พ่ายรัก นิยาย บท 31

"คุณอย่าแม้แต่จะคิด คุณแม่กับคุณยายนอนอยู่ข้างห้องนี่เอง"

"คุณก็อย่าเสียงดังสิ"

"คุณนั่นแหละออกไปนอนข้างนอก..เดี๋ยวแม่รู้"

"แม่คุณใจดีไม่ว่าอะไรหรอก"

"มันใช่เรื่องต้องใจดีไหมเนี่ย! ถ้าท่านรู้ว่าคุณแอบเข้ามาในห้องลูกสาวของท่านแบบนี้นะ คุณไม่ได้ตายดีแน่"

"ถึงตายก็ยอม" จบคำพูดชายหนุ่มคว้าตัวหญิงสาวเข้ามา หวังจะจูบแต่เธอรีบเบือนหน้าหนีก่อน

"คุณธนูฉันไม่ได้พูดเล่นนะ"

"แล้วคุณคิดว่าผมทำเล่นหรือไง" ชายหนุ่มพาเธอมาที่..ที่นอนของเธอซึ่งไม่ใช่เตียง มันเป็นแค่ที่นอนแบบยางพาราวางไว้กับพื้น

"คุณธนู! อืมมมม!" ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันน้ำก็ยังไม่อาบ แถมใช้เสียงไม่ได้ด้วยจะห้ามเขาได้ยังไง

ธนูจูบอยู่แบบนั้นได้สักพักหญิงสาวก็ไม่ดิ้นแล้ว เธอปล่อยให้เขาทำไป แต่วันนี้คงไม่ให้เขาใช้ลิ้นแน่..เพราะว่า..

"คนบ้า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ" ตอนที่เธอกำลังเคลิ้มกับสัมผัสของเขาอยู่นั้น ชายหนุ่มก็ได้ซุกไซร้ต่ำลงมาจนเกือบจะถึงเนินน้องสาว

"ถ้าไม่อยากให้ผมเลีย ห้ามขัดขืน" เขารู้ดีว่าเธอคงจะกลัวเขาได้กลิ่น

หญิงสาวไม่พูด เพราะเขาใช้คำที่ตรงมาก มันก็เลยทำให้เธออาย

และมันยิ่งทำให้เขาหลงใหลในตัวเธอมาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงไม่มีท่าทางแบบนี้ ชายหนุ่มรีบรูดซิปกางเกงลงแล้วควักไอ้ท่อนซุงที่มัน พร้อมจะเผด็จศึกมากออกมาจากที่ซ่อน

มือแกร่งแยกขาเรียวออกจากกัน..พร้อมกับค่อย ๆ สอดใส่อาวุธของเขาเข้าไปในร่างกายเธอ โดยเบาที่สุด

"อื้ออ" ถึงแม้ว่าเขาจะทำเบาแต่ขนาดของมันเกินจะต้าน หญิงสาวรีบขย้ำที่นอนไว้ เพราะความเกร็งและไม่อยากจะปล่อยเสียงออกมา กลัวว่าแม่กับยายจะได้ยิน

"สัญญาว่าจะทำเบา ๆ คุณอย่าเสียงดังนะ" เพราะบ้านของเธอด้านบนไม่มีฟ้าปิดกั้นห้อง

จบคำพูดชายหนุ่มก็เริ่มขยับเอว..ถึงแม้จะสัญญาแล้วว่าจะไม่ทำแรง แต่จังหวะที่เสียวสุดๆ เขาก็ต้องได้เร่งกระแทก

"อื้อ อื้อ อื้อ" หญิงสาวพยายามใช้มือปิดปากตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมาได้

จังหวะที่เขากระแทก..ชายหนุ่มก้มลงมาจูจุ๊ฟมือของเธอที่ปิดปากอยู่ โดยไม่ได้เอามันออก เขากัดปากกัดฟันไว้เหมือนกันเพราะกลัวจะมีเสียง

"อ้ะ อ้ะ อ้ะ" มือที่พยายามปิดปากตัวเองเริ่มจากคลายออก เพราะความเสียวซ่านเธอต้องหาที่เกาะไว้ หญิงสาวเลือกที่จะกอดลำตัวเขา "อ๊อยยย"

