได้ แต่คนส่วนใหญ่ อย่างเช่นหนานมู่ชิงจะถูกโจมตีจนแตกพ่ายไปเสียก่อน

ไม่มีเหตุผลอื่นใด เป็นเพราะเสียงบรรเลงของหลินเมิ่งหวันรุนแรงเกินไป!

“โอ้สวรรค์ นาง นาง นาง......นางหยิบปี่มอญ? ! ”

ผู้คนด้านล่างเวทีอุทานอย่างไม่อยากเชื่อสายตาและหูของตนเอง

สีหน้าของหลินเมิ่งหวันไม่เปลี่ยน และยังคงเป่าต่อไป

ถูกต้อง เครื่องดนตรีที่นางใช้ในการแข่งขันวันนี้คือปี่มอญ

เมื่อปี่มอญออกโรง ใครจะกล้าต่อกร?

พลังทะลุทะลวงของปี่มอญ ไม่มีเครื่องมืออื่นใดเทียบได้

เพียงแต่สตรีสูงศักดิ์ในเมืองหลวงโอ้อวดตัวเอง เมื่อเรียนดนตรีก็จะเลือกกู่ฉินกับกู่เจิ้งเป็นอันดับแรก หากไม่ได้ผลก็จะเรียนขลุ่ยและปี่ แม้แต่ซอสองสายก็น้อยคนที่จะไปเรียน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงปี่มอญเลย

อีกอย่างในงานเลี้ยงอื่นๆ ก็ไม่มีปี่มอญจะปรากฏ

ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงคิดไม่ถึงว่าหลินเมิ่งหวันจะเลือกใช้ปี่มอญเพื่อแข่งขัน

หลินเมิ่งหวันจงใจรอให้ทุกคนเริ่มบรรเลงดนตรีก่อน แล้วตนเองค่อยเริ่มบรรเลง และแน่นอนว่าทำให้ผู้คนคาดไม่ถึง

แต่หลินเมิ่งหวันไม่คิดเลยว่าหนานมู่ชิงจะตื่นตระหนกจนทำสายฉินขาด

ที่แท้สิ่งที่นางพูดกับหนานมู่ชิงก็ส่งผลกระทบอย่างมากต่อหนานมู่ชิง

หลังจากการบรรเลงของหลินเมิ่งหวัน หญิงสาวหลายคนที่จิตใจมั่นคงและยืนกรานที่จะบรรเลงดนตรีก็สีหน้าซีดขาว เหงื่อออกมาก และมักจะดีดผิดเพี้ยน

เป็นเพราะภายใต้เสียงของปี่มอญ จึงเป็นเรื่องยากที่พวกนางจะจำโน้ตดนตรีของตัวเองได้อย่างแม่นยำ หลายคนหยุดบรรเลงด้วยความหงุดหงิดใจ และมองไปที่หลินเมิ่งหวันด้วยความขุ่นเคือง

พวกนางรู้ว่าหนานมู่ชิงจะเข้าร่วมการแข่งขัน จึงไม่ได้คิดที่จะชนะ เพียงแค่ต้องการมีหน้ามีตาในเทศกาลดอกไม้ และเพื่อความสะดวกในการพูดคุยเกี่ยวกับการเกี่ยวดองของตนเอง

แต่เมื่อหลินเมิ่งหวันก่อกวนเช่นนี้ พวกนางก็เหลือแต่ความอับอายขายหน้า!

หลี่เล่อหย่าไม่ถนัดเล่นดนตรี จึงไม่ได้สมัคร เมื่อเห็นว่าในตอนนี้หลินเมิ่งหวันได้เปรียบ ในใจของนางก็เป็นกังวล จึงลุกขึ้นและกล่าวว่า “หลินเมิ่งหวัน เจ้ามาก่อความวุ่นวาย! เครื่องดนตรีชนิดนี้จะนำออกมาเล่นได้อย่างไร!”

