พ่อฮะ หนูจับได้หม่ามี๊คนหนึ่ง
ตอนที่126 ฉันก็ยังโสด2
ตอนที่126 ฉันก็ยังโสด2
ความจริงแล้วซื้อของราคาแพงให้สงจื่อหยูนไม่ได้มีความหมายอะไร บ้านเธอรวยจะตาย ที่สำคัญคือความตั้งใจมากกว่า แค่สงจื่อหยูนชอบก็พอแล้ว
“อืม…” เฉียวอวี่ถงคิดหนัก ที่พอคิดออกเธอก็คิดแล้วคิดอีก ตัดตัวเลือกไปเรื่อยๆ
ฉินลี่เยี่ยขำเธอ “ไม่ต้องรีบร้อน พวกเรายังมีเวลาอีกหนึ่งวัน เดินดูไปเรื่อยๆ ก่อน”
เขาไม่ได้้ถามถึงความสัมพันธ์ของสงจื่อหยูนกับเฉียวอวี่ถง ดูจากภายนอกเหมือนไม่ใช่เพื่อนกัน แต่ว่าเฉียวอวี่ถงกลับตั้งใจเลือกของขวัญให้เธอ
เรื่องนี้ต้องทำให้กระจ่าง เฉียวอวี่ถงไม่อยากพูด เขาจึงทำได้เพียงหาความจริงเอาเอง
เฉียวอวี่ถงยังติดอยู่ในห้วงความคิด ท่าทางจริงจังนี้ฉินลี่เยี่ยชักจะหึงซะแล้ว
“นาฬิกาข้อมือดีไหม?”
“ไม่สร้างสรรค์เลย”
“งั้นก็สร้อย”
“คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉันจะคิดเอง” เฉียวอวี่ถงปฏิเสธข้อเสนอของฉินลี่เยี่ย “พวกเราลงไปชั้นล่างกัน”
ชั้นล่างล้วนเป็นสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ คอมพิวเตอร์ อุปกรณ์เสริมต่างๆ
“ผู้หญิงจะชอบของพวกนี้เหรอ”
“ตามนี้แหละ” เฉียวอวี่ถงจำได้ว่าสงจื่อหยูนชอบเขียนบทความ ไม่รู้ตอนนี้ยังทำอยู่ไหม
เฉียวอวี่ถงเข้าสู่โลกของคอมพิวเตอร์
ตอนที่พนักงานกำลังแนะนำเฉียวอวี่ถงตั้งใจฟังอย่างมาก หวังว่าจะเจอแบบที่สงจื่อหยูนชอบ
“เสร็จหรือยัง?”
“อืม”
“ผมไปจ่ายเงินก่อน” ฉินลี่เยี่ยรับปากออกค่าใช้จ่ายให้
แต่เฉียวอวี่ถงไม่ยินยอม “ฉันจ่ายเอง”
ตามใจเธอแล้วกัน ฉินลี่เยี่ยรู้จักนิสัยของเฉียวอวี่ถงดี ไม่อยากขัดความตั้งใจเธอ ยังไงซะพวกเขาก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
หลังจากนั้นพวกเขายังเลือกซื้อแป้นพิมพ์มาอีก รวมถึงเข้าร้านเครื่องเขียน
เฉียวอวี่ถงซื้ออุปกรณ์การเขียนทั้งชุด เธอหวังว่าสงจื่อหยูนจะชอบ
ส่วนฉินลี่เยี่ยนั้นมองไม่ออกว่าของพวกนี้มีความหมายอะไร
แต่เฉียวอวี่ถงกลับใช้ความคิดหนักขนาดนั้น
สุดท้ายก็หากล่องของขวัญสวยๆ มาห่ออย่างดี
จนถึงตอนนี้ฉินลี่เยี่ยก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรอยู่ดี
ถ้าแค่เข้าใจผิด
แค่เจอกันก็น่าจะปรับความเข้าใจกันได้
เพราะทั้งคู่ไม่ใช่คนไม่ฟังเหตุผลคนอื่น
……
กู้เจ๋ออวี่ถูกปลุกโดยเสียงเคาะประตูของหลูฉิงแต่เช้า