"จุ๊จุ๊.. เบาๆ หน่อยสิจ๊ะ" ชายหนุ่มหยุดการกระแทกแล้วกระซิบบอกเธอเบาๆ

หญิงสาวอายจนหน้าแดงที่ถูกเขาเตือนแบบนั้น กำปั้นเล็กรัวเข้าที่อกชายหนุ่ม

"ชอบจัง" แต่เขากลับชอบที่เธอทำแบบนี้ ธนูรีบเร่งกระแทกเข้าไปอีก เพราะท่าทางของเธอมันยิ่งยั่วให้ความเสียวของเขาเพิ่มขึ้นเร็ว

"อ้าาา..ใกล้แล้วจ้า" สิ้นคำพูด..ท่อนเอ็นที่มันทำงานไม่ได้หยุดตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้.. ชายหนุ่มกดแช่ไว้พักหนึ่งแล้วรีบชักมันออกมาปล่อยที่หน้าท้องของเธอเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ

"ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว" พอเขาเช็ดมันออกให้ หญิงสาวก็นอนหันหลัง..พร้อมกับไล่

"ใจร้าย"

"ใครใจร้าย" เธอหันหน้ากลับมาแบบเอาเรื่อง

"ก็คุณนั่นแหละใจร้าย..จะไล่ผัวไปนอนตากยุงข้างนอกได้ยังไง ดูสิขนาดในห้องยังมียุง..แล้วข้างนอกจะเหลือเหรอ"

"คุณอย่ามาใช้คำนี้กับฉันเด็ดขาด..ฉันไม่ใช่เมียคุณ"

"จะใช้"

"คุณคงใช้คำนี้กับผู้หญิงทุกคนสินะ"

"ไม่เคย" ใช่แล้วเขาไม่เคยใช้คำนี้กับใครเลยและไม่คิดว่าจะใช้ด้วย..แต่ทำไมเขาถึงใช้กับเธอ ธนูได้แต่ถามตัวเอง

เช้าวันต่อมา.. ช่อชบาตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเขาแล้ว ด้วยความเป็นห่วงเธอรีบออกมาดู เพราะเขาบอกว่าไม่ได้เอากระเป๋าติดตัวมาด้วย..แล้วเขากลับยังไง

"คุณธนูล่ะคะแม่" พอเธอออกมาก็เจอแม่กำลังจะเตรียมอาหารเช้า

"แม่ไม่เจอนะ"

สิบนาทีผ่านไป..

"มากินข้าวก่อนลูก จะรีบไปไหน"

"ชบาจะรีบไปทำงานค่ะ" พอเธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็รีบออกมา เพราะคิดว่าเขาคงจะรอรถเมล์อยู่ที่หน้าปากซอยแน่

หญิงสาวออกมาก็ไม่เจอใครอยู่ที่ป้ายรถเมล์.. "แล้วเขาจะกลับยังไง" เธอเป็นห่วงเขามาก

@บริษัท

รถเมล์มาจอดที่หน้าบริษัท ช่อชบาก็รีบตรงเข้ามา เพราะจะขึ้นไปดู ว่าเขาเข้าบริษัทหรือยัง ตอนนี้มันก็สายมากแล้ว

เที่ยงวันเดียวกัน..

จนเที่ยงธนูก็ไม่เข้าบริษัท ท่านประธานแวะมาถามช่อชบาเหมือนกันว่าเขาไปไหน เพราะเย็นนี้เขาตกลงแล้วว่าจะไปงานราตรีของโรงแรม

"ว่าแต่ชุดที่หนูใส่คุ้นๆ นะ" เกษรมองชุดที่ช่อชบาใส่มา มันเหมือนกับชุดนั้น...

สักพักก็มีคู่ที่เดินเข้ามาและสื่อมวลชนที่มาทำข่าววันนี้ให้ความสนใจมาก..ต่างก็กรูกันเข้าไปขอถ่ายรูป

"ใคร" เกษรมองออกไปดูว่าเป็นใคร..รวมทั้งไกรสรและช่อชบา

ทันใดนั้นคนที่เดินเข้ามาแถมยังมีผู้หญิงควงแขนมาด้วย..เขาก็คือธนูและผู้หญิงคนนั้นก็คือนิสา

"จะถ่ายรูปเหรอคะ..ได้เลยค่ะ" ธนูพยายามแกะมือของนิสาออก แต่นางเล่นเกาะเป็นปลิง แถมยังดึงแขนเขาไว้ เพื่อให้นักข่าวได้เก็บภาพ