คำพูดของนางดึงผู้คนกลับมาจากความตกตะลึง

มีผู้ชมจำนวนไม่น้อยที่ชื่นชมหนานมู่ชิง และวันนี้ก็มาเพื่อดูหนานมู่ชิง จึงตั้งใจมาดูการแข่งขันเป็นพิเศษ

ในตอนนี้เมื่อเห็นสีหน้าที่ทรุดโทรมของหนานมู่ชิง บรรดาผู้ที่ชื่นชมนางก็รู้สึกสงสาร

อีกอย่างเมื่อครู่ครอบครัวของหญิงสาวที่เข้าร่วมเหล่านั้นก็ร้อนใจเช่นกัน ตอนนี้มีหลี่เล่อหย่านำข้นมาก่อน แน่นอนว่ามีคนเป็นเดือดเป็นร้อนในทันที

“คุณหนูหลี่พูดถูก! เครื่องดนตรีชนิดนี้จะนำออกมาเล่นได้อย่างไร? ช่างหยาบคายสิ้นดี ยากที่จะสง่างาม รีบไล่นางลงมา......”

“ใช่ เสียงฉินอันไพเราะของคุณหนูหนานถูกนางขัดจังหวะ นางมีเจตนาไม่ดี!”

“หลินเมิ่งหวันลงจากเวที ลงจากเวที! ลงจากเวที! นี่เป็นการโกง! ”

ฉีเยี่ยนเป็นคนแรกที่พูด และยืนขึ้นปรบมือ

ผู้ชมส่วนหนึ่งก็ลุกขึ้นและพากันปรบมือ

แม้ว่าในสายตาของผู้คน ปี่มอญจะเป็นเครื่องดนตรีที่ไม่เป็นที่นิยม แต่ตอนนี้เมื่อได้ฟังการบรรเลงของหลินเมิ่งหวันจบแล้ว พวกเขาก็รู้สึกพิเศษบางอย่าง

ผู้ชมบางคนบอกว่าหลินเมิ่งหวันสมแล้วที่เป็นน้องสาวของฉินอี้เสียน และฝีมือการเล่นดนตรีก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน

บางคนถึงกับบอกว่าหลินเมิ่งหวันอ่อนน้อมถ่อมตน บรรดาพี่ชายของนางล้วนโดดเด่นขนาดนั้น นางจะเป็นคนที่ไร้ความสามารถได้อย่างไร?

หลินเมิ่งหวันยิ้มและมองไปที่ด้านล่างเวที หญิงสาวชุดสีฟ้าเดินมาหานางและคำนับนาง

“ทำนองเพลงของคุณหนูหลินช่างลึกลับ ยี่ถงชื่นชม”

หลินเมิ่งหวันมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าและขยิบตา และร่างที่สลัวๆ ก็ปรากฏขึ้นในหัว

นางคำนับเล็กน้อยตามมารยาทและยิ้ม “คุณหนูเฉียวถ่อมตัวแล้ว”

ผู้หญิงชุดสีฟ้าที่อยู่ตรงหน้านาง ชื่อเฉียวยี่ถง เป็นบุตรสาวภรรยาเอกของเฉียวโหวเย่ และเป็นหญิงสาวสูงศักดิ์อย่างแท้จริง

เพียงแต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จวนเฉียวตกต่ำลง ไม่มีอำนาจใดๆ และผู้คนในจวนเฉียวก็เจียมเนื้อเจียมตัวมาก

แต่ก่อนหน้านี้เฉียวยี่ถงเป็นคนแรกที่ดีดฉิน อีกทั้งนางยังเป็นคนเดียวที่บรรเลงดนตรีจนจบ ท่ามกลางเสียงปี่มอญของหลินเมิ่งหวัน

เพียงพอที่จะเห็นว่าจิตใจของเฉียวยี่ถงสงบและเขาก็หาที่เปรียบมิได้อย่างแน่นอน

เฉียวยี่ถงไม่ได้พูดอะไรมากนัก ยิ้มให้หลินเมิ่งหวันแล้วถอยออกไปด้านข้าง

ในการแข่งขันดนตรีครั้งนี้ มีเพียงหลินเมิ่งหวันและเฉียวยี่ถงเท่านั้นที่ยืนกรานจนถึงสุดท้าย เมื่อครู่เฉียวยี่ถงเป็นฝ่ายแสดงออกว่ายอมแพ้ และชัยชนะได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

หนานมู่ชิงกัดฟันอย่างดุเดือด ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ

นางเดินตรงไปข้างหน้าหลินเมิ่งหวันและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หลินเมิ่งหวัน เจ้ากล้าแข่งขันกับข้าต่อหรือไม่! ”