พ่ายรัก นิยาย บท 1

"ฉันว่าแกใจเย็นก่อนดีกว่า เราไม่น่ามางานนี้เลยนะ" ดารินรีบลงจากรถเดินตามไปคว้าแขนเพื่อนรักไว้

"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ ในเมื่อเขากล้าเอาการ์ดมาเชิญฉันด้วยตัวเอง"

"แกก็รู้ว่าเขาไม่อยากจะเอาการ์ดมาเชิญแกเลย แต่คนที่อยากให้แกมางานนี้ก็คือนิสาต่างหาก"

"ในเมื่อมันอยากให้ฉันมา ฉันก็มาแล้วนี่ไง"

"แกต้องเข้มแข็งไว้นะอย่าไปร้องไห้ให้พวกมันเห็นเด็ดขาด" ในเมื่อดารินห้ามเพื่อนไม่ได้ ก็เลยต้องได้ตามใจไปก่อน

"ฉันคงไม่มีน้ำตาจะไหลอีกแล้วล่ะ" เพราะน้ำตามันไหลออกมาจนไม่มีจะให้ไหลแล้ว ผู้ชายคนที่เธอคบมาตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว จนถึงเรียนมหาวิทยาลัย กลับเลือกแต่งงานกับเพื่อนรักอีกคน

หญิงสาวร่างระหงที่อยู่ในชุดราตรีสั้นสีดำ เธอสวยโดดเด่นมากในชุดนี้ แต่ชุดที่เธอใส่มันไม่เข้ากับงานที่ได้รับเชิญมาเลย

"บ๋อยขอเหล้าหน่อย" หญิงสาวยื่นมือไปคว้าเอาแก้วเหล้าในมือผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะเดินผ่านไป

"เธอกินเหล้าไม่ได้นะ" เสียงเพื่อนกระซิบบอกเพราะรู้ดีว่าถ้าเหล้าเข้าปากแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น

"เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันจะกินได้ไหม" เหล้าแก้วที่อยู่ในมือได้ถูกยกขึ้นดื่มจนหมดภายในเวลาแค่อึดใจ

ผู้ชายคนที่เป็นเจ้าของแก้วเหล้านั้นได้แต่มองตาปริบ ๆ

"บริกรโรงแรมนี้แต่งตัวดีจังเลยว่ะ ฉันคิดอะไรออกแล้ว" หญิงสาวควักเอาเงินในกระเป๋าออกมา

"ฉันจ้างนาย" แบงค์ 20บาท ได้ถูกจับยัดใส่มือของผู้ชายหน้าตาดีที่กำลังยืนงงอยู่

"จ้างผมเหรอ" ชายหนุ่มมองเงินที่เขาเพิ่งจะรับมา

"ใช่! ตามมา" มือเรียวคว้าแขนคนตัวโตให้เดินตามเข้ามาในงานแต่งของแฟนเก่า

ด้านในของห้องห้องจัดเลี้ยง..

"จัดงานได้หรูดีนี่" หญิงสาวหันไปพูดกับเพื่อน ที่กำลังเดินตามหลังเข้ามา

"ก็นิสามันรวยแกก็รู้"

"ใช่ฉันมันจนไม่มีอะไรเทียบกับผู้หญิงคนนั้นได้เลย" หญิงสาวได้แต่พูดตัดพ้อให้กับชีวิตของตัวเอง

"คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แกก็อย่าน้อยใจไปเลย"

เพื่อนของเธอมีแต่คนที่ฐานะดี ๆ แม้กระทั่งดาริน คนที่พามางานวันนี้ แต่ก็แค่ฐานะปานกลาง ซึ่งก็ต่างจากเธออีกนั่นแหละ จะเรียกว่าจน..ก็ยังไม่ใช่ต้องเรียกว่าจนมาก ที่ได้เข้าเรียนเพราะทุนการศึกษาทั้งนั้น

"จะหยุดทำไม! ตามมาสิ!" เธอหันไปตะคอกผู้ชายที่ลากเข้ามาด้วย เพราะเขาไม่เดินตาม