จังหวะที่ธนูมาถึงหน้าโรงแรมก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาแกล้งล้มตรงหน้า ชายหนุ่มก็เลยช่วยพาเธอเข้ามาในงาน.. ผู้หญิงคนนั้นก็คือนิสา

ธนูไม่ได้สนใจนักข่าวและนิสาเลย เพราะตอนนี้สายตาของเขามองมาเห็นเธอ

"พอแล้วครับ" เขาหันไปพูดกับนักข่าวแล้วก็พยายามแกะมือเหนียวๆ ของนิสาออกจากการเหนี่ยวรั้ง..แบบยากลำบากมาก

พอชายหนุ่มเป็นอิสระก็รีบตรงเข้ามาหาแม่ซึ่งมีเธอยืนอยู่ด้านข้าง.. ส่วนนิสาก็รีบตามมาติดๆ ถึงแม้ว่าจะกลัวสายตาท่านประธานอยู่บ้าง..

"แม่ไม่ชอบเลยที่ลูกทำแบบนี้" เกษรตำหนิลูกชายแต่สายตามองไปที่นิสา

"ผมนึกว่าคุณจะไม่มางานนี้" เขาไม่ได้สนใจคำตำหนิของแม่เลย ชายหนุ่มหันมาพูดกับช่อชบา

..อีชบาแก้วมันดีตรงไหนทำไมทุกคนถึงให้ความสนใจมันนัก ฉันต่างหากเพชรแท้.. พอคิดได้แบบนั้นก็ค่อยๆ ยื่นมือไปเกาะแขนของธนูไว้

"ฉันได้ข่าวว่าหนูมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ" เกษรเคยสอบถามเรื่องของนิสากับเนตรนภา เพราะเห็นมาเกาะแกะลูกชายของนาง

"เอ่อ..คือ..นิสาเลิกกับเขาแล้วค่ะ เพราะนิสารับไม่ได้ที่เขายังรักแฟนเก่าอยู่" จบคำพูดนิสาก็มองไปดูหน้าช่อชบา "ท่านจะไม่ถามเหรอว่าแฟนเก่าของสามีนิสาคือใคร"

"เรื่องนั้นฉันต้องรู้ด้วยเหรอ"

พอนิสาได้ยินคำตอบจากท่านประธานถึงกับหน้าเสีย..แต่ไม่ยอมเสียหน้าแน่ "แต่นิสาคิดว่าท่านควรจะรู้ไว้นะคะ เพราะแฟนเก่าของสามีนิสาก็คือช่อชบา"

จบคำพูดของนิสา เกษรถึงกับหันมามองคนที่ยืนอยู่ข้างกายนาง

"อ๋อ..มันเป็นแบบนี้นี่เองเหรอ หนูแย่งแฟนเก่าหนูช่อชบาไปแล้ว ที่นี่ก็เลยคิดจะมาแย่งแฟนใหม่ของหนูช่อชบาอีกคนใช่ไหม"

"คะ?!" ที่นิสาตกใจเพราะคำพูดของตัวเองไม่เข้าหูท่านเลย

"หึหึ" ไกรสรถึงกับกลั้นขำไม่อยู่ ผู้หญิงคนนี้รู้จักแม่ของเขาน้อยไปสะแล้ว นางไม่ใช่คนที่จะหูเบาให้ใครมาเป่าหูได้ง่ายๆ ถ้างั้นนางคงไม่ดูแลกิจการต่อจากสามีได้เจริญรุ่งเรืองขนาดนี้หรอก

คนที่ทึ่งในความคิดของเกษรอีกคนก็คือช่อชบา เธอไม่นึกเลยว่าท่านจะเป็นผู้หญิงที่จิตใจแกร่งขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่น คงจะถูกนิสาเป่าหูไปได้แล้ว

แต่กับธนู..ตอนนี้คำพูดของทุกคนไม่ได้อยู่ในหัวเขาเลย..เขาคิดแค่ว่า..จะง้อเธอยังไงอีก..กว่าจะหายโกรธหายงอนได้..ก็ต้องมีประเด็นอื่นเพิ่มขึ้นมาให้ต้องได้งอนอีกแล้ว..