เขาไม่ได้เปิดประตู เลือกที่จะโทรหาฉินลี่เยี่ยก่อน “ลี่เยี่ย นายบอกหลูฉิงให้หน่อย ว่าอย่ามารบกวนฉันบ่อยๆ ทุกอย่างเป็นความผิดฉันเองแค่เธอยอมรับแล้วอยู่อย่างสงบ จะให้ฉันทำอะไรก็ได้” ต่อให้ตายยังไงเขาก็ไม่เชื่อ ว่าหลูฉิงจะยังรู้สึกอะไรกับเขาถึงมาคอยอยู่รอบๆ ตัวเขา รบกวนเขาอยู่เรื่อย
ฉินลี่เยี่ยอธิบายแต่เขากลับไม่เชื่อ
“ฉันแค่อยากอยู่อย่างเงียบๆ”
“นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ หลูฉิงอยากกลับไปหานายไง พวกนายตอนคบกันก็ดีไม่ใช่เหรอ”
“พวกเราคบกัน? จะเป็นไปได้ยังไง พวกเราเลิกกันไปนานแล้ว นายอยากให้ฉันเดินกลับไปเหรอ” กู้เจ๋ออวี่ไม่เก็บอารมณ์ กับหลูฉิงนั้นแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
“นายออกไปดูเอง ฉันไม่มีเวลามาห่วงนาย”
เขาเองก็มีลูกเมียให้ดูแล
กู้เจ๋ออวี่ถูกตัดสายใส่
คืบคลานไปใส่รองเท้าแล้วเปิดประตู
“คุณหนูฉินมีธุระอะไรแต่เช้า”
หลูฉิงที่ซื้อกับข้าวมาแล้ว อยากทานพร้อมกับกู้เจ๋ออวี่ ทั้งมีเรื่องอยากจะมาปรึกษาเขา “นายพูดให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้รึไง”
“ได้ แล้วมาทำไม” พูดดีๆเหรอ ไม่ใช่ว่าเขาพูดไม่ได้
หลูฉิง” …”
“คุณจะไปร่วมงานวันเกิดของสงจื่อหยูนไหม”
“ไปแน่นอน”
“ฉันไปกับคุณด้วย” หลูฉิงแสดงออกว่าจะต้องไปกับเขาให้ได้ จึงเอ่ยเสริม “ฉันคิดว่าบ้านเราใกล้กัน แบบนี้มันสะดวกกว่า หลายคนนัดฉันไปแต่ฉันว่าพวกเขาวุ่นวายเกินไป” กู้เจ๋ออวี่แสยะยิ้ม เขาดูง่ายขนาดนั้นเลย?
“ผมหาคนที่จะไปด้วยได้แล้ว”
คิดๆ ดูกู้เจ๋ออวี่เข้าร่วมงานสังคมก็ไม่เคยไปคนเดียวสักครั้ง
“นั่นไม่ใช่ปัญหา” หลูฉิงไม่สะทกสะท้าน
“หลูฉิง คุณบอกมาเลยตรงๆ ดีกว่าว่าต้องการอะไร?” ทำแบบนี้ใครก็ลำบากใจ “ดึงดันทำแบบนี้ต่อไป ไม่ดีกับทั้งคุณและผม คุณบอกมาเลย ถ้าผมทำให้ได้ ผมจะทำให้ แล้วไม่ต้องมารบกวนผมอีก”
หลูฉิงส่ายหน้า “กู้เจ๋ออวี่ คุณคิดดูดีๆ ฉันแค่อยากให้เรากลับมาคบกัน!” ครั้งนี้เธอสารภาพตามตรง
กู้เจ๋ออวี่ไม่อยากจะเชื่อ
“อย่ามาล้อเล่นน่า ใช่ เรื่องเมื่อก่อนผมผิดเอง ผมทำร้ายคุณ แต่เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ผมอยากเดินไปข้างหน้า” ไม่เชื่อคำของหลูฉิง “คุณจะหาแฟนแบบไหนก็ได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว เรื่องนั้นฉันผิดเอง ขอโทษนะที่เข้าใจคุณผิดมาตลอด” หลูฉิงเปลี่ยนไปเพราะสาเหตุนั้น ด้วยเหตุนั้นเธอฟังคำของฉินลี่เยี่ย หาข้อมูล แล้วขบคิด เป็นเธอที่ผิดเองที่หุนหันพลันแล่น
ขอโทษ?
กู้เจ๋ออวี่มองหลูฉิงด้วยสายตาแปลกไป “ไม่เป็นไร ตอนนี้ทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว ไม่เกี่ยวกับผมอีก…”