พ่ายรัก นิยาย บท 2

"ที่รักคะ เราไปกันเถอะค่ะ ชักจะไม่สนุกแล้ว" ช่อชบาคว้าแขนของผู้ชายที่เธอเพิ่งจะรู้จัก ให้รีบหันกลับมาที่ประตู

เพราะเธอรู้จักนิสัยนิสาดี นางไม่ยอมให้คนอื่นได้หน้าเหนือกว่าแน่ ยิ่งเธอแนะนำว่าผู้ชายของเธอเป็นถึงเจ้าของโรงแรมนี้

"เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะชบาแก้ว..โอ๊ะไม่สิ..ช่อชบา จะแนะนำแค่นี้เองเหรอ มีสามีเป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่โตขนาดนี้ แนะนำให้เพื่อนรู้จักมากกว่านี้หน่อยสิ"

และมันก็เป็นอย่างที่ช่อชบาคิดไว้..หญิงสาวจำเป็นต้องหันกลับมาเพราะถ้าเธอเดินออกไปตอนนี้ คนที่หน้าแตกยับเยินคงเป็นเธอแน่

"ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำให้เธอรู้จักหรอกนิสา เดี๋ยวก็ถูกแย่ง..อ๊อยไม่สิ.. เพราะของเก่าฉันไม่นับ" ตาต่อตาฟันต่อฟัน ศึกครั้งนี้ถ้าใครแพ้คงได้อับอายทั่วมหาวิทยาลัยแน่

"เพื่อนรักของฉันบอกว่าคุณเป็นสามี..แต่ฉันเพิ่งจะเคยเห็นหน้าคุณก็วันนี้..จริงเหรอคะที่คุณเป็นถึงเจ้าของโรงแรม" นิสาไม่เจรจากับช่อชบาแล้วเธอหันมาที่ผู้ชายนิรนามคนนั้นแทน

"ผมเหรอครับ" เขาเปล่งเสียงออกมาแค่นี้ แต่ก็ทำให้สาว ๆ ทั่วงานแทบกรี๊ด เพราะไม่ได้หล่อแค่หน้าตา โทนเสียงยังน่าขย้ำอีก

"ฉันพอจะรู้จักเจ้าของโรงแรมนี้..แต่ทำไมฉันไม่รู้จักคุณล่ะคะ" เธอจะต้องพยายามหาทางให้ช่อชบาหน้าแตกให้ได้

"คุณรู้จักเจ้าของโรงแรมนี้ด้วยเหรอครับ"

"ก็พอรู้จักบ้างค่ะ ถ้างั้นฉันจะมาจัดงานแต่งที่โรงแรมนี้ทำไม" นิสาเริ่มหน้าชาแต่ก็ยังไปแบบน้ำขุ่น ๆ

"นายไม่ต้องพูดอะไรแล้วเดี๋ยวฉันพูดเอง" ช่อชบาหยิกแขนของผู้ชายที่เธอควง เพราะกลัวว่าเขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้

พอชายหนุ่มหยุดพูด หญิงสาวก็หันไปหาคู่กรณี "ก็อย่างที่ฉันพูดกับเธอก่อนหน้านั้น ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำสามีของฉันให้เธอรู้จัก"

"ไม่อยากแนะนำหรือกลัวหน้าแตกกันจ๊ะเพื่อนรัก" ที่จริงนิสาไม่เคยคิดว่าช่อชบาเป็นเพื่อนรักเลยด้วยซ้ำ ที่พูดออกมาแบบนั้น เพราะอยากจะให้ตัวเองดูดีในสายตาของคนอื่น

"ผมว่าพอก่อนนะครับนิสา" วัลลภที่ยืนฟังอยู่มาโดยตลอดเริ่มเตือนสติภรรยา