พ่ายรัก นิยาย บท 32

พอเล่นงานช่อชบาเรื่องนั้นไม่ได้ นิสาก็มองไปดูชุดที่เธอใส่ และยิ้มมุมปาก..เล่นเรื่องนั้นไม่ได้กูเล่นมึงเรื่องนี้ก็ได้วะ

"ช่อชบาจ๊ะชุดนี้ทำไมคุ้นตาจัง.. อ๋อจำได้แล้ว คือชุดที่เธอใส่ของก๊อปงานแบรนด์เนมนั่นเอง" พูดเองชงเองก็มา "และงานเลี้ยงในโรงแรมคืนนั้นก็เห็นเธอใส่ชุดนี้ไปไม่ใช่เหรอ ระวังลิขสิทธิ์เขาจะมาทวงนะ"

ช่อชบารีบก้มลงมองดูชุดตัวเอง เธอไม่ค่อยรู้เรื่องแฟชั่นพวกนี้เท่าไร ก็แค่ดูแล้วมันสวยดี

"คุณแม่..เอ่อไม่สิ..ท่านประธานคะเห็นไหมแค่ชุดยังใส่ของก็อปมางานเลย" ถึงแม้ว่าชุดนี้มันจะเหมือนของจริงมาก แต่นิสาคิดว่าคนอย่างช่อชบาคงไม่มีปัญญาซื้อมาใส่แน่ ขนาดตัวเธอเองยังไม่มีปัญญาซื้อเลย..

"แม่ก็ว่าจะถามเรื่องชุดอยู่เหมือนกัน หนูเอาชุดนี้มาจากไหน"

"เอ่อ" ชบาไม่กล้าบอกว่าเป็นของอาจารย์ เพราะถ้ามันเป็นของก็อปจริง เธอกลัวว่างานจะเข้าอาจารย์มากกว่า

"เห็นไหมคะถึงกับตอบไม่ได้" นิสาคิดว่าตัวเองเป็นต่อ

"ชุดนี้เป็นของจริงต่างหาก..แต่ถ้าแม่เดาไม่ผิดนะมันคือชุดที่แม่ฝากลูกซื้อใช่ไหม" เกษรหันไปพูดกับลูกชายคนรอง ที่เอาแต่ยืนมองหน้าช่อชบา

"คะ?!" คนที่ตกใจไม่ใช่ใครอื่นก็นิสาอีกนั่นแหละ..อยากจะเล่นงานใจแทบขาดแต่เล่นไม่ได้สักทาง

"อะไรนะคะ" ช่อชบาไม่รู้เลยว่าชุดนี้เป็นของธนู เพราะเธอคิดมาโดยตลอดว่าเป็นของอาจารย์

"พอดีผมมีโควต้าซื้อได้แค่ชุดเดียวครับแม่ เดี๋ยวผมจะหาชุดใหม่มาแทนแม่แล้วกัน" ชายหนุ่มแอบขำ เพราะชุดรุ่นนี้เขามีออกมาจำนวนจำกัด ไม่มีขายทั่วไปเพราะกลัวจะตกเทรนด์

"แม่ดีใจนะที่ชุดนี้มันอยู่กับหนูช่อชบา" เกษรคิดว่านี่คงเป็นบุพเพแล้วล่ะ

..อะไรกันคนพวกนี้มันตาบอดกันหมดแล้วหรือไง ตาบอดไม่พอยังหูหนวกอีก เราพูดอะไรไม่เข้าหูบ้างเลยเหรอ! แต่ฉันไม่มีวันยอมแพ้แกหรอกอีช่อชบา..แกมันแค่สถุน อย่าหวังมาชูคอเหนือฉันเลย แทนที่จะสำนึกแต่ยิ่งแค้นฝังหุ่นเข้าไปอีก

และตอนนี้ช่อชบาก็คนละอารมณ์กับนิสาเลย ถึงแม้ว่าเธอจะงอนเขาอยู่มาก แต่ก็แอบปลื้มใจ แสดงว่าเขาให้อาจารย์เอาชุดมาให้เธองั้นเหรอ ถ้ารู้ว่ามันเป็นชุดของเขา เธอคงจะไม่ปล่อยปละละเลยกับชุดแบบนี้

"อ้อ.. ผมรู้แล้วคนที่พี่ให้ผมจัดงานให้คราวก่อนใช่ไหมครับ" ไกรสรนึกขึ้นได้ เพราะวันนั้นพี่ชายของเขาฝากเธอไว้โดยบอกว่าเธอใส่ชุดที่ซื้อมาให้แม่..วันนั้นไกรสรติดธุระก็ไม่ได้มาร่วมงาน แต่ให้ผู้จัดการของโรงแรมมาเทคแคร์เป็นอย่างดี

"อย่าลืมนะว่าเราจะซื้อมาแทนแม่..ไม่ใช่ซื้อมาแล้วเอาให้สาวอีกล่ะ" ที่จริงเกษรไม่ได้สนใจหรอกว่าจะได้ชุดใหม่ไหม..แค่อยากจะแซวลูกชาย

"ขอตัวเข้าห้องน้ำนะคะ" นิสารีบชิงออกมาก่อน เพราะดูท่าทางแล้วคงจะสู้มารยาของช่อชบาไม่ได้..แหม๊..ทำเป็นไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าชุดนั้นเป็นของใคร แหวะ! ชุดราคาตั้งกี่ล้าน จะไม่รู้ได้ไงว่าเป็นของใคร.. ความคิดของตัวเองอยู่ในแง่ลบตลอด ก็เลยไม่รู้ว่าคนที่คิดบวกเขามีความคิดกันยังไง

ถึงแม้ว่านิสาจะแยกออกไปแล้ว แต่ธนูก็ยังไม่กล้าพูดกับช่อชบาอยู่ดี เพราะง้อตรงนี้..ถ้าเธอไม่พูดด้วยเขามีหวังได้เสียหน้า

เพียงไม่นานดนตรีก็เริ่มบรรเลงขึ้น เพราะตอนนี้ได้เวลาเปิดฟลอร์เต้นรำแล้ว

"ลูกน่าจะมีแฟนได้แล้วนะไกรสร เห็นไหมจะเปิดฟลอร์ทั้งที ก็ไม่มีคู่เต้นลำบากแม่อีกแล้ว.." ทุกครั้งที่มีงาน เกษรก็จะมาร่วมงานของลูกชายตลอด นางไม่เคยทิ้งขว้างถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ลูกบุญธรรม

"วันนี้ผมไม่ลำบากแม่หรอกครับ ผมขอเต้นรำกับสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างแม่ได้ไหม" ไกรสรมองไปที่ช่อชบา และเขารู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังงอนกับพี่ชายอยู่

ธนูหันขวับมาทันทีที่ได้ยินน้องชายพูด เขากำลังหาทางจะง้อเธออยู่ แต่ไอ้นี่ดันมาทำเสียแผนอีกแล้ว..แต่ไม่เป็นไรเพราะเธอคงแตะตัวมันไม่ได้ คิดแล้วก็แอบขำ

"ได้สิแม่อนุญาต" เกษรอยากจะให้ใครบางคนที่ยืนเงียบอยู่ตอนนี้รู้ใจตัวเองสักที ก็เลยปล่อยให้ช่อชบาออกไปเต้นรำกับไกรสร

"คุณแม่คะ" หญิงสาวรีบสะกิดแม่ของเขาเบา ๆ เพราะเธอไม่เคยเต้นรำงานแบบนี้มาก่อนกลัวทำขายหน